από τον Αντώνιο Δαρζέντα, Παιδίατρο
Έχουμε όλοι μας γεννηθεί με κάποιες δεξιότητες. Κάποιες μας ικανότητες είναι επαρκείς, κάποιες μέτριες κάποιες καθόλου. Κάποιες άλλες με άσκηση, μπορεί να γίνουν πραγματικά σπουδαίες. Ωστόσο η πλειοψηφία από εμάς δεν θα διαπρέψει.
Οι περισσότεροι από εμάς θα είμαστε κοντά στο μέσο όρο. Θα ζήσουμε τις ζωές μας όπως οι περισσότεροι, και θα χαθούμε αφήνοντας ένα ίχνος μικρότερο από τον κόκκο της άμμου στο σύμπαν.
Μερικοί οι πιο διάσημοι θα μείνουν να τους θυμούνται κάποιες χιλιάδες χρόνια ίσως στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Είναι εγγενής ο εγωισμός και η φιλοδοξία. Έτσι πήγε το ανθρώπινο είδος μπροστά.
Όλα τα παιδιά μικρά θέλουν να γίνουν αστροναύτες ή διάσημοι ποδοσφαιριστές. Αλλά….
Εγώ πχ, πολύ νωρίς κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να τραβήξω μια ίσια γραμμή άρα δεν θα γινόμουν με τίποτα Σαλβατόρ Νταλί. Ούτε μπορούσα να τρέξω σαν τον Μπολτον, ούτε να κλοτσήσω σαν τον Μαραντόνα.
Ας βάλουμε κάτι καλά στο μυαλό μας. Ο κόσμος γίνεται καλύτερος γιατί αυτοί οι άριστοι επιδοτήθηκαν από κοινωνίες που τους το επέτρεψαν. Κοινωνίες ελεύθερες και ταυτόχρονα με σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Στην Ελλάδα έως τώρα η σημαία στην παρέλαση ήταν κατά σύμβαση, ξαναλέω ΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΣΗ, βραβείο αριστείας του συνολικά αρίστου στα γράμματα. Αν είσαι άριστος στο τρέξιμο θα νικήσεις στο στίβο, αν είσαι στη ζωγραφική σε διαγωνισμούς ζωγραφικής. Αν είσαι άριστος στο σχολείο θα σηκώσεις τη σημαία.
Ξέρετε κάτι; Ας πούμε την αλήθεια στον εαυτό μας. Η πραγματική κουβέντα που γίνεται τις τελευταίες μέρες δεν είναι για τη σημαία. Είναι για την όλο και αυξανόμενη τάση αυτής της κοινωνίας να ισοπεδώνει προς τα κάτω οτιδήποτε ξεχωρίζει. Είναι η ενόχληση για τον πρώτο. Γιατί η ύπαρξη του πρώτου κάνει εμάς τους υπόλοιπους να νιώθουμε δεύτεροι. Αν δεν ήταν η σημαία ο συμβολισμός, θα ήταν κάτι άλλο.
Δεν μπορεί λοιπόν να μπει στην κλήρωση μια θέση στο CERN ή στη NASA για να μην πικραθούμε οι υπόλοιποι μέτριοι. Ο κόσμος δεν προχωράει μπροστά έτσι. Γιατί η πραγματική ζωή είναι βαθύτατα ανταγωνιστική. Αν κρατήσουμε πίσω τον άριστο, για να μην πικράνουμε τους υπόλοιπους, όλη η κοινωνία μας θα μείνει πίσω. Θα βυθιστεί γρήγορα στη βαλτώδη μετριότητα. Και η πίκρα που θα πάρει ο μέτριος θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Διότι στις ισοπεδωτικές κοινωνίες, ο απλός κόσμος υποφέρει πολύ περισσότερο αφού δεν μπορεί να επωφεληθεί από τις κατακτήσεις των αρίστων.
Όλα τα έργα πολιτισμού που θαυμάζουμε τέτοια είναι. Ότι έχει μείνει από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό τέτοια είναι. Ότι έχει μείνει από την Αναγέννηση τέτοια είναι. Έργα αρίστων. Ο πολιτισμός που θαυμάζουμε, η τεχνολογία που χρησιμοποιούμε, τα φάρμακα που μας κάνουν καλά, είναι έργα των αρίστων.
Για την αριστεία λοιπόν είναι λίγοι. Ας τους επιτρέψουμε να την έχουν και να την αναδείξουν με όσο το δυνατόν περισσότερους τρόπους.
Και για όσους δεν κράτησαν ποτέ σημαία στο σχολείο έχω να πω τούτο. Άλλο κακό να μην τους εύρει.
Ταυτόχρονα ας αποδεχτούμε και ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας όπως είναι. Μέτριος αλλά ευτυχισμένος στη μετριότητα του.
Διότι στο τέλος το ζητούμενο δεν είναι να είσαι πρώτος, αλλά να είσαι ευτυχισμένος.
