Την Τετάρτη 8 Ιουλίου, ολοκληρώθηκε το διήμερο των εκδηλώσεων Αναβίωσης των Αγώνων του Αρχαίου Πεντάθλου που διοργάνωσε το Γυμνάσιο Λιβαδοχωρίου, στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Μαθητικής Δημιουργίας Λήμνου. Στο Στάδιο της Μύρινας ξεκίνησε η παρέλαση των ομάδων ενώ ακολούθησε ο όρκος των αθλητών και οι Εθνικοί Ύμνοι της Ρωσίας και της Ελλάδας. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού Λήμνου κ. Θεόδωρος Μπαβέας κύρηξε την έναρξη των αγώνων. Η τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές του Γυμνασίου Λιβαδοχωρίου, αναφέρει η Limniakifoni.gr.
Οι νέοι αθλητές συμμετείχαν στα πέντε αθλήματα του Αρχαίου Πεντάθλου: άλμα, δρόμος, σφαίρα, ακόντιο και πάλη. Στους αγώνες συμμετείχαν αγόρια και κορίτσια από το Γυμνάσιο Λιβαδοχωρίου, το τμήμα ΑΕΛ Στίβος, τον Αθλητικό Όμιλο Ηφαιστία, το ΓΕΛ-ΕΠΑΛ Μούδρου, καθώς και η αποστολή από τη Ρωσία.
Ας γνωρίσουμε την ιστορία του αρχαίου πεντάθλου
Το αρχαίο πένταθλο ήταν σύνθετο αγώνισμα και αποτελούνταν από δύο κατηγορίες αγωνισμάτων, τα ελαφρά και τα βαριά. Τα ελαφρά αγωνίσματα του πεντάθλου ήταν το άλμα, ο δρόμος (στάδιο) και το ακόντιο, ενώ τα βαριά ήταν ο δίσκος και η πάλη. Από τα πέντε αυτά αγωνίσματα μόνο ο δρόμος και η πάλη διεξαγόταν ξεχωριστά, ενώ το άλμα, ο δίσκος και το ακόντιο δεν ήταν αυτοτελή αγωνίσματα με δικό τους έπαθλο, αλλά μονάχα αγωνίσματα του πεντάθλου. Σύμφωνα με τη μυθολογία το πένταθλο ήταν εφεύρεση του Ιάσωνα. Πριν από αυτόν το άλμα ήταν ιδιαίτερο αγώνισμα με δικό του βραβείο, καθώς και ο δίσκος και το ακόντιο. Το πένταθλο έγινε για πρώτη φορά μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων στη 18η Ολυμπιάδα, το 708 π.Χ. Πένταθλο παίδων διεξήχθη μόνο στην 38η Ολυμπιάδα, το 626 π.Χ. και ποτέ άλλοτε. Σε άλλους όμως αγώνες υπήρχε κατηγορία παίδων (π.χ. στα Παναθήναια), όπως και στην ενδιάμεση κατηγορία των αγενείων (εφήβων).
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το πένταθλο σπουδαίο αγώνισμα γιατί όσοι αγωνιζόταν σ” αυτό συνδύαζαν σωματικά και ψυχικά χαρίσματα που έπρεπε να έχει ένας αθλητής, όπως την ταχύτητα, τη δύναμη, την τέχνη, την αντοχή και την καρτερία, που δε βρισκόταν όμως συνήθως συγκεντρωμένα στον αθλητή του κάθε αγωνίσματος.
Η σειρά με την οποία διεξάγονταν τα αγωνίσματα του πεντάθλου έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και διαμάχες ανάμεσα σε ιστορικούς και ερευνητές. Από τα αρχαία κείμενα γίνεται φανερό ότι το τελευταίο αγώνισμα του πεντάθλου ήταν η πάλη και σ” αυτό δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε πολλές υποθέσεις για τη σειρά με την οποία εκτελούνταν τα άλλα τέσσερα αγωνίσματα. Πιθανότατα το πένταθλο να άρχιζε με το άλμα, να συνέχιζε με το δίσκο, το δρόμο και το ακόντιο και τελείωνε με την πάλη, η οποία αναδείκνυε και τον τελικό νικητή.
Άλυτο παραμένει επίσης το πρόβλημα πώς οριζόταν ο νικητής στο πένταθλο. Φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο ο ίδιος αθλητής να μπορούσε να νικήσει και τα πέντε αγωνίσματα. Με ασφάλεια διατυπώνεται επίσης ο αποκλεισμός του ισχυρισμού της βαθμολόγησης των αθλητών ανάλογα με την επίδοση σε κάθε αγώνισμα, γιατί αυτό θα ήταν αντίθετο με την ελληνική αθλητική παράδοση. Έτσι έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι για να νικήσει ένας αθλητής στο πένταθλο ήταν αρκετό να νικήσει σε τρία τουλάχιστον αγωνίσματα (από τα οποία το ένα ήταν οπωσδήποτε η πάλη), όπως δείχνει και ο όρος «τριακτήρ» και πολλές σχετικές μαρτυρίες. Ο Παυσανίας, για παράδειγμα, αναφέρει την περίπτωση του Τισσαμενού του Ηλείου κατά τον αγώνα του με τον Ιερώνυμο από την Άνδρο. Ο Τισσαμενός είχε νικήσει στο δρόμο και στο άλμα, ενώ ο Ιερώνυμος στο ακόντιο, στο δίσκο και στην πάλη, με αποτέλεσμα να στεφθεί αυτός τελικά νικητής του πεντάθλου.
