Πέντε ώρες περίπου μετά την αφετηρία του 36ου Μαραθωνίου Αγώνα, μια ομάδα νεαρών ατόμων εισέρχεται στο Καλλιμάρμαρο. Λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό, σταματούν. Ένα από τα μέλη της παρέας, η 14χρονη Μαριάννα Αυγουστάκη, που γεννήθηκε με κινητικά προβλήματα, είναι δεμένη στο αναπηρικό αμαξίδιο.
Τα ξαδέλφια της, οι φίλοι της, όλοι πρώην και νυν αθλητές κολύμβησης και πόλο του Ναυτικού Ομίλου Ρεθύμνης που τη συντρόφευαν στα 42 χιλιόμετρα του Μαραθωνίου Αγώνα, την σηκώνουν από το καροτσάκι για να διανύσει πεζή τα τελευταία μέτρα. Τη χειροκροτούν, φωνάζουν ρυθμικά το όνομά της και της δίνουν δύναμη. Εκείνη όμως δεν την χρειάζεται. Είναι πιο δυνατή από τον καθένα. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μάρκος που περιέγραψε τον Μαραθώνιο Αγώνα καταγράφει με το κινητό του τηλέφωνο τις συγκλονιστικές εικόνες.
Η Μαριάννα Αυγουστάκη ήταν ένα από τα τουλάχιστον έξι άτομα με ειδικές ανάγκες που συμμετείχαν στο 36ο Μαραθώνιο Αθήνας. Το νούμερο συμμετοχής της ήταν 5577 και στη φανέλα της είχε σήμα μια πεταλούδα, μια κουκουβάγια, αλλά και μια συγγραφική πένα. Ήταν μαθήτρια του δημοτικού όταν η Μαριάννα βραβεύτηκε στην κατηγορία του παιδικού λογοτεχνικού παραμυθιού για το κείμενό της με θέμα “Το σχολείο των ονείρων μας”. Το μεσημέρι της Κυριακής εκπληρώθηκε ένα άλλο όνειρό της. Να τρέξει στο Μαραθώνιο, όπως είχε εκφράσει την επιθυμία της πριν από λίγα χρόνια βλέποντας τον αδελφό της και τα ξαδέλφια της να τρέχουν. Για αυτό και ήταν πολύ χαρούμενη στην αφετηρία.
Στη διαδρομή η Μαριάννα έλεγε τραγούδια και συμμετείχε στα συνθήματα με τους συνοδούς της. “Σε όλη τη διαδρομή δεν σέρναμε εμείς την Μαριάννα. Εκείνη μας “έσερνε” με τη δύναμή της. Μας έλεγε τραγούδια όπως “Ο αμαξάς (Καροτσέρη, Καροτσέρη)” δηλώνει στο protothema ο ξάδελφός της Γιώργος Ασουμανάκης. Κάποιος θεατής της έδωσε ένα κλαδί ελιάς.
Η προετοιμασία ξεκίνησε πριν από μόλις τρεις εβδομάδες, όταν η Μαριάννα παρέλαβε το ειδικό αναπηρικό αμαξίδιο αξίας 4.500 ευρώ, που ήταν δωρεά τραπέζης. “Προλάβαμε να κάνουμε μόλις τέσσερις – πέντε προπονήσεις οι οποίες δεν ξεπέρασαν κάθε φορά τη μιάμιση ώρα. Για το λόγο αυτό ρώτησα την Μαριάννα αν πιστεύει ότι θα τα καταφέρουμε, διότι άλλο πράγμα η προπόνηση μιας ώρας και άλλο οι πέντες ώρες του αγώνα. “Εγώ ορίζω το σώμα μου”, μου απάντησε. Η διαδρομή ήταν πολύ κουραστική για εκείνη, αλλά μόνο μια φορά μας ζήτησε να της χαλαρώσουμε λίγο τη ζώνη επειδή πονούσε. Μετά τον αγώνα είπε στον πατέρα της, ότι στεναχωριέται που μας κούρασε. Όμως εμείς, όταν την είδαμε να γελάει και να χαίρεται που τερμάτισε, νιώσαμε το αίσθημα της απόλυτης ευτυχίας” δηλώνει ο ξάδελφός της.
Στον τερματισμό περίμενε την Μαριάννα ο αδελφός της, Μάρκος Αυγουστάκης. Πριν από δύο μήνες χειρουργήθηκε στο γόνατο λόγω προβλήματος μηνίσκου και έκανε αγώνα δρόμου για να προλάβει να τρέξει μαζί με την αδελφή του. Στο 15ο χιλιόμετρο του Μαραθωνίου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Εκεί ήταν και ο πατέρας τους, Χάρης Αυγουστάκης, που έχει συγκινηθεί από χαρά και περηφάνια.
Ο Μαραθώνιος δεν ήταν ο πρώτος “αγώνας” που έδωσε η Μαριάννα. Μάχεται από την πρώτη στιγμή που άνοιξε, πρόωρα, τα ματάκια της. Όταν γεννήθηκε, δεν είχε προλάβει να κλείσει ούτε έξι μήνες στην κοιλιά της μητέρας της. Αμέσως οι γιατροί έβαλαν το βρέφος σε θερμοκοιτίδα και παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, επιβίωσε. Όμως δεν είχε προλάβει να αναπτυχθεί. Οι γιατροί διέγνωσαν μεικτή σπαστική τετραπληγία και αναπηρία 90%. Όλη της τη ζωή η Μαριάννα κάνει φυσικοθεραπείες και διαβάζει. Πέρυσι τελείωσε την Α΄ Γυμνασίου με βαθμού 18,4. “Μας έχει δώσει πολλά μαθήματα ζωής από την ημέρα που γεννήθηκε” δηλώνει περήφανος o πατέρας της Χάρης Αυγουστάκης.
