Τα Χριστούγεννα είναι κυρίως γλυκά. Κακά τα ψέματα, τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τη συγκεκριμένη γιορτή είναι τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες, οι δίπλες και η βασιλόπιτα. Αυτό συμβαίνει για πολλούς και διάφορους λόγους, κυρίως επειδή τα χριστουγεννιάτικα γλυκά τα απολαμβάνουμε από νωρίς, πολύ πριν έρθουν τα Χριστούγεννα, και καταπιανόμαστε με αυτά για πολύ καιρό, από τις αρχές-μέσα Νοεμβρίου μέχρι και τα μέσα-τέλη Ιανουαρίου.
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
Είτε τα φτιάχνουμε στο σπίτι είτε τα αναζητούμε στην αγορά, τα γλυκά που μας θυμίζουν τα Χριστούγεννα τα αγαπάμε ιδιαίτερα και τα περιμένουμε πώς και πώς όλον τον χρόνο. Κάποια μας πηγαίνουν πίσω στα παιδικά μας χρόνια, κάποια άλλα στα ταξίδια που έχουμε κάνει και τα ιδιαίτερα επιδόρπια άλλων χωρών και παραδόσεων που έχουμε δοκιμάσει. Ακόμα, μερικοί από εμάς έχουμε ταυτίσει τα Χριστούγεννα με το γλυκό-σπεσιαλιτέ της μαμάς, της γιαγιάς και της θείας ή αυτό που φτιάχνει το αγαπημένο μας ζαχαροπλαστείο.
Αν και είναι ταυτισμένα στο μυαλό μου – όπως και των περισσοτέρων – με τα Χριστούγεννα και το γιορτινό κλίμα, στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό γλυκό. Τι κρύβεται λοιπόν μέσα στο δοξασμένο μελομακάρονο; Κρύβεται η αγάπη της οικογένειας για την παράδοση, όπως της γιαγιάς μου της Γιούλας που με μαστοριά και σχεδόν στρατιωτική πειθαρχία, φτιάχνει κάθε χρόνο τα μελομακάρονά της. Το καλύτερο σημείο φυσικά είναι όταν τα μουλιάζει μπροστά μου μέσα στο σιρόπι και τα πασπαλίζει με τριμμένο καρύδι, όπως ακριβώς έκανε η μαμά της στον Ορχομενό πριν πολλά πολλά χρόνια. Και όταν έρθει η στιγμή να τα γευτούμε, σκύβει και μου λέει «φάε το κάτω κάτω που έχει τραβήξει όλο το σιρόπι και είναι πιο ζουμερό και μαστιχωτό». Στα μελομακάρονα κρύβεται η παιδική χαρά όταν πηγαίναμε για κάλαντα από τα χαράματα και οι νοικοκυρές μας άνοιγαν την πόρτα και μας κερνούσαν τέτοια γλυκάκια, μαζί με ένα πεντάευρο. Βλέπετε, είτε είναι με σοκολάτα, είτε πολύ μελωμένα, είτε πιο στεγνά, είτε κομψά μορφοποιημένα – προς τιμήν μιας πιο σύγχρονης αισθητικής -, είτε άτσαλα φτιαγμένα από το χέρι ενός παιδιού, τα μελομακάρονα ήταν, είναι και θα είναι το γλυκό των Χριστουγέννων. Γιατί πολύ απλά αυτές οι μικρές, γλυκές μπαλίτσες κρύβουν μέσα τους τις πιο όμορφες, χαρούμενες αναμνήσεις και στιγμές μας. Π. Μπ.
