H ιστιοσανίδα είναι ένα σπορ της θάλασσας που συνδυάζει το surfing με την ιστιοπλοΐα. Αποτελείται από ένα σκάφος από 2 έως και 4 μέτρα μήκος , το οποίο τροφοδοτείται από τη παραγόμενη δύναμη ενός πανιού επιφάνειας 3τμ έως και 12τμ το οποίο εκμεταλλεύεται την δύναμη του αέρα. Το μέγεθος της επιφάνειας του πανιού εξαρτάται από τις συνθήκες, την ικανότητα του ιστιοπλόου άλλα και το είδος του σκάφους που χρησιμοποιεί. Η ιστορία του αθλήματος ξεκινά στο Susquehanna River της Αμερικής όταν ο Newman Darby εφεύρε την ιστιοσανίδα το 1948.Δημιούργησε μια πλατφόρμα που επέπλεε, πάνω της τοποθέτησε ένα πανί και το σύνολο έμοιαζε περισσότερο με καταμαράν παρά με windsurfing.
*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
Αν και ο Darby δεν κατέχει την πατέντα του σπορ θεωρείται ο πατέρας της ιστιοσανίδας ή ‘’windsurfing’’ όπως είναι και η διεθνής ονομασία του σπορ . Η μεγάλη καινοτομία του αθλήματος σε σχέση με το μέχρι τότε δημοφιλές surfing έγκειται στο ότι ο αθλητής, αναβάτης, στέκεται όρθιος. Ο έλεγχος και η πλεύση της ιστιοσανίδας γίνεται με συγχρονισμό των κινήσεων του πανιού και του σώματος, και η κίνηση επιτυγχάνεται με την εκμετάλλευση του μεγέθους της συνισταμένης των δυνάμεων που ενεργούν στο σύστημα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο Jim Drake, ένας κατασκευαστής αεροσκαφών, είχε την ιδέα για ένα είδος σκι το οποίο επέπλεε όταν στεκόσουν πάνω του και το μέσω πρόωσης είχε ένα είδος αετού τον οποίο κρατούσαν με τα χέρια. Έπειτα από προσπάθειες κατάλαβε πως ο αετός δεν ήταν η καλύτερη λύση και σκέφτηκε την ιδέα ενός πανιού συνδεδεμένο με το σκάφος. Με τον φίλο του Hoyle Schweitzer πήγαν στον ωκεανό με ένα πανί, μια σανίδα και μια μάτσα και άρχισαν τις προσπάθειες. Ονόμασαν την εφεύρεση τους “theskate” κατόπιν άλλαξαν το όνομα και το βάφτισαν “Windsurfer” .Αυτή ήταν η αρχή της δημιουργίας του windsurfing,και πολλοί θεωρούν πως τότε ήταν η γεννήθηκε το άθλημα.
Το 1970 πατένταραν την ιδέα τους και ο Hoyle Schweitzer ξεκίνησε την μόνος του την προώθηση του windsurfer, αφού ο Jim Drake δεν έβλεπε πιθανότητες επιτυχίας της εφεύρεσής. Ο Hoyle, αντίθετα, είχε αντιληφθεί αυτή την πιθανότητα. Αργότερα με λίγες χιλιάδες δολάρια αγόρασε την πατέντα από τον φίλο του , άλλαξε το όνομα σε windsurfing, και κέρδισε εκατομμύρια .
Στο τέλος του ’70 το windsurfing είχε γίνει ένα πολύ δημοφιλές άθλημα στην Ευρώπη. Γεννήθηκαν νέες ιδέες για το άθλημα, πολλοί κατασκευαστές άρχισαν να ασχολούνται με αυτό, δημιουργώντας ομάδες με επαγγελματίες αθλητές να δοκιμάζουν τους εξοπλισμούς τους ανά τον κόσμο. Τότε ήταν που δημιουργήθηκε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία του windsurfing, το οποίο ήταν το επαγγελματικό windsurfing. Η ιστιοσανίδα μπορούμε να πούμε ότι ξεφεύγει από την νοοτροπία των surfsports και βασίζεται στους νόμους που διέπουν την ιστιοπλοΐα. Αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί μια μινιμαλιστική εκδοχή ενός ιστιοπλοϊκού σκάφους , η ιστιοσανίδα προσφέρει εμπειρίες που δεν εμπίπτουν με κανένα άλλο είδος ιστιοπλοϊκού σκάφους.
Με την ιστιοσανίδα ο αθλητής μπορεί να εκτελέσει άλματα και μανούβρες οι οποίες δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν με κανένα άλλο σκάφος . Το 1973 όπου και κατοχυρώθηκε στην Αμερική ο όρος ‘’Windsurfing” έγινε η αρχή για την δημιουργία OneDesign κατηγορίας παίρνοντας το έναυσμα από άλλες ιστιοπλοϊκές κατηγορίες όπως το Laser και το HobieCat. Οι οργανωμένοι αγώνες για τις αγωνιστικές κατηγορίες του αθλήματος ήταν θέμα χρόνου να ξεκινήσουν .
Σε τέτοιες διοργανώσεις οι αθλητές χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν πανομοιότυπα σκάφη και πανιά έτσι ώστε να έχει μεγάλη σημασία η καλύτερη προετοιμασία τους πριν τον αγώνα ,επειδή όλοι έχουν τα ίδια ακριβώς υλικά και δεν μπορούν να επωφεληθούν από της διαφορετικότητα του εξοπλισμού, άλλα παίζουν σημαντικό ρόλο οι ιστιοπλοϊκές γνώσεις, η γνώση του χειρισμού του σκάφους και όπως θα αναπτύξουμε στην συνέχεια η φυσική κατάσταση του αθλητή.
Παιχνίδια στην θάλασσα: Όσα θέλετε να μάθετε για το Wing-Surfing
