Μπορεί να είσαι στον δρόμο για τη δουλειά, μπορεί να έχεις βγει για ψώνια, μπορεί να πίνεις καφέ σπίτι- κοινώς να μην κάνεις τίποτα διαφορετικό και τίποτα που προμηνύει τη συνέχεια. Ξαφνικά, αισθάνεσαι ότι κάτι αρχίζει να μην πηγαίνει καλά, νιώθεις τρομαγμένος, αβοήθητος, νομίζεις ότι καταρρέεις. «Τι έχω πάθει;», σκέφτεσαι. Η απάντηση; Κρίση πανικού…
Δείτε 17 διαφορετικές μαρτυρίες ανθρώπων που μας περιγράφουν τη δική τους (τρομακτική) εμπειρία.
«Δεν μπορώ να μείνω όρθιος, δεν μπορώ να μιλήσω. Το μόνο που αισθάνομαι είναι ότι ασφυκτιώ, σαν να προσπαθεί κάποιος να με κάνει να χωρέσω σε ένα πολύ μικρό κουτί. Στις πιο βαριές περιπτώσεις, δεν μπορώ να αναπνεύσω, αρχίζω να ιδρώνω και μπορεί ακόμα και να κάνω εμετό.»
«Είναι σα να σε σπρώχνουν και να πέφτεις κάτω και μετά να είσαι ανήμπορος. Νιώθεις λες και σου επιτίθενται ληστές ή ότι σε κυνηγάνε δεινόσαυροι. Παρόλα αυτά, ενώ θες απεγνωσμένα να τρέξεις μακριά για να σωθείς, δεν μπορείς– μένεις κολλημένος εκεί…»
«Αρχίζω να τρέμω και να ζαλίζομαι. Είναι σα να κυλάει πάγος μέσα στις φλέβες μου. Θέλω να βγω έξω από το ίδιο μου το σώμα, αλλά δεν μπορώ. Κόβεται η αναπνοή μου. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Μία λέξη: πανικός.»
«Νιώθω ότι οι τοίχοι θα πέσουν πάνω μου και θα εγκλωβιστώ. Δεν μπορώ να δω ξεκάθαρα και ξαφνικά τα πάντα γύρω μου γίνονται θολά.»
«Θέλω να φύγω αλλά να δεν μπορώ. Ο φόβος με κρατάει πίσω και το σώμα μου δεν ακολουθεί την εντολή που του δίνω να αρχίσει να τρέχει. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω- είναι σαν να βρίσκομαι σε ένα γρήγορο τρενάκι με την αδρεναλίνη να έχει χτυπήσει κόκκινο και εγώ απλά να κάθομαι, να παρακολουθώ.»
«Είμαι εγκλωβισμένος, παγιδευμένος και νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Αισθάνομαι λες και είμαι σε ένα κτίριο που καίγεται και δεν έχω διέξοδο διαφυγής. Είναι τρομακτικό.»
«Πνίγομαι. Τα χέρια μου τρέμουν, η αναπνοή μου σταματά ξαφνικά και νιώθω ότι μου έχουν κλέψει όλο το οξυγόνο. Τότε, πανικοβάλλομαι ακόμα περισσότερο.»
«Θέλω να φύγω, θέλω να τρέξω αλλά δεν γίνεται- σκέφτομαι ότι αν τελικά δεν τα καταφέρω, θα πεθάνω.»
«Νομίζεις ότι σε κοιτάνε όλοι, καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα. Νομίζεις ότι σου παίρνουν τον αέρα και ότι θέλουν να σου κάνουν κακό.»
«Την πρώτη φορά που έπαθα κρίση πανικού, νόμιζα πως ήταν εγκεφαλικό. Το πρόσωπό μου μούδιασε και ένιωθα λες και με τρυπάνε παντού με καρφίτσες και με βελόνες.»
«Είναι αληθινό αυτό που νιώθω ή το φαντάζομαι; Τι γίνεται μέσα στο μυαλό μου;»
«Η γη γυρίζει, ζαλίζομαι, δεν βλέπω καθαρά και νιώθω ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με βοηθήσει. Μετά, όλα χάνονται ξαφνικά.»
«Χάνω τη γη κάτω απ’ τα πόδια μου κυριολεκτικά. Αρχίζω να ιδρώνω και χάνω εντελώς τον έλεγχο του σώματός μου.»
«Το πρόσωπό μου χλωμιάζει και θυμίζω φάντασμα. Πολλοί έρχονται να με βοηθήσουν αλλά εγώ θέλω να φύγουν. Είναι δίπλα μου, με ρωτάνε αν είμαι καλά, μου κάνουν αέρα αλλά με πνίγουν. Θέλω να φύγουν.»
«Το στήθος μου σφίγγεται. Χάνω την επαφή με τον κόσμο. Νιώθω τρομαγμένη αλλά ταυτόχρονα νομίζω ότι δεν το ζω εγώ όλο αυτό, ότι είμαι παρατηρητής του ίδιου μου του εαυτού.»
«Τι συμβαίνει; Γιατί νιώθω έτσι; Γιατί δεν μπορώ να ηρεμήσω; Τι θα νομίζουν οι περαστικοί; Μήπως θέλουν να μου κάνουν κακό; Με κοιτάνε όλοι καλά καλά… Τι έχω; Θα πεθάνω;»
«Θέλω να τρέξω αλλά το σώμα μου έχει παγώσει. Με πιάνει ναυτία και έχω την αίσθηση ότι θα λιποθυμήσω, θα πέσω κάτω. Θα μπορέσω να ξανανοίξω τα μάτια μου;»