Θυμάστε τον Φρουφρού που έλεγε «θα κάνουμε μια καπνιστή πατιγκούλα, ε, παππούλη; Πρέπει να μου κάνεις μία πατιγκούλα ε; ε;». Μα τι υπέροχο γλυκό. Η χριστουγεννιάτικη πουτίγκα είναι πάρα-πολύ-σοβαρό-γλυκό και της ταιριάζουν πολύ οι εορταστικές μέρες γιατί είναι πληθωρική και πεντανόστιμη. Μια φίλη από την Άνδρο, μου έδωσε τη συνταγή για την παραδοσιακή ανδριώτικη πουτίγκα, την πείραξα λίγο και την έκανα πεντανόστιμη. Κανείς, ποτέ, δεν αρνήθηκε την πουτίγκα με τα κάστανα. Αυτή η υπέροχη συνταγή περιέχει αρκετά υλικά και στάδια παρασκευής. Πρώτα φτιάχνουμε μία συννεφένια μαρέγκα που την αναμειγνύουμε με φουντούκια σε μορφή σκόνης, μοσχοκάρυδο ψιλοκομμένα κάστανα, και αφότου ψηθεί τη σιροπιάζουμε. Από πάνω προσθέτουμε βελούδινη κρέμα βανίλιας, πασπαλίζουμε με μαρόν γλασέ και απολαμβάνουμε χωρίς τύψεις και περιορισμούς. Καλά μας Χριστούγεννα λοιπόν. Γ. Μπ.
Το τοποθετώ στην κορυφή της λίστας μου και ο Αντώνης Σελέκος θα μπορούσε να γίνει ο χορηγός των Χριστουγέννων μου. Μπορώ να φάω ένα ολόκληρο χωρίς ενοχές ενώ βλέπω τηλεόραση και πάντα παραγγέλνω ένα με φρούτα και ένα με σοκολάτα. Δεν μπορώ ακόμη να αποφασίσω ποιο από τα δύο μου αρέσουν περισσότερο, γιατί είναι σαν διαλέγω ένα από τα δύο μου παιδιά. Η μεγαλύτερη μου φαντασίωση είναι να μπω στο εργαστήριο του στο Παγκράτι και να διαλέξω όσα θέλω. Αντώνη αγάπη μου έλα πάρε από εδώ (και φέρε μου δυο πανετόνε). Λ.Τρ.
Μπορεί αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων να είναι οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, όμως η γλύκα των γιορτών για εμένα, έχει γεύση σοκολάτας και σερβίρεται παρέα με ένα ζουμερό και αφράτο κομμάτι σουφλέ σοκολάτας που έρχεται και δένει καταπληκτικά με παγωτό βανίλια Μαδαγασκάρης, στην κορυφή του! Σκανδαλωδώς πληθωρικό και με γεμάτη γεύση, θυμίζει τα χωρίς ενοχές, αμαρτωλά τρωγοπίνειν των γιορτών που σου αφήνουν την αίσθηση ότι αρχίζουν και τελειώνουν πάντα τόσο νωρίς! C’est la vie που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι! Λ. Χρ.
Galette de Rois
Τα Χριστούγεννα είναι η μόνη εποχή που δέχομαι να απαρνηθώ για λίγο τη σοκολάτα, ή έστω να τη βάλω σε δεύτερη μοίρα. Πέρα από τα μελομακάρονα που είναι η μεγάλη μου λατρεία και χωρίς αυτά Χριστούγεννα δεν υπάρχουν, αγαπώ και απολαμβάνω τα τελευταία (λίγα) χρόνια τη γαλλική βασιλόπιτα που φτιάχνεται με σφολιάτα και κρέμα αμυγδάλου. Εννοείται πως δεν τη φτιάχνω μόνη μου καθώς δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να την πετύχω αλλά τη βρίσκω σε μερικά καλά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας, συνήθως κατόπιν παραγγελίας. Πέρυσι δοκίμασα και μια εκδοχή με κρέμα φιστικιού Αιγίνης η οποία ήταν κυριολεκτικά αριστούργημα. Ζ.Π.
Αν σκεφτώ τα Χριστούγεννα ως γλυκό, βγαίνει από μέσα μου ο Κωνσταντίνου όταν παράγγελνε προφιτερόλ, στην επική σκηνή με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μόνο που για μένα, το γλυκό που ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου… κρούοντας των κώδωνα των Χριστουγέννων είναι ένας καλοσιροπιασμένος μπακλαβάς με αραχνοΰφαντο, χειροποίητο φύλλο. Οι στενές σχέσεις μου με την επαρχία, δεν αφήνουν περιθώρια να κλίνω προς τα πιο… κομψά γλυκά τύπου πανετόνε και παντόρα, που δεν λέω τα τιμώ και με το παραπάνω, όμως κανένα δεν συγκρίνεται με τον μπακλαβά της καρδιάς μου. Η γεύση του, συνδεδεμένη με τις πιο νοσταλγικές εικόνες στο χωριό τα Χριστούγεννα: η γιαγιά να απλώνει με γρήγορες μα σίγουρες κινήσεις το φύλλο, και και η μαμά να συνεχίζει τη διαδικασία με το αέρινο πασπάλισμα της γέμισης. Ψήσιμο στον ξυλόφουρνο και μετά το σιρόπι να τσιτσιρίζει καθώς πέφτει στο γλυκό. Στιγμές ανεκτίμητες. Α.Φ.
