της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Επί τη ευκαιρία της ονομαστικής μου εορτής σήμερα, Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης δέχομαι πολλές ευχές και σας ευχαριστώ ολόψυχα. Ανταποδίδω σε όλους με αγάπη!!!
Η μέρα αυτή είναι ευχάριστη αλλά και μελαγχολική… Είναι σαν τον καιρό… Άνοιξη προς Καλοκαίρι, με ένα αεράκι αρκετά πιο δροσερό από το πρωί, έτσι ώστε να συγκρατεί την αλόγιστη επιθυμία σου να σκεφτείς τη χαρά του καλοκαιριού. Έτσι, συγκρατημένα “απολαμβάνω” τις ευχές και τα καλά σας λόγια γιατί… την ίδια στιγμή που χαίρομαι, η κατήφεια επισκιάζει τη χαρά μου μέχρι να ανατραπεί και να ξαναγελάσει το χειλάκι μου. Κάπως έτσι είναι αυτή η ημέρα…
Με τη σκέψη μου να μου θυμίζει εσένα που λείπεις… τα χρόνια πολλά που ανταλλάζαμε, τα γέλια που κάναμε και να, τώρα, γιορτάζω χωρίς εσένα… Νοσταλγώ κάθε στιγμή, ακόμη κι εκείνες που διαφωνούσαμε… Μου λείπεις και ξέρω πώς πάντα θα λείπεις… ιδίως αυτή την ημέρα…Έτσι, είναι όταν χάνεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο…Είναι σαν μια πληγή όπου ο χρόνος επουλώνει αλλά παραμένει εκεί.
Η ζωή δεν είναι δεδομένη και πολλές φορές της συμπεριφερόμαστε απαξιωτικά. Γι αυτό αξίζει κάθε ευχή και κάθε στιγμή της ζωή μας να είναι γεμάτη αγάπη και με ανθρώπους που αγαπάμε.
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω ότι το καλύτερο δώρο είναι η ζωή! Είναι η υγεία μας και η αγάπη!
Ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις» γράφει πως το αυτοκίνητό του, η μόρφωσή του ή τα ρούχα του δεν είναι το ουσιαστικό για εκείνον. Πιστεύει πως το ουσιαστικό είναι να ζει και να αγκαλιάζει τη ζωή κάθε στιγμή οπουδήποτε και να βρίσκεται. Να την αρπάζει στην αγκαλιά του με πάθος! Να την αγαπά με όλη του τη δύναμη, να την αγαπά με ό, τι αυτή περιλαμβάνει. Εγώ, θα συμπληρώσω, ότι αν ζεις καλά, αν αγαπάς αληθινά, αν έχεις πάθος για γνώση τότε είσαι επιτυχημένος κι ευτυχισμένος άνθρωπος! Για εμένα η μόρφωση σε κάνει πιο έξυπνο άνθρωπο κι η επαγγελματική μόρφωση είμαι ένα εφόδιο για μια άνετη ζωή, αλλά η ουσία είναι το πάθος… και όσοι έχουν πληγές στη ψυχή τους από ανθρώπους που αγάπησαν κι έχασαν, τότε πρέπει να με καταλαβαίνουν. Εμείς, πρώτα, πρέπει να κρατήσουμε τις αναμνήσεις ζωντανές αλλά να διώξουμε την μελαγχολία. Να έχουμε στο νου μας, ότι η ζωή είναι μόνο στιγμές ακαθόριστες για τον καθένα γι αυτό πρέπει να τις βιώνουμε με έντονα θετικά συναισθήματα. Γιατί έχουμε λόγους… ακόμη κι αν χάσαμε ένα κομμάτι από τη ψυχή μας, έχουμε γύρω μας ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, έχουμε όνειρα, έχουμε στόχους, έχουμε πάθος για τη ζωή.
Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι να ταξιδέψω στο παρελθόν για να ξαναζήσω τις ίδιες στιγμές μαζί σου…. Έπειτα κοιτάζω το τώρα, το σήμερα που η ζωή μου έχει αλλάξει και η οικογένεια μας έχει αποκτήσει νέα μέλη… και είμαι ευγνώμων!
Αυτό που πάντα ήθελες για εμένα, είναι να ζω ευτυχισμένη. Μου χάρισες πολλές συμβουλές για τη ζωή μου, τις περισσότερες τις κατάλαβα πρόσφατα. Πολύτιμα δώρα οι συζητήσεις μας, που τώρα εκτίμησα την αξία τους. Γι αυτό ξέρω πως όποιο δάκρυ κι αν κυλήσει σήμερα, είναι μόνο χαράς… γλυκιάς νοσταλγίας αλλά σου υπόσχομαι, να είναι γεμάτο χαρά!!!
Είναι το μόνο δώρο που μπορώ να κάνω σε εσένα… σε όσους αγαπάω, σε εμένα!
