της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
Η Επανάσταση του 1821
Οι άρχοντες της αδούλωτης Μάνης με επικεφαλής τον Πετρόμπεη, 17 Μαρτίου 1821, αποφασίζουν να κηρύξουν την Επανάσταση και επιλέγουν να κινηθούν πρώτα σε Λακωνία και Μεσσσηνία για την απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Στις 22 Μαρτίου, περίπου 2.000 ένοπλοι Μανιάτες, μαζί με τους, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τους Μούρτζινους, τους Καπετανάκηδες, και τον Παναγιώτη Βενετσανάκο, κατέλαβαν τους λόφους γύρω από την πόλη. Ο Παπαφλέσσας, ο Μητροπέτροβας, ο Αναγνωσταράς, ο Παπατσώνης, ο Κεφάλας, ο Νικηταράς και άλλοι μαζί, επιτήθονται κι αυτοί.
23 Μαρτίου 1821, οι επαναστάτες απελευθερώνουν την Καλαμάτα. Ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στις 25 Μαρτίου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει το Λάβαρο της Επανάστασης στην Μονή της Αγίας Λαύρας.
Οι ήρωες του ’21 καταφέρνουν να απελευθερώσουν την Ελλάδα από τον Τουρκικό ζυγό.
Μετά από 200 χρόνια ελευθερίας, οι Έλληνες συνεχίζουν να τιμούν τους ήρωες του ΄21. Η 25η Μαρτίου, είναι ημέρα Εθνικής εορτής, κάνουν αναπαραστάσεις σε διάφορες πόλεις, σχολικές εορτές και παρελάσεις.
Ο μικρός τσολιάς Ραφαήλ τιμά την ιστορία μας!
Ο 12χρονος Ραφαήλ Ανδρικόπουλος από την Ανδραβίδα Ηλείας, συμμετέχει κάθε χρόνο στις εθνικές εορτές και στην αναπαράσταση που διοργανώνει ο Ο Σύλλογος “ΕΣΤΙΑ” και είναι επίσης ένα παιδί, που γνωρίζει όλους τους παραδοσιακούς χορούς!
Συνέντευξη με τον 12χρονο Ραφαήλ Ανδρικόπουλο
Από μωρό, φοράει την παραδοσιακή ενδυμασία του τσολιά και νιώθει τιμή για τους αγωνιστές του ’21. Ο Ραφαήλ Ανδρικόπουλος, γεννήθηκε στην Ανδραβίδα Ηλείας, είναι μαθητής της 6ης τάξης δημοτικού και εκτός από το στίβο, το σκάκι, το μπάσκετ, την κιθάρα, τη φιλαρμονική, είναι άριστος στους παραδοσιακούς χορούς και στο λάτιν.
Είναι ο πρωτότοκος σε μια πολύτεκνη οικογένεια, όπου τη χαρακτηρίζει το ήθος και οι αξίες. Ο πατέρας του Γιώργος, είναι δάσκαλος παραδοσιακών χορών και η μητέρα του Μαγδαληνή, ακολουθεί κι’ αυτή τις παραδόσεις και χορεύει με όλη την οικογένεια.
j.c.: Πώς νιώθεις ως τσολιάς;
Ρ.Φ.: Νιώθω χαρά και υπερηφάνεια, όταν φοράω την παραδοσιακή φορεσιά των προγόνων μας. Καταρχάς η φορεσιά αυτή, ήταν η ενδυμασία των προγόνων μας εκείνη την εποχή. Γνωρίζω ότι οι τετρακόσιες δίπλες της φουστανέλας, συμβολίζουν τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς.
j.c.: Από 2 ετών, ακολουθείς τα βήματα του πατέρα σου και μαθαίνεις παραδοσιακούς χορούς;
Ρ.Φ.: Μπορεί να μην το θυμάμαι, αλλά οι φωτογραφίες που μου έχουν δείξει, μου το αποδεικνύουν. Φυσικά και μου μου αρέσει. Η κάθε περιοχή που χορεύουμε έχει και τη δική της παραδοσιακή φορεσιά.
j.c.: Θα ήθελες όταν μεγαλώσεις, να υπηρετήσεις στην προεδρική φρουρά, στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη;
Ρ.Φ.: Ναι, θα ήθελα με μεγάλη τιμή να υπηρετήσω στην προεδρική φρουρά. Φέτος τα Χριστούγεννα επισκεφτήκαμε το Σύνταγμα, την ώρα που φτάσαμε ήταν η ώρα της αλλαγής φρουράς. Ένιωσα θαυμασμό και υπερηφάνεια.
j.c.: Τι θα έλεγες στα παιδιά και τους νέους, που βανδαλίζουν μνημεία, σκίζουν τη σημαία και δε σέβονται την πατρίδα μας;
Ρ.Φ.: Θα τους έλεγα πως πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και τα σύμβολα που μας άφησαν κληρονομιά οι πρόγονοί μας. Αυτά είναι η ιστορία του έθνους μας.
j.c.: Τι σου λένε οι φίλοι σου, για τους παραδοσιακούς χορούς;
Ρ.Φ.: Μου λένε ότι μου πάει η παραδοσιακή ενδυμασία και ότι είμαι πολύ καλός.
j.c.: Με τον μπαμπά δάσκαλο χορού, είναι πιο απαιτητικές οι πρόβες ή πιο εύκολες;
Ρ.Φ.: Οι πρόβες είναι πιο εύκολες, γιατί μπορώ να καταλάβω τι εννοεί κάθε φορά.
j.c.: Από τα αδέλφια σου, ποιος έχει μεγαλύτερο ταλέντο στο χορό;
Ρ.Φ.: Όλα τα αδέλφια μου είναι ισάξια στον χορό, αλλά νομίζω ότι ξεχωρίζει λίγο περισσότερο η μικρή μου αδελφή, Ρωξάνη.
H Χριστίνα είναι ένα παιδί που αντιμετώπισε τον καρκίνο: “Άλλαξε τον τρόπο που ζω…”