Χριστούγεννα ίσον κορμός, όχι απαραίτητα ο συγκεκριμένος, ούτε πάντα σοκολατένιος. Ιδανικά έχει μέσα και επάνω ολόκληρα κάστανα, είναι πάντα αγοραστός (γιατί ποιος θα κάτσει να φτιάξει τέτοιο περίτεχνο γλυκό μαζί με όλες τις υπόλοιπες αλμυρές παρασκευές;) και στο τέλος ενός επίσημου ή ανεπίσημου δείπνου τελειώνει σε χρόνο ρεκόρ! Δεν έχω συγκεκριμένο αγαπημένο ζαχαροπλαστείο που τον προμηθεύομαι, η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να αλλάζω κάθε χρονιά γιατί βαριέμαι και εύκολα τα ίδια και τα ίδια, οπότε κάνω εγκαίρως την έρευνα αγοράς μου και επιλέγω αυτόν που θα με εντυπωσιάσει τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε υλικά, αφού το κάστανο είναι πάντα πρώτη προτεραιότητα…! Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Ε.Σ.
Τι πιο ταιριαστό γλυκό για την ταύτιση με την ιερή μέρα των Χριστουγέννων από το πανετόνε; Αν και πολλοί ισχυρίζονται πως πρόκειται για ακόμη ένα κέικ, έχουμε να κάνουμε με ένα έδεσμα που και πολλές παραλλαγές γνωρίζει – κυρίως ως προς τη γέμισή του- και η βάση της δημιουργίας του παραμένει αναλλοίωτη. Το «μέσα» οφείλει να είναι προβλέψιμα ελαφρύ και ζυμαρένιο, να «παίζει» στο στόμα και να παραμένει ανοικτό σε δοκιμές και εκπλήξεις, απαντώντας στο εξαρχής ερώτημα «πανετόνε με τι;». Σταθερότητα και ιδιαιτερότητα, γεύση με εκπλήξεις αλλά και δοκιμασμένα συννεφένια υφή, τι πιο βαθιά χριστουγεννιάτικο από αυτή τη διάσταση; For the record, ασφαλώς πανετόνε με διάσπαρτα κομμάτια σοκολάτας. Β.Μ.
Όταν ακούω τη λέξη «Χριστούγεννα» στο νου μου έρχονται τα μυρωδικά του Χειμώνα: κανελογαρίφαλα και μοσχοκάρυδα, που ταιριάζουν υπέροχα με τα καρύδια και το μέλι. Και αν νομίζετε ότι αναφέρομαι στο μελομακάρονο, απατάσθε! Για μένα τα Χριστούγεννα «μυρίζουν» δίπλες. Με μπόλικο μέλι και κανέλα και πασπαλισμένες με χοντροκομμένα καρύδια. Ιδανικά θέλουν ελαιόλαδο για το τηγάνισμα και πολύ τρίμμα πορτοκαλιού για να γίνουν αρωματικές. Δυστυχώς δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να τις φτιάξω μόνη μου. Θέλουν άλλωστε και την τεχνική τους, τον χώρο τους και τον χρόνο τους. Προτιμώ να τις αγοράζω από συγκεκριμένα -πολύ λίγα- ζαχαροπλαστεία που εμπιστεύομαι!
Ο Άγιος Βασίλης και τα ξωτικά του κάνουν rappel και χαρίζουν δώρα στα παιδιά που νοσηλεύονται
Χριστουγεννιάτικα δεντράκια σοκολάτας για να μπείτε στην κουζίνα μαζί με τα παιδιά!
