Βρεθήκαμε στην συνέντευξη των συντελεστών της παράστασης «Ο Απρόσκλητος Επισκέπτης». Το αστυνομικό έργο της Αγκάθα Κρίστι έρχεται για πρώτη φορά στο θέατρο Πάνθεον και υπόσχεται στους λάτρεις της νουάρ ατμόσφαιρας πλοκή, μυστήριο και πολλές ανατροπές!
Οι συντελεστές τη παράστασης μίλησαν για το έργο και την επιλογή τους να ξεκινήσουν την περιοδεία τους από την Πάτρα.
Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Φρατζεσκάκης υπογράμμισε πως πρόκειται για ένα αστυνομικό θεατρικό έργο που είναι γραμμένο το 1957 και τόνισε “Πρόκειται για ένα έργο που δεν έχει πολύ παιχτεί και είναι εξαιρετικό. “Ο Απρόσκλητος Επισκέπτης” θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα αστυνομικά θεατρικά έργα της Αγκάθα Κρίστι, γιατί έχει δουλέψει πολύ τους ρόλους, το ίδιο βέβαια κάναμε κι εμείς”. Επίσης είπε χαρακτηριστικά “Γνωρίζουμε πως η Πάτρα αγαπά και αγκαλιάζει το θέατρο, γι΄ αυτό και ξεκινάμε από εδώ το ταξίδι μας. Θέλουμε μέσα από αυτή τη αγάπη να τονωθούμε και να έχουμε ένα επιτυχημένο ξεκίνημα” .
Συνεχίζοντας η συζήτηση με τους συντελεστές εμβαθύναμε στο είδος του αστυνομικού θεατρικού έργου και ρωτήσαμε τους συντελεστές:
jr: Κατά την γνώμη σας, αρέσει στο ελληνικό κοινό να βλέπει κλασσικά αστυνομικά έργα στο θέατρο ή στις μέρες μας προτιμά τον κινηματογράφο;
Γ. Φρατζεσκάκης: “Εγώ νομίζω πως το ελληνικό κοινό που παρακολουθεί θέατρο, έχει την δυνατότητα πια να παρακολουθήσει όποιο είδος θεάτρου θέλει. Άλλος ενδιαφέρεται για μιούζικαλ, άλλος για κλασσικό θέατρο, άλλος για μοντέρνο “πειραγμένο” θέατρο κ.ο.κ. Υπάρχει λοιπόν ένα κοινό που όπως διαβάζει αστυνομικά βιβλία και παρακολουθεί αστυνομικά έργα είναι – φοβάμαι μην παρεξηγηθώ – όχι πιο έξυπνο αλλά πιο εκπαιδευμένο κοινό. Γιατί είναι ένα κοινό που δεν κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα να παρακολουθήσει κάτι που μπορεί να του είναι και αδιάφορο, το κοινό αυτό από την ώρα που θα ξεκινήσει μέχρι την ώρα που θα τελειώσει μαζεύει στοιχεία. Το κοινό αυτό, λοιπόν, είναι εκπαιδευμένο και θέλει να βρει τα στοιχεία να τα ενώσει και λίγο πριν το τέλος του έργου να έχει προλάβει και να πει “Αυτό γίνεται”. Είναι μια άσκηση μυαλού! Από την άλλη, επειδή έχει γίνει λίγο της μόδας το αστυνομικό και παίζονται πολλά έργα αυτού του είδους, θεωρώ πως το κοινό δεν ξεγελιέται, βλέπει.
Τώρα, όσον αφορά τον κινηματογράφο έχω πάρα πολύ καιρό να δω ένα αληθινό αστυνομικό έργο. Εγώ παρακολουθώ συχνά κινηματογράφο και ειλικρινά δεν έχω δει κάποιο καλό αστυνομικό έργο. Βλέπεις μόνο ταινίες δράσεις, ένα κυνηγητό που φεύγουν αμάξια στον αέρα κτλ. Δεν υπάρχει ένα έργο, όπως είπα πριν να το παρακολουθήσω και να ακονίσω το μυαλό μου, να κάτσω να σκεφτώ. Οπότε νομίζω πως το θέατρο ήρθε να καλύψει αυτό το κομμάτι. Ο θεατής ξέρετε οφείλει λίγο και να “μυρίσει” και την παράσταση αν είναι καλή ή κακή δουλεία. Πολύ ωραία ερώτηση!”
