Η ταινία μικρού μήκους του 15χρονου μαθητή από το Αγρίνιο για την απώλεια μιας μητέρας από τον κορονοϊό - Δείτε την!

H πανδημία του κορονοϊού έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα για τις ζωές όλων μας. Από την μια στιγμή στην άλλη κληθήκαμε να αλλάξουμε άρδην τη ζωή μας, η κοινωνική αποστασιοποίηση έγινε ανάγκη και χάσαμε πολλούς συνανθρώπους μας στη μάχη με τον ιό.

Όλη αυτή η κατάσταση ενέπνευσε τον 15χρονο Κωνσταντίνο Παπαγιάννη, μαθητή του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου να δημιουργήσει την καθηλωτική ταινία μικρού μήκους “Αποχαιρετισμός” με κεντρικό της θέμα την απώλειας μιας μάνας από επιπλοκές του ιού και να στείλει ένα δυνατό μήνυμα σε όλους ώστε να μην αψηφούν τον κίνδυνο, να τηρούν ευλαβικά τα μέτρα προστασίας γιατί κανείς δεν θέλει να χάσει αγαπημένα του πρόσωπα.

Η αφορμή για να υλοποιηθεί αυτή η ταινία ήταν η αληθινή ιστορία που διάβασε ο μαθητής και συγκλονίστηκε καθώς όλοι έχουμε δει την φωτογραφία ενός 30χρονου άνδρα από την Παλαιστίνη να έχει σκαρφαλώσει στο παράθυρο της εντατική μονάδας του νοσοκομείου για να αποχαιρετίσει τη μητέρα του που πεθαίνει από κορονοϊό. Η μητέρα του Τζιχάντ Αλ Σουαΐτι, Ρασμί Σουαΐτι, νοσηλευόταν 5 μέρες στο νοσοκομείο της Χεβρώνας με λευχαιμία και κορονοϊό. Λίγο μετά από την απροσδόκητη «επίσκεψη», η 73χρονη Ρασμί ξεψύχησε στην εντατική.

«Είναι συγκλονιστικό για ένα παιδί να κοιτάζει τη μαμά του από το παράθυρο της εντατικής να πεθαίνει μόνη της»

«Έχει να κάνει με την απώλεια της μάνας από τις επιπλοκές του ιού. Είναι συγκλονιστικό για ένα παιδί να κοιτάζει τη μαμά του από το παράθυρο της εντατικής να πεθαίνει μόνη της» θα πει μιλώντας στην Athens Voice.

Ενόψει Χριστουγέννων στέλνει ένα δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «Ας βρούμε τα Χριστούγεννα αυτά το νόημα στη ζωή μας μέσα από μέσα από το πραγματικό ενδιαφέρον μας για τους συνανθρώπους μας. Μέσα από την αλληλεγγύη μας για τους άλλους. Γιατί στον καιρό της πανδημίας «αλληλεγγύη είναι να μην μεταδώσεις τον ιό. Να μην γίνεις η αιτία να αρρωστήσει κανείς»

Οι στίχοι γραφτήκαν από την καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας, Γεωργία Κοτόπουλου, και η μουσική από τη μαθήτρια Μαίρη Λαυράνου.