Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε το 1874 στην Αλεξάνδρεια και έδωσε τέλος στη ζωή της στις 2 Μαΐου 1941. Ήταν κόρη του εθνικού ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη και είχε γνωρίσει εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Νικόλαος Πλαστήρας.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα σε νεαρή ηλικία δημοσιεύοντας έργα της στο περιοδικό της Αλεξάνδρειας Έσο Έτοιμος. Το 1909 εκδίδεται το μυθιστόρημά της Για την Πατρίδα, την επόμενη χρονιά το Παραμύθι χωρίς όνομα και ένα χρόνο αργότερα το ιστορικό μυθιστόρημα Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου. Το 1915 εξέδωσε στην Αθήνα τα Παραμύθια και άλλα.
Το 1925 παρουσιάστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας που την κράτησε καθηλωμένη στο σπίτι για την υπόλοιπη ζωή της. Το 1935 εκδίδεται Ο Μάγκας και δύο χρόνια αργότερα το ιστορικό μυθιστόρημα Στα μυστικά του βάλτου. Ήδη είχε εκδοθεί ο Τρελαντώνης (1932), στο οποίο περιγράφει τις περιπέτειες των παιδικών χρόνων του μικρότερου αδερφού της. Εμπνέεται από τη θρησκευτική παράδοση, τη βυζαντινή ιστορία και το μακεδονικό αγώνα. Το έργο της ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας.
Παρακάτω θα βρείτε μερικά παιδικά και εφηβικά βιβλία που κάθε παιδί πρέπει να διαβάσει!
Τρελαντώνης
Ο Τρελαντώνης, το βιβλίο που από το 1932 μέχρι σήμερα γνώρισε αλλεπάλληλες εκδόσεις και αγαπήθηκε από όλες τις γενιές των Ελληνοπαίδων, περιγράφει τις διακοπές των τεσσάρων αδελφών Μπενάκη στο σπίτι των θείων τους, στην Καστέλλα του Πειραιά. Η παρούσα νέα, συμπληρωμένη έκδοση περιλαμβάνει επίμετρο της συγγραφέως Άλκης Ζέη και χρονολόγιο του Αλ. Π. Ζάννα (επιμελητή του έργου της Π. Σ. Δέλτα), το οποίο μνημονεύει τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της Πηνελόπης Δέλτα, καθώς και γεγονότα της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής στην Ελλάδα και τον κόσμο.
Μάγκας
Η σειρά “Κλασικοί θησαυροί” συλλέγει τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας και της ελληνικής λογοτεχνίας και τα παρουσιάζει διασκευασμένα για παιδιά, ώστε να μην ξεχαστούν ποτέ!
Ο Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα κυκλοφόρησε το 1935 και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η γλαφυρότητα και η αμεσότητα της συγγραφέως μάς παρασύρουν σε ένα ανάγνωσμα όπου πρωταγωνιστούν η αγάπη για τα ζώα, για την πατρίδα και για τους ανθρώπους.
“Είμαι ο Μάγκας, ένα μικρό φοξτεριέ, και μόλις έφτασα στο καινούριο μου σπίτι, στην Αλεξάνδρεια… Είμαι από καλή ράτσα και πιστός φύλακας. Αγαπώ τα αφεντικά μου και τα παιδιά τους. Όμως -πώς τα καταφέρνω;- προσπαθώντας να κάνω το καλό, πάντα καταλήγω σε ζημιές… Δεν είμαι κακός, ούτε πολύ ζωηρός και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πως οι ανθρώπινοι νόμοι διαφέρουν πολύ από τους σκυλίσιους. Και κάπως έτσι, μπλέκω συνέχεια σε περιπέτειες…
“Είμαι ο Μάγκας, ένα μικρό φοξτεριέ, και μόλις έφτασα στο καινούριο μου σπίτι, στην Αλεξάνδρεια… Είμαι από καλή ράτσα και πιστός φύλακας. Αγαπώ τα αφεντικά μου και τα παιδιά τους. Όμως -πώς τα καταφέρνω;- προσπαθώντας να κάνω το καλό, πάντα καταλήγω σε ζημιές… Δεν είμαι κακός, ούτε πολύ ζωηρός και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πως οι ανθρώπινοι νόμοι διαφέρουν πολύ από τους σκυλίσιους. Και κάπως έτσι, μπλέκω συνέχεια σε περιπέτειες…
Στα μυστικά του βάλτου
Δύο παιδιά, ο Αποστόλης και ο Γιωβάν, αναλαμβάνουν να βοηθήσουν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα να καταλάβουν, κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, τη Λίμνη των Γιαννιτσών, περιοχή στρατηγικής σημασίας για την πορεία της αναμέτρησης Ελλήνων και Βουλγάρων. Καθώς εξελίσσεται η δράση των Ελλήνων αγωνιστών στα αφιλόξενα νερά του Βάλτου και τα γειτονικά χωριά και ενώ παρακολουθούμε κυρίως τις ενέργειες των σωμάτων του καπετάν Άγρα και του καπετάν Νικηφόρου, προβάλλονται, παράλληλα με την οδύνη του πολέμου, ο ηρωισμός, ο πατριωτισμός, η ανθρωπιά και η πίστη στην ελπίδα.
