Τα μυρμήγκια του δάσους της Βραζιλίας είναι γνωστό πως γίνονται στόχος ενός μύκητα που τα μετατρέπει σε «μυρμήγκια ζόμπι», ανίκανα πλέον να ελέγξουν τις ενέργειές του.
Το παράσιτο αποκτά τον πλήρη έλεγχο του εντόμου και το ωθεί να αφήσει τα ζεστά όρια του καταφυγίου του στο δέντρο και να κατέβει στο έδαφος, μια περιοχή πιο κατάλληλη για ανάπτυξη μυκήτων. Μόλις ο μύκητας εντοπίσει το κατάλληλο σημείο σε ένα φύλο, καρφώνεται στο έδαφος και αυτό σηματοδοτεί την τελευταία πράξη για το μυρμήγκι. Εκεί ο μύκητας συνεχίζει να αναπτύσσεται μέσα στο σώμα του μυρμηγκιού, τελικά διαπερνώντας το κεφάλι του και απελευθερώνοντας τους σπόρους του. Αυτή η διαδικασία, από την αρχή μέχρι το τέλος, μπορεί να διαρκέσει έως και δέκα ημέρες.
Τα μυρμήγκια-ζόμπι αποτελούν γρίφο για τους επιστήμονες εδώ και αρκετό καιρό καθώς προσπαθούν να κατανοήσουν το πώς ο παρασιτικός μύκητας αποκτά τον πλήρη έλεγχό τους. Ο μύκητας ονομάζεται «O. unilateralis» συχνά αναφέρεται ως «εγκεφαλικό παράσιτο». Αλλά νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε αυτήν την εβδομάδα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών δείχνει ότι οι εγκέφαλοι των μυρμηγκιών ζόμπι παραμένουν ανέπαφοι από το παράσιτο και ότι ο «O. unilateralis» είναι σε θέση να ελέγχει τις ενέργειες του ξενιστή του διεισδύοντας και ελέγχοντας τις μυϊκές ίνες σε όλο το σώμα του μυρμηγκιού. Τα μυρμήγκια-ζόμπι γίνονται έτσι εν μέρει έντομα και εν μέρει μύκητας. Ένα ανατριχιαστικό υβρίδιο που δείχνει πόσο περίπλοκη και σκληρή είναι η φύση.
