Η νηπιαγωγός του juniorclub.gr απαντά σε ερώτημα μητέρας: Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα καλό τέλος;

Τα παραμύθια δεν πρέπει να έχουν άσχημο τέλος, γιατί τα παιδιά ταυτίζονται με τον πρωταγωνιστή, νιώθουν ότι βιώνουν αντίστοιχες εμπειρίες και αν δεν υπάρχει αίσιο τέλος, θα αγχωθούν υπερβολικά και θα απογοητευτούν. Τα παραμύθια πρέπει να μας διδάσκουν να αντιμετωπίζουμε με δημιουργικό τρόπο τα προβλήματα και να τα επιλύουμε, γι’ αυτό πρέπει στο τέλος να επικρατούν οι καλοί που ξεπερνούν όλα τα εμπόδια, ώστε τα παιδιά να λαμβάνουν αισιόδοξο μήνυμα.

Τα κλασικά παραμύθια είναι πάντα κατάλληλα. Οι διαχρονικές ιστορίες εκφράζουν θέματα που αφορούν όλη την ανθρωπότητα και στο ζήτημα ‘του να είσαι άνθρωπος’, που μας ενώνει όλους, πέρα από γεωγραφικές, χρονικές αποστάσεις.

 Δεν ισχύει ότι δεν πρέπει να λέμε παραμύθια με δράκους, μάγισσες κ.α. γιατί τα παιδιά φοβούνται. Τα παιδιά έχουν φόβους από μόνα τους και τα παραμύθια δίνουν πρόσωπο σε αυτούς τους φόβους και δείχνουν το δρόμο να ξεπεραστούν, γι΄αυτό πρέπει να υπάρχει καλό τέλος.

Στα παραμύθια διακρίνεται ξεκάθαρα το καλό από το κακό, τα κακά πρόσωπα ενσαρκώνουν τις αρνητικές παρορμήσεις που νικιούνται από τις θετικές που ενσαρκώνουν τα καλά πρόσωπα. Το κακό είναι αναγκαίο τμήμα της αφηγηματικής εξέλιξης και υπερνικείται από το καλό και η φράση ‘έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα’ δίνει ένα καθησυχαστικό μήνυμα του παραμυθιού.

 

Παραμύθια διδακτικά που τιμωρούν, περιορίζουν την φαντασία και συγγραφείς που θέλησαν να δώσουν δίδαγμα συμπεριφοράς στα παιδιά, έγραψαν παραμύθια (π.χ. ‘Ο πελώριος ράφτης’ που έκοβε δυο δάχτυλα στο παιδί γιατί δεν έκοβε τα νύχια του) που είναι ακατάλληλα για παιδιά, αφού το μήνυμα που λαμβάνουν δεν πρέπει να τα τρομοκρατεί ή να τα εκβιάζει συναισθηματικά, όπως με απειλές π.χ. ‘αν δεν τακτοποιήσεις τα παιχνίδια σου δεν σ’ αγαπώ’, το σωστό είναι να πούμε, ‘σ’ αγαπώ έτσι κι αλλιώς, πρέπει όμως να ξέρεις ότι αν δεν τακτοποιήσεις τα παιχνίδια σου αύριο δεν θα μπορέσεις να τα χρησιμοποιήσεις’, ξεκάθαροι και απλοί κανόνες δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση την συναισθηματική σταθερότητα των παιδιών και εξυπηρετούν το σκοπό τους.