Οι επιστήμονες ανακάλυψαν 40 νέα γονίδια που σχετίζονται με την ανθρώπινη νοημοσύνη, ανεβάζοντας σε 52 τον συνολικό αριθμό που έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα. Η ανακάλυψη μπορεί να φωτίσει περαιτέρω τον βαθμό, στον οποίο ο δείκτης νοημοσύνης (IQ) έχει βιολογική βάση.
Οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής την Ολλανδή καθηγήτρια στατιστικής γενετικής Ντανιέλ Ποστχιούμα του Πανεπιστημίου Vrije του ‘Αμστερνταμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής “Nature Genetics”, μελέτησαν και αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) 13 γενετικές έρευνες σχετικές με τη νοημοσύνη, που αφορούσαν συνολικά σχεδόν 80.000 ανθρώπους, τόσο παιδιά όσο και ενηλίκους.
Η μελέτη ρίχνει περισσότερο φως στις περιοχές του γονιδιώματος που συνεισφέρουν στην εξυπνάδα ενός ανθρώπου. Εντοπίσθηκαν έτσι 52 γονίδια, από τα οποία τα 40 για πρώτη φορά.
Τα περισσότερα από αυτά τα γονίδια εκφράζονται στον εγκέφαλο και ρυθμίζουν την ανάπτυξη των νευρώνων. Κάποια άλλα σχετίζονται με την μεγαλύτερη διάσταση του κεφαλιού του μωρού κατά τη γέννα, με την μακροζωία και με τον αυτισμό. Ακόμη, τα εν λόγω γονίδια εμφανίζονται συχνότερα σε όσους δεν κάπνισαν ποτέ και σε όσους έχουν κόψει το τσιγάρο με επιτυχία.
Οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι ασφαλώς η εξυπνάδα δεν είναι θέμα ούτε ενός μοναδικού γονιδίου (καθένα γονίδιο επηρεάζει ελάχιστα τη νοημοσύνη), ούτε μόνο γονιδίων. Μελέτες σε διδύμους έχουν δείξει ότι περίπου το 50% της νοημοσύνης οφείλεται σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, από τις συνθήκες στη μήτρα της μητέρας και τη διατροφή τόσο του εμβρύου όσο και του μικρού παιδιού, έως τη ρύπανση (νερού, ατμόσφαιρας κ.α.) και την ανατροφή από την οικογένεια και τις συνθήκες στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Πιστεύεται ότι εκατοντάδες ή και χιλιάδες γονίδια εμπλέκονται στη νοημοσύνη. Μέχρι σήμερα οι γενετιστές εκτιμούν ότι τα 52 γονίδια που έχουν βρεθεί, εξηγούν μόνο το 5% περίπου της βιολογικής «συνιστώσας» της εξυπνάδας. Η γενετική έρευνα για τη νοημοσύνη ανέκαθεν θεωρείτο ένα επίμαχο θέμα, καθώς ορισμένοι φοβούνται ότι μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε μια νέου τύπου ευγονική, σε νέα φάρμακα τόνωσης της εξυπνάδας και τελικά σε νέες διακρίσεις και ανισότητες μεταξύ των «προικισμένων» (και πλουσιότερων) και των μη προνομιούχων (νοητικά και οικονομικά).
«Υπάρχει πάντα το ζήτημα των κατά παραγγελία μωρών και πώς οι νέες γενετικές γνώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βελτιώσουν τη νοημοσύνη. Όμως απέχουμε ακόμη πολύ από κάτι τέτοιο και ασφαλώς δεν είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε ένα μωρό με βάση τις τωρινές μας γνώσεις» δήλωσε η Ποστχιούμα.
