Ιωάννα Τσάκωνα, Ψυχολόγος – Υγειονομικός Αξιωματικός ΕΛ.Α.Σ – Συγγραφέας παιδικών παραμυθιών (μητέρα 3 υπέροχων παιδιών) facebook: Ioanna Tsakona
Πόσο εύκολο είναι να εμφυσήσουμε την αξία της καλοσύνης σε μικρά παιδιά;
Δυστυχώς, μια από τις αρετές που στις μέρες μας απουσιάζει, είναι η καλοσύνη. Πολλοί τη θεωρούν αδυναμία και όχι προτέρημα. Και όμως… σε μια εποχή, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, η καλοσύνη είναι ό,τι ακριβώς χρειάζονται μικροί και μεγάλοι.
Καταρχάς να πούμε, πως τα παιδιά έχουν έμφυτη μέσα τους την καλοσύνη. Αυτό το βλέπω καθημερινά, όχι μόνο στα δικά μου παιδιά. αλλά και σε όλα τα παιδιά, με τα οποία συναναστρέφομαι λόγω επαγγέλματος και όχι μόνο. Αυτήν την έμφυτη καλοσύνη την είχαμε και εμείς όταν βρισκόμασταν, κάποτε, στην ηλικία τους. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, κάπου τη ξεχάσαμε, κάπου την αφήσαμε, κάπου την κουκουλώσαμε βαθιά μέσα μας και γίναμε σκληροί όπως ένα τσόφλι αυγού…
Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, ως γονείς, προκειμένου τόσο να διατηρήσουμε αυτό το οποίο υπάρχει μέσα μας (και ας είναι βαθιά κρυμμένο για πολλούς πολλούς λόγους) όσο και να ενδυναμώσουμε την καλοσύνη, που υπάρχει μέσα στα παιδιά μας;
*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
Ας δούμε 10 πράξεις τις οποίες θα κάνουμε συνήθεια στα σπίτια μας, για να μεγαλώσουμε παιδιά, με καρδιά γεμάτη καλοσύνη και αγάπη:
- Μπορούμε να συγκεντρώνουμε παιχνίδια ή/και βιβλία και να τα προσφέρουμε είτε σε κάποιο ορφανοτροφείο είτε σε κάποια βιβλιοθήκη σχολείου ή του δήμου. Αφήνουμε τα παιδιά μας να διαλέξουν τι από όλα όσα έχουν, επιθυμούν να δωρίσουν. Τους μιλάμε για την σπουδαιότητα του να μοιραζόμαστε τα πράγματά μας και να τα δίνουμε σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
- Ετοιμάζουμε ένα γεύμα παρέα με τα παιδιά μας και το παραδίδουμε σε έναν ηλικιωμένο γείτονα, φίλο ή συγγενή, που ξέρουμε ότι το έχει ανάγκη.
- Συμμετέχουμε και προσφέρουμε- όσο μπορούμε- κατά την συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης (στο σχολείο μας ή στην εκκλησία της ενορίας μας) για βοήθεια προς τους πρόσφυγες ή τους πυρόπληκτους ή οποιασδήποτε άλλης πληθυσμιακής ομάδας, που χρήζει υλικής υποστήριξης.
- Βάζουμε τα παιδάκια μας ή να γράψουν ευχαριστώ σε ανθρώπους, που εκτιμούν και ξεχωρίζουν όπως για παράδειγμα στη γιαγιά ή στον παππού, μαζί με ένα σύντομο γράμμα, όπου θα εκφράζουν τις όποιες ευχαριστίες τους ή να ετοιμάσουν μια ζωγραφιά- ως ένα μικρό δωράκι αγάπης. Τα διδάσκουμε, επίσης, να λένε το παρακαλώ…
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας (μη ξεχνώντας και το δικό μας «εσωτερικό παιδί»!) να κάνουν μια ευχάριστη έκπληξη σε κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο (πχ το αδερφάκι τους), ώστε να το κάνουν χαρούμενο.
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να «προστατεύουν» τα μικρότερα παιδάκια του σχολείου όπως και κάθε άλλο «αδύναμο» παιδάκι, που δε μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και έτσι μαθαίνουν να μη στέκονται ως απλοί θεατές-παρατηρηρητές στην όποια αδικία εκτυλίσσεται μπροστά τους.
- Προτείνουμε στα παιδιά μας να μαζέψουν λουλούδια και να τα προσφέρουν σε αγαπημένα τους πρόσωπα όπως στο μπαμπά ή στη δασκάλα.
- Βοηθάμε τα παιδιά μας να μάθουν την «αξία των χρημάτων», προτείνοντάς τους να βάζουν ένα μικρό ποσό στην άκρη και στην συνέχεια να το προσφέρουν με την καθοδήγησή μας σε οργανισμούς, που το έχουν ανάγκη.
- Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να προσφέρουν τη θέση τους είτε σε μεγαλύτερους ανθρώπους είτε σε μικρότερα παιδάκια είτε σε ανθρώπους που βρίσκονται σε κάποια αδύναμη θέση. Μαθαίνουμε, επίσης, στα παιδιά μας να αποδέχονται και να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα μιας και ΟΛΟΙ οι άνθρωποι είμαστε παιδιά του Θεού και είμαστε ΙΣΟΙ.
- Ας αναγνωρίζουμε, επιτέλους, τα λάθη μας και ας μιλάμε γι αυτά στα παιδιά μας. Όταν για παράδειγμα χάνουμε τη δική μας ευγένεια, να λέμε στα παιδιά μας : «Είχα μια κακή στιγμή. Θα έπρεπε να ήμουν πιο ευγενική με τον τάδε άνθρωπο. Θα του ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο μου».
