Αυτά είναι τα skater κορίτσια της Kabul, από 5 έως 2,5 χρονών, που συμμετέχουν σε ένα από τα πιο συναρπαστικά και συχνά επικίνδυνα αθλήματα στον κόσμο -την ίδια στιγμή που η χώρα τους τους απαγορεύει να κάνουν ακόμα και ποδήλατο.
Αυτές οι νεαρές γυναίκες απέκτησαν τις ικανότητές τους στο σκέιτ στο Skateistan, μια σχολή που διατηρεί μια γερμανική ΜΚΟ και η οποία μαθαίνει σκέιτ στα παιδιά του Αφγανιστάν, της Καμπότζης και της Νοτίου Αφρικής. Το 40% αυτών των παιδιών είναι κορίτσια. Στην περίπτωση του Αφγανιστάν, όπου το 60% των μαθητών του οργανισμού προέρχονται από φτωχές οικογένειες, αυτά τα μαθήματα σκέιτ είναι ιδιαίτερα πολύτιμα καθώς παρέχουν σε πολλά παιδιά τη μοναδική τους ευκαιρία για παιχνίδι.
Από τη στιγμή που η φωτογράφος Jessica Fulford-Dobson έμαθε για αυτόν τον επαναστατικό τρόπο γυναικείας ενδυνάμωσης, κόλλησε. «Διάβαζα μια εφημερίδα εκεί γύρω στα τέλη του 2012 και έπεσα πάνω σε ένα μικρό κομμάτι για κάποια κορίτσια που κάνουν σκέιτ στην Καμπούλ» είπε η Fulford-Dobson στην επικοινωνία που είχε με την αμερικάνικη Huffington Post
«Το άρθρο ήταν τόσο μικρό που παραλίγο να το προσπεράσω. Και μόνο η ιδέα Αφγανών κοριτσιών να κάνουν σκέιτ κατέλαβε τη φαντασία μου και σκέφτηκα πως ήταν κρίμα το ότι μια τόσο εντυπωσιακή οπτικά ιστορία περιορίστηκε σε ένα τόσο μικρό κείμενο. Ακούμε μόνο ζοφερές ειδήσεις από το Αφγανιστάν, οπότε ήταν πραγματικά αναζωογονητικό να διαβάζεις κάτι τόσο διαφορετικό και ευχάριστο. Ήξερα από την πρώτη στιγμή πως τα Skater Κορίτσια της Καμπούλ θα ήταν το τέλειο αντικείμενο για εμένα ως φωτογράφος» συνέχισε η Jessica. «Ειδικεύομαι σε πορτρέτα, κυρίως παιδιών, και τώρα είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω νεαρά κορίτσια να κάνουν κάτι εξαιρετικό σε μια όμορφη, αν και εμπόλεμη χώρα».
Η φωτογράφος επικοινώνησε με τον ιδρυτή του Skateistan, Oliver Percovich, ο οποίος συμφώνησε να της δώσει άδεια να εισέλθει στα σχολεία της Καμπούλ και του Mazar-e-Sharif. Η Fulford-Dobson επέλεξε να εργαστεί με απλό τρόπο, χωρίς τεχνητό φωτισμό, αφήνοντας την προσωπικότητα των νεαρών αυτών γυναικών και τις φυσικές τους εκφράσεις να λάμψουν μέσα από τις φωτογραφίες. Κάποιες skaters αγκαλιάζουν με αγάπη τις σανίδες τους, άλλες παίρνουν πόζες με «σκληρό» ύφος, ενώ πολλές προτιμούν να απαθανατιστούν εν κινήσει, κάνοντας σκέιτ μέσα στο ειδικό πάρκο με ένα ύφος αγνής, απόλυτης ευτυχίας.
«Γνώρισα τόσες πολλές φανταστικές γυναίκες και κορίτσια στο Αφγανιστάν», λέει η Fulford-Dobson. «Ένα δάσκαλο τόσο σκληρό και αποφασισμένο όσο κανείς. Νεαρούς, εικοσάρηδες Αφγανούς που δούλευαν εθελοντικά σε ένα ορφανοτροφείο και ήταν παθιασμένοι με το να φαίνονται δυνατοί και έτοιμοι να παλέψουν για τους εαυτούς τους, παρά ως θύματα των καταστάσεων. Και κορίτσια που εκπαιδεύονταν για να γίνουν ηγέτες στις κοινότητές τους και που ήδη σκέφτονταν προσεκτικά για το μέλλον, τόσο της χώρας τους όσο και το δικό τους. Και φυσικά, υπήρχαν τα νεαρά κορίτσια skater που ήταν τόσο αγνά και τόσο διασκεδαστικά ως παρέα».
Για το Skateistan και το όραμά του, το σκέιτ είναι μόνο η αρχή. Ο οργανισμός θέλει να προσφέρει στους μαθητές του (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παιδιά που εργάζονται στο δρόμο και νέοι με αναπηρίες) τις ικανότητες για να γίνουν ηγέτες, υπεύθυνοι, δημιουργικοί και αρκετά δυνατοί για να ξεκινήσουν μια κοινωνική αλλαγή. Οι ίδιοι οι μαθητές αποφασίζουν τι είναι αυτό που θα μάθουν -το Skateistan τους παρέχει ένα ασφαλές μέρος και ευκαιρίες για να αναπτύξουν τις ικανότητές που οι ίδιοι θεωρούν σημαντικές.
Στο μεταξύ, το να παρακολουθείς αυτά τα κορίτσια να κάνουν σκέιτ είναι εντελώς σαγηνευτικό. «Εκσφενδονίζουν τον εαυτό τους με ασταμάτητο θάρρος και, αν πέσουν, ξαναπετάγονται αμέσως πάνω, τρέχουν πίσω στη σειρά τους και ζητωκραυγάζουν για τους φίλους τους», είπε η φωτογράφος σε μια άλλη συνέντευξή της στο Hyperallergic. «Η ζωή για αυτά τα skater κορίτσια είναι αναμφισβήτητα διαφορετική σε πολλά επίπεδα σε σχέση με αυτή των ομολόγων τους στο δυτικό κόσμο, ταυτόχρονα όμως είναι συγκινητικά, σπαρακτικά και διασκεδαστικά ίδια».
[gallery size="medium" columns="5" ids="12432,12431,12430,12429,12428"]]]>
