Υπάρχει ένα χωριό νότια του Ανόι. Είναι ένα χωριό-φυλακή για όσους το κατοικούν. Στην πλειοψηφία τους είναι λεπροί ή χανσενικοί, όπως λέγονται επιστημονικά, αλλά και άνθρωποι με δερματικές παθήσεις.
Το χωριό λέγεται Βαν Μον και εκεί ζούν πάνω από 600 ψυχές. Είναι άνθρωποι που είτε νοσούν, είτε έχουν ξεπεράσει την ασθένεια αλλά όχι την απόρριψη της κοινωνίας.
Το χωριό ιδρύθηκε από Γάλλους καθολικούς ιερείς πριν από 110 χρόνια τότε που η ασθένεια αντιμετωπιζόταν με φόβο και δεν ήταν ιάσιμη. Σήμερα, 110 χρόνια μετά αυτό δεν έχει αλλάξει.
Δεν είναι το μοναδικό χωριό – αποθήκη ψυχών αυτού του είδους στο Βιετνάμ.
Μεταξύ των ενηλίκων είναι και μικρά παιδιά τα οποία έχουν σπάνιες δερματικές ασθένειες και έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους.
Ακόμα και αν οι ασθένειες αυτές δεν είναι κολλητικές θεωρείται επιβεβλημένο να απομονωθούν από το “υγιές” κοινωνικό σύνολο!