Ν. Ορφανός: “Θα συμφωνήσω, η Αγκάθα Κρίστι δεν έγραψε σενάρια έγραψε μυθιστορήματα και θεατρικά έργα γιατί μόνο εκεί μπορεί να σου δώσει όλο τον “μπουφέ”, ας το πω έτσι, των στοιχείων και εσύ να μπορέσεις να τα αποκρυπτογραφήσεις στον κινηματογράφο μετατρέπεσαι σε πιο παθητικό θεατή, απλώς βλέπεις την δράση και αποφασίζει ο σκηνοθέτης πως θα αποκρυπτογραφήσει την δράση πριν από σένα, άρα σε καθοδηγεί αυτός τι στοιχεία να προσέξεις ενώ στη σκηνική δράση τα στοιχεία δεν είναι μόνο αυτά που λέγονται είναι και ένα βλέμμα των ηθοποιών, ένα αντικείμενο. Δηλαδή μόνο εκεί λειτουργούν αυτού του είδους τα έργα, τα οποία δεν είναι δράσης και βίας αλλά κυρίως ψυχολογίας και είναι πολλές οι ψυχολογικές συγκρούσεις που θα ξετυλίξουν το κουβάρι της πλοκής για να φτάσει ο θεατής στο να βρει τον δράστη.”
Όλοι οι συντελεστές της παράστασης συμφώνησαν πως το κοινό φεύγοντας έχει μια ωραία αίσθηση ενός ολοκληρωμένο έργου.
Η υπόθεση του έργου
Στην πυκνή ομίχλη της Νότιας Ουαλίας, ο Μάικλ Σταρκβέντερ χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και πέφτει σ’ ένα χαντάκι.
Βρίσκεται στη μέση του πουθενά και στην προσπάθειά του να βρει βοήθεια, μπαίνει σε μια απομονωμένη έπαυλη.
Στην ξεκλείδωτη μπαλκονόπορτα, τον περιμένει μια έκπληξη: Ένας άντρας είναι νεκρός. Λίγο πιο πέρα, μ’ ένα περίστροφο στο χέρι, μια όμορφη γυναίκα. Η Λόρα Γουόρικ. Η γυναίκα που παραδέχεται πως δολοφόνησε το σύζυγό της. Ο Μάικλ γοητευμένος από τη νεαρή χήρα, αποφασίζει να την βοηθήσει, επιχειρώντας να κατασκευάσουν από κοινού ένα ακλόνητο άλλοθι.
Μήπως όμως δεν είναι αυτή τελικά η δολοφόνος; Και αν όχι, γιατί καλύπτει τα ίχνη του ενόχου; Ένα σπίτι γεμάτο πιθανούς υπόπτους. Θα καταφέρει, άραγε, ο απρόσκλητος επισκέπτης να βρει τον δολοφόνο προτού να είναι πολύ αργά;
Ο «Απρόσκλητος επισκέπτης» γράφτηκε το 1957 για το θέατρο και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την επόμενη χρονιά. Ένα καθαρόαιμο αστυνομικό με δυνατούς χαρακτήρες και ανατροπές μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Σκηνικό – Κοστούμια: Αλέξανδρος Κομπόγιωργας
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά, Στάθης Λαγκάδας
Μακιγιάζ: Άννα Μαρία Μπάμπη
Κομμώσεις: Γρηγορία Τζήβα
Φωτογραφίες: Αναστασία Λουκρέζη
Artwork: Λουκάς Μελάς
Video art: Ra’s Eye
Παραγωγή: Ιωάννης Ρουμελιώτης – Θέατρο ELIART
Παίζουν:
Νίκος Ορφανός
Σοφία Μανωλάκου
Αννέτα Παπαθανασίου
Σαράντος Γεωγλερής
Κώστας Ζέκος
Νίκος Καϊνός
και ο Γιώργος Φρατζεσκάκης
Φιλική συμμετοχή: Ιλιάς Λαμπρίδου
Θέατρο Πάνθεον – Ώρες παραστάσεων :
ΔΕΥΤΕΡΑ 2/12 18.15 & 21.15
ΤΡΙΤΗ 3/12 18.15 & 21.15
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90 λεπτά
Βρείτε όλες τις λεπτομέρειες για την παράσταση στην στήλη events —-> Πάτρα
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ
