Υποστηρίζουμε την ειλικρίνεια και πιστεύουμε ότι εμείς ως γονείς πρέπει να δείχνουμε τον δρόμο της… αλήθειας στα παιδιά μας. Όμως κάποιες φορές πηγαίνουμε στην αντίθετη πλευρά. Ακόμα κι αν το κάνουμε προσεκτικά και καμουφλαρισμένα και προτιμάμε οι απαντήσεις που δίνουμε στα μικρά μας να είναι αινιγματικές ή να έχουν διττή σημασία. Αν κάποια μαμά δεν έχει ξεστομίσει τουλάχιστον μία από αυτές τις φράσεις, τότε είναι αναμάρτητη!
Ρώτα τον μπαμπά σου
Είναι αλήθεια πως όταν η κατάσταση δυσκολεύει, βάζουμε στο παιχνίδι και τον μπαμπά. Η κλασική ατάκα «Γιατί δεν ρωτάς τον μπαμπά σου;», που μας έλεγαν και οι δικές μας μαμάδες, ερμηνεύεται ως εξής: η μαμά έχει κουραστεί να παίρνει πάνω της όλα τα απαγορευτικά «μη» και «όχι» και στην πραγματικότητα εύχεται ο μπαμπάς να συμφωνήσει μαζί της για να λήξει το θέμα εκεί. Το αν εκείνος διαφωνήσει, είναι άλλη υπόθεση…
Θα μιλήσουμε αργότερα γι’ αυτό, εντάξει;
Όταν θες ν’ αποφύγεις την απάντηση σε μια ερώτηση του παιδιού σου που ακόμα δεν έχεις σκεφτεί ή αν το μικρό σου, σ’ έχει φέρει σε δύσκολη θέση και δεν έχεις προλάβει να βρεις κάτι να τα «μπαλώσεις», καταλήγεις σε μια τέτοια απάντηση.
-Μαμά, θα πάμε το απόγευμα στην παιδική χαρά; -Θα δούμε
Δεν είμαστε περήφανες, όμως αρκετές φορές προτιμάμε το διπλωματικό «Θα δούμε» από το απόλυτο «όχι» που ξέρουμε ότι θα πυροδοτήσει φωνές, γκρίνια και κλάματα. Ελπίζουμε απλώς στο ότι μέχρι το απόγευμα το παιδί μας θα βρει κάτι άλλο να κάνει μέσα στο σπίτι, όσο εμείς βάζουμε πλυντήριο/ σφουγγαρίζουμε/ ξεσκονίζουμε κι έτσι το θέμα θα ξεχαστεί.
Ίσως
Στην ίδια ακριβώς λογική της προηγούμενης φράσης ανήκει και το «ίσως», μόνο που τρέφει λίγες περισσότερες ελπίδες στο μικρό μας. Και πάλι, τουλάχιστον κατά το 95%, μεταφράζεται σαν ένα «όχι».
Ναι, ναι σε ακούω!
Είναι αλήθεια πως όταν τα μικρά μας αρχίζουν να μας διηγούνται μια ιστορία που τα έχει κατενθουσιάσει, τους παίρνει τόση ώρα που κάπου στην πορεία, κουραζόμαστε και δεν έχουμε πια το μυαλό να ακούσουμε τη συνέχεια. Το «ναι, αγάπη μου σ’ ακούω!» μπορεί εκείνη την ώρα να μην είναι εντελώς ειλικρινές, όμως δίνει χαρά στο παιδί μας.
Σίγουρα τελείωσες τα μαθήματά σου;
Η κλασική επίσης φράση όταν βλέπεις ότι το παιδί χαζεύει στην τηλεόραση ενώ προηγουμένως έχει διαβάσει επί ένα ολόκληρο τέταρτο. Και αύριο έχει δύο διαγωνίσματα…
-Μαμά, πού είναι το ένα μου παπούτσι; -Εκεί που το άφησες
Ερμηνεία: εγώ θα το ψάχνω πάλι, το ξέρω ότι μου το λέει γι’ αυτό! Και αρχίζουμε επί τόπου να σκαλίζουμε παπουτσοθήκες και να ψάχνουμε κάτω απ’ τα κρεβάτια.
Εγώ στην ηλικία σου έτρωγα φρούτα, γι’ αυτό ψήλωσα
Ένα «αθώο» ψεματάκι που λέμε στα μικρά μας απλώς για να τα κάνουμε να φάνε μία μπανάνα. Ελπίζουμε μόνο να μην καταρρίψει τον ισχυρισμό μας η γιαγιά, αν θυμηθούν να τη ρωτήσουν για επιβεβαίωση!
Γιατί το λέω εγώ
Ναι, ξέρουμε ότι αυτή η φράση αντιτίθεται σε κάθε μορφή διαπαιδαγώγησης και ότι δεν είναι σωστό να επιβάλλουμε τόσο αυθαίρετα τους κανόνες μας στα παιδιά, όμως τη λέμε. Και τι πραγματικά θέλουμε να πούμε; «Μην με ξαναρωτήσεις γιατί».
Ώρα για ύπνο, παιδιά
Την ίδια στιγμή, κάνουμε την εξής ευχή μέσα μας: «Ας κοιμηθούν σήμερα όλο το βράδυ για μην ξυπνήσουμε επειδή φοβήθηκαν/ μάλωσαν/ ήθελαν αγκαλιές». Γιατί η αλήθεια είναι πως τα υπεραγαπάμε, όμως κάποιες φορές το μόνο που θέλουμε είναι να ξεκουραστούμε!