Ένα από τα αριστουργηματικά βιβλία της Πηνελόπης Σ. Δέλτα με ιστορικό υπόβαθρο το οποίο γαλούχησε γενιές Ελλήνων και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εμπνέει και να ενθουσιάζει τους αναγνώστες του.
Ένα από τα αριστουργηματικά βιβλία της Πηνελόπης Σ. Δέλτα με ιστορικό υπόβαθρο το οποίο γαλούχησε γενιές Ελλήνων και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εμπνέει και να ενθουσιάζει τους αναγνώστες του.
Παραμύθι χωρίς όνομα
Σε παρακμή οδηγεί το βασίλειό του ο Βασιλιάς Αστόχαστος, ο οποίος δεν νοιάζεται για τίποτα παρά μόνο για διασκεδάσεις και εύκολη ζωή. Οι πάντες υποφέρουν και επιδιώκουν μόνο το ατομικό τους συμφέρον αδιαφορώντας για το κοινό καλό. Το Βασιλόπουλο, ο Συνετός, με τη βοήθεια της Ειρηνούλας, της μικρής του αδερφής, και δύο γυναικών, της Γνώσης και της Φρόνησης, πασχίζει για την αναγέννηση της χώρας του. Βασικά συστατικά για να πετύχει η συνταγή είναι η εργατικότητα και η προκοπή, η τιμιότητα και η αρετή, η προσφορά και η θυσία, η υπομονή και η σύνεση, η δικαιοσύνη και η επικράτηση της αλήθειας. Οπλισμένος με θάρρος και θέληση, αγωνίζεται να δώσει νέα πνοή στο χαμένο όραμα του βασιλείου και να αποκαταστήσει την ευημερία στη χώρα του.
Ένα αλληγορικό παραμύθι που 100 χρόνια μετά την έκδοσή του μεταφέρει ακόμα και σήμερα επίκαιρα μηνύματα.
Ένα αλληγορικό παραμύθι που 100 χρόνια μετά την έκδοσή του μεταφέρει ακόμα και σήμερα επίκαιρα μηνύματα.
Ένα παραμύθι για παιδιά, μα και μαζί ένα διήγημα για τους μεγάλους, μια πλαστική διαμαρτύρηση για ένα περίσσιο κοινωνικό κακό, μια σάτιρα και μια φάρσα, μια καρικατούρα και ένα μάθημα, ένα βιβλίο και μια πράξη. . . ένα ηθικό ποτό προσφερόμενο σε καλότεχνο ποτήρι. Πατριωτικό μάθημα σε ζωγραφιές.
Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου
Το πληθωρικό αυτό ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1911, έχει απ’ όλα: συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα, κατασκοπευτικές περιπέτειες, έρωτα, αναγνωρίσεις χαμένων προσώπων. Όλα συνέχονται σε μια δραματική πλοκή, που συνδέεται με τους τρεις βασικούς χαρακτήρες: τους δυο φίλους, Μιχαήλ και Κωνσταντίνο, και τη Βουβή Βουλγάρα. Και στο φόντο της ιστορίας, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, η λατρεία του στρατού προς το πρόσωπό του, αλλά και τα δραματικά γεγονότα που συνδέονται με τη βασιλεία του. Μέσα από την ανάπλαση της ιστορικής πραγματικότητας μιας άλλης εποχής παρακολουθούμε πώς οι ήρωες του βιβλίου εξαρτώνται και καθορίζονται από αυτήν. Παράλληλα, όμως, υπάρχουν ιδανικά που τους τοποθετούν πέρα και πάνω από τα ανθρώπινα όρια: η φιλοπατρία, η έννοια της αυτοθυσίας, η φιλία κάνουν ξεχωριστούς τους χαρακτήρες του Μιχαήλ, του Κωνσταντίνου, της Βουλγάρας, ενώ λειτουργούν ως πρότυπα για τους νεαρούς αναγνώστες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η ζωή του Χριστού
Η Πηνελόπη Σ. Δέλτα, μία από τις σπουδαιότερες συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας, στη Ζωή του Χριστού, που εκδόθηκε το 1925, εξιστορεί με απλή και κατανοητή γλώσσα για τα παιδιά όλα τα γεγονότα των Ευαγγελίων. Από τη γέννηση του Θεανθρώπου, τη συνάντησή Του με τους μαθητές, τα θαύματα και τις παραβολές, μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάσταση, η συγγραφέας διηγείται τη ζωή του Ιησού παραθέτοντας γλαφυρές εικόνες της εποχής και πλήθος ιστορικών στοιχείων.
“Έτσι πήγαινε διδάσκοντας ο Ιησούς, πότε με παραβολές και πότε χωρίς, και ολοένα πλησίαζε στην Ιερουσαλήμ. Τα πλήθη στέκονταν και τον άκουγαν, μα κάθε τόσο ποτιζόταν ο Ιησούς με καινούριες πίκρες και λύπες, γιατί από τον δρόμο του δεν έλειπαν κακίες και προσβολές, περιφρονήσεις και κοροϊδίες. Γλυκομίλητος πάντα, τραβούσε τον δρόμο του… διδάσκοντας, εξηγώντας, σπλαχνικός και καρτερικός, σκορπώντας αγάπη σε όλους, δίνοντας ελπίδα και στους πιο απελπισμένους”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Παραμύθια και άλλα
Σωριασμένη χάμω, εμπρός στο άγιο εικόνισμα της Παναγίας, προσεύχουνταν και παρακαλούσε. Γιατί στα βουνά, εκεί πέρα, μακριά, το κανόνι βοούσε και το τουφέκι έπεφτε πυκνό, και ο αδελφός της είχε φύγει ντυμένος στο χακί, με το τουφέκι στον ώμο, για να ξεπλύνει αυτή τη φορά τη ντροπή του άλλου πολέμου.
“Παναγία μου, λυπήσου… Μην πάθει τίποτε ο αδελφός μου! Είναι τόσο όμορφος και τόσο παλικάρι…”
Από τους πρώτους είχε φύγει, πριν ακόμα τον φωνάξουν, και τώρα τον ήξερε εκεί απάνω, εκεί που βοούσε το κανόνι και που έπεφτε πυκνό το τουφέκι…
“Παναγία μου, λυπήσου… Μην πάθει τίποτε ο αδελφός μου! Είναι τόσο όμορφος και τόσο παλικάρι…”
Από τους πρώτους είχε φύγει, πριν ακόμα τον φωνάξουν, και τώρα τον ήξερε εκεί απάνω, εκεί που βοούσε το κανόνι και που έπεφτε πυκνό το τουφέκι…
Η καρδιά της Βασιλοπούλας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Βασιλιάς και μια Βασίλισσα, και το βασίλειο τους ήταν ένα μεγάλο νησί. Ούτε πολύ όμορφο, ούτε πολύ πλούσιο ήταν το νησί τους. Είχε βουνά ψηλά, άγρια, χωρίς δέντρα, χωρίς πρασινάδα· στις πέτρες και στους βράχους δε φύτρωνε χορτάρι για να βοσκήσουν οι ποιμένες τ’ αρνάκια τους. Κάτω στον κάμπο, ελιές και πάλι ελιές, με τα σταχτιά τους πένθιμα φυλλαράκια, κατέβαιναν ως τη θάλασσα· που και που μόνο, πρασίνιζαν τα χωράφια, κι εδώ κι εκεί μερικά σπάνια δάση άπλωναν τη σκιά τους γύρω στις ρεματιές. Παντού όμως βράχοι, με τη γυμνή μαύρη τους ράχη, λες και πλάκωναν τη γη.
