Εντυπωσίασαν οι μικροί ηθοποιοί του Θεατρικού Τμήματος των Εφήβων της Θεατρικής Ομάδας Αιτωλικού/Πολ. & Μορφ. Συλλόγου, το βράδυ της Τετάρτης 1η Ιουλίου, με την θεατρική παράσταση «Κωμοδύσσεια» της Μαρίας Κίτρα, που κέρδισε από την αρχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδύασε το λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα.
Όλα αυτά τα παιδιά, που συμμετείχαν στην παράσταση, ανακάλυψαν και διδάχθηκαν όλη την χρονιά μαζί με τη δασκάλα τους, την κ. Διονυσία Ολιβώτου, τον μαγικό κόσμο του θεάτρου μέσα από πολλές δραστηριότητες και μαθήματα που στόχευαν στο να αποκτήσουν θεατρική συνείδηση και ομαδικότητα στο τελικό αποτέλεσμα. Όλα αυτά φάνηκαν στο ζεστό χειροκρότημα του κόσμου, μέσα στο γεμάτο υπαίθριο Θέατρο του Αιτωλικού, το οποίο μετατράπηκε σε ένα καράβι που άλλωτε γινόταν το νησί της Κίρκης, άλλωτε της Καλυψώς και στο τέλος μετατράπηκε και στον τελικό προορισμό του Οδυσσέα την Ιθάκη.
«Η Οδύσσεια του Ομήρου είναι –ως ιστορία- γνωστή ακόμη και στα μικρά παιδιά, που δεν την έχουν διδαχτεί ακόμα στο σχολείο. Τέτοια κείμενα, τόσο γνωστά, δίνουν σε μικρούς και μεγάλους μια ευκαιρία για αποδόμηση. Η παρώδηση είναι μια μορφή αποδόμησης… Λογοπαίγνια, προσθήκη αντικειμένων άγνωστων για την εποχή, αναφορές στο παρόν, ποπ ρυθμοί και μελωδίες. Όλα είναι ιδωμένα από μια άλλη οπτική γωνία και τα παιδιά το πήραν για παιχνίδι κι άρχισαν να αυτοσχεδιάζουν! Αυθόρμητες ιδέες, κινήσεις, εκφράσεις, ανθρώπινοι τύποι, αλλαγές φωνών, σωματική αναπαράσταση αντικειμένων, παντομίμες κι όλα όσα συντελούν το θεατρικό παιχνίδι, τον θεατρικό αυτοσχεδιασμό και την παντομίμα βγήκαν αβίαστα από τα παιδιά. Χωρίς άμεση προσπάθεια διορθωτικού ελέγχου και χωρίς επιδίωξη διδακτισμού από τη δική μου την πλευρά, προσπάθησα μόνο να δείξω αυτό που όλοι μας καταλάβαμε μέσα από αυτή τη διαδικασία: ότι η κάθε ‘περιπέτεια’ στη ζωή μας, διαμορφώνει το ‘εγώ’ μας. Δεν ξέρω αν μας αλλάζει, αλλά σίγουρα μας μορφοποιεί και μας κάνει να είμαστε την κάθε στιγμή, το σύνολο των εμπειριών μας. Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε οι εμπειρίες μας να έχουν χιούμορ, χρώμα και παιχνίδι! Στο κάτω-κάτω, τι θα άξιζε η ζωή χωρίς αυτά;»
Διονυσία Ολιβώτου – Θεατρολόγος/Δασκάλα των Θεατρικών Τμημάτων.
