Η μικρή μου Νέλλα, είναι μόλις 4 ετών και ονειρεύεται τον εαυτό της prima μπαλαρίνα. Από ενός έτους χόρευε στις μύτες των ποδιών της και είναι πάντα τόσο γελαστή όταν κάνει την μπαλαρίνα.
Λένε ότι πρέπει να ακολουθείς τα “βήματα” των παιδιών κι΄εγώ ήθελα το κοριτσάκι μου να κάνει αυτό που αγαπά.
Επέλεξα μία καλή σχολή χορού στην Αθήνα και πήγα με την μικρή μου. Η χαρά της μέχρι να φτάσουμε απερίγραπτη. Τα μάτια λαμπύριζαν και το χαμόγελο ήταν μονίμως ενσωματωμένο με την γλυκιά φατσούλα της.
Φτάσαμε και η Νέλλα κοίταξε απ΄έξω την επιγραφή. “Εδώ θα γίνω μπαλαρίνα, μαμά;” μου είπε κι εγώ της είπα “ναι, μωρό μου!”
Η Νέλλα έτρεξε στα σκαλιά και ανέβηκε αμέσως επάνω. Φτάσαμε, εκεί μας περίμενε η δασκάλα της. Γλυκιά και καλλίγραμμη, με απαλούς τρόπους. Την πήρε από το χέρι και την έβαλε στην τάξη, το μάθημα είχε ξεκινήσει. Η Νέλλα, έβγαλε τα παπουτσάκια της και με την φορμούλα της, πήγε και στάθηκε μπροστά, μπροστά.
Η δασκάλα, την πήρε από το χέρι και άρχισε να της δείχνει τα πρώτα βήματα. Μετά την έβαλε πίσω και έκατσε δίπλα της. Στην τάξη υπήρχε και δεύτερη δασκάλα που έδειχνε στα υπόλοιπα παιδιά το μάθημα.
Η Νέλλα, ακολουθούσε και έκανε φυσικά και τα λαθάκια της. Τα κοριτσάκια την κοιτούσαν κι εκείνη τους γελούσε.
Πέρασε ένας μήνας και 15 ημέρες, από την πρώτη φορά και η μικρή μου έχει μάθει όλα τα βήματα. Στο σπίτι εξασκείται καθημερινά. Θέλει να βλέπει μόνο μπαλέτο και αντί να παίζει, χορεύει.
Η χαρά μου, ο ενθουσιασμός μου, έχει γίνει ανησυχία. Το παιδί μου λειτουργεί σαν πρωταθλήτρια σε Ολυμπιακούς αγώνες. Σταμάτησε να ζητά τον παιδότοπο, να θέλει να παίξει με άλλα παιχνίδια, ασχολείται αποκλειστικά με το χορό. Πρόσφατα μου ζήτησε μία μπάρα για να κάνει εξάσκηση στο σπίτι. Με έχει ανησυχήσει πολύ, αυτή η συμπεριφορά της…
Στο παιδικό σταθμό, περιμένει το διάλειμμα για να χορέψει. Δεν παίζει με τα παιδιά. Μόνο σε ένα κοριτσάκι κάθεται και του δείχνει ότι έχει μάθει.
Την ρώτησα τι θες να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης και μου είπε, “μια μπαλαρίνα μπάρμπυ και παπουτσάκια μπαλαρίνας”. Εννοούσε τις πουέντ.
Στο μπαλέτο όταν πηγαίνουμε ετοιμάζεται νωρίτερα και μου λέει ότι δεν θέλει να αργήσει. Είναι 4 ετών και συμπεριφέρεται ως 10 και άνω…
Πραγματικά, έχω μπλοκάρει. Είναι σωστό ή λάθος αυτό που γίνεται για τη Νέλλα;
Η δασκάλα χορού, μου είπε ότι θέλει να τα κάνει όλα τέλεια. Ότι θέλει να είναι μπροστά και η καλύτερη. Ότι πειθαρχεί σαν ενήλικας.
Είμαι σε δίλημμα… Να σταματήσω τη Νέλλα από το μπαλέτο ή να την αφήσω και ότι γίνει;
Φοβάμαι μην απογοητευτεί μεγαλώνοντας. Μη δεν τα καταφέρει ή δεν τις δοθεί ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητες της.
Ο πατέρας της, λέει ότι είναι απλώς ενθουσιασμός. Θα της περάσει…
Εγώ όμως βλέπω το βλέμμα της, το χαμόγελο της, το παιδί μεταμορφώνεται….
]]>