Το πιο σημαντικό εντέλει όλων και ήδη το γνωρίζουμε είναι να γίνουμε το πρότυπό τους… Τα παιδιά κάνουν ακριβώς ότι κάνουμε. Αν είμαστε ευγενικοί με τους γύρω μας, αυτό θα κάνουν και τα παιδιά μας. Αν είμαστε κακότροποι με τους γύρω μας, αυτό θα κάνουν και τα παιδιά μας. Είμαστε ο καθρέφτης τους!
Είναι σημαντικό, επίσης, να επισημαίνουμε στα παιδιά μας πως ακόμα και η πιο μικρή πράξη καλοσύνης, όπως το να κρατήσεις την πόρτα ανοιχτή για κάποιον, να πεις ευχαριστώ όταν κάποιος σου προσφέρει κάτι, ακόμα και αν αυτό το κάτι δεν σε χαροποιεί ιδιαίτερα, να χαρίσεις το χαμόγελό σου και την καλημέρα σου σε ένα παιδάκι στο σχολείο που είναι απομονωμένο, να κρατήσεις απλά το χέρι κάποιου που βλέπεις ότι είναι λυπημένος… όλα αυτά τα απλά αλλά καθόλου απλοϊκά, μπορούν να έχουν μεγάλο θετικό πρόσημο/ αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή όλων μας!
Κλείνω το παρόν κείμενο με μια σύντομη ιστορία (λαϊκό παραμύθι της Ρωσίας : διασκευή από το Ημερολόγιο 2000 του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών «Στέκι Μεταναστών»), που διάβασα χθες στα παιδιά μου, λίγο πριν κοιμηθούν.
Κάποτε ένα μεγάλο πιθάρι κύλησε από το κάρο ενός αγγειοπλάστη και σταμάτησε κάτω από ένα δέντρο. Το βλέπει μια μύγα και πάει κοντά. «Μα αυτό είναι σωστό παλάτι» λέει και φτιάχνει εκεί τη φωλιά της. Μετά από λίγες μέρες πέρασε από εκεί ένα κουνούπι και ρώτησε τη μύγα αν θα μπορούσε να μείνει και αυτό, στο παλάτι. «Πολύ ευχαρίστως», απάντησε η μύγα.
Πέρασαν μερικές μέρες κι ένας ποντικός ρώτησε να μάθει ποιος κατοικεί σε αυτό το ωραίο παλάτι και αν έχει μέρος να μείνει κι αυτός. «Και βέβαια», είπε η μύγα. Και έτσι μένανε όλοι μαζί και πέρναγαν υπέροχα. Δεν πέρασε πολύς καιρός κι ο βάτραχος χτύπησε την πόρτα και ζήτησε να μείνει κι αυτός στο παλάτι. Και μετά ήρθαν κι ο λαγός κι η αλεπού κι ο λύκος και όλοι ζήτησαν να μείνουν στο ωραίο παλάτι της μύγας και η μύγα τους καλοδεχόταν όλους και έλεγε : «Όλοι οι καλοί χωράνε!» κι ο καιρός περνούσε και ζούσαν όλοι καλά.
Ακούει η αρκούδα ότι στο δάσος υπάρχει ένα ωραίο παλάτι και ξεκινάει να το βρει. Φτάνει στο παλάτι και βλέπει τη μύγα να κάθεται στην πόρτα. «Δε μου λές βρωμόμυγα, δικό σου είναι αυτό το παλάτι;», τη ρώτησε. «Δικό μου αφέντρα αρκούδα», απάντησε ευγενικά η μύγα, «μα μένω μαζί με το κουνούπι, τον ποντικό, το βάτραχο, το λαγό, την αλεπού και το λύκο. Αν θες, κόπιασε να μείνεις και εσύ μαζί μας».
«Να τσακιστείς να φύγεις μαζί με όλα τα βρωμόζωα που μάζεψες. Το παλάτι θα γίνει δικό μου αλλιώς θα το γκρεμίσω με μια κλωτσιά», απάντησε η αρκούδα. Η μύγα προσπάθησε να αλλάξει τη γνώμη της αρκούδας, μα αυτή αγρίεψε κι άρχισε να τραντάζει το παλάτι. Τότε η μύγα φώναξε όλους τους συγκατοίκους της και όρμησαν καταπάνω της. Η μύγα και το κουνούπι την τσιμπούσαν, ο βάτραχος της πέταγε νερά, ο λαγός την πετροβολούσε και η αλεπού με το λύκο τη δάγκωναν…Η αρκούδα τρομαγμένη το έβαλε στα πόδια κι ούτε που ξαναφάνηκε στο παλάτι. Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…!!!
Οι πράξεις καλοσύνης, λοιπόν, μαζί με τις αξίες της αλληλεγγύης και της συνεργασίας είναι αναντίρρητα οι απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα ή τις «αρκούδες» που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τα μοναδικά αντίδοτα, που μπορούν να μας κρατήσουν όρθιους σε δύσκολες στιγμές.
Διαβάστε επίσης:
Μητρικός Θηλασμός: Τι προσφέρει αυτή η «ψυχική τροφή» στο μωρό, στην μαμά και στον μπαμπά;
Συνέντευξη με τη συγγραφέα – ψυχολόγο, Ιωάννα Τσάκωνα για το παραμύθι: “Το Μαγικό ταξίδι της Σοφίας”
