Η δυσαριθμησία είναι μια μαθησιακή δυσκολία που εμφανίζουν ορισμένα παιδιά στα μαθηματικά.
Δεν είναι σαφές εάν η δυσαριθμησία είναι τόσο συχνή στα κορίτσια όσο και στα αγόρια. Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχει διαφορά. Επίσης, τα παιδιά που δυσκολεύονται με τα μαθηματικά ενδέχεται να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και στο λόγο (προφορικό και γραπτό).
Τα προβλήματα δυσαριθμησίας μπορεί να εμφανιστούν ήδη από την προσχολική ηλικία αλλά και σε μεγαλύτερες τάξεις όταν τα μαθηματικά γίνονται πιο πολύπλοκα.
Συμπτώματα δυσαριθμησίας
Τα συμπτώματα της δυσαριθμησίας στα παιδιά περιλαμβάνουν:
Δυσκολίες με την επεξεργασία αριθμών και ποσοτήτων, όπως:
- Σύνδεση ενός αριθμού με την ποσότητα που αντιπροσωπεύει (ο αριθμός 2 σε δύο μήλα)
- Μετρώντας προς τα πίσω και προς τα εμπρός
- Συγκρίνοντας δύο ποσά
- Πρόβλημα με την υποδιαίρεση (αναγνώριση ποσοτήτων χωρίς μέτρηση)
- Πρόβλημα με την ανάκληση βασικών μαθηματικών γεγονότων (όπως πίνακες πολλαπλασιασμού)
- Δυσκολία σύνδεσης αριθμών και συμβόλων με ποσά
- Πρόβλημα με νοητικά μαθηματικά και επίλυση προβλημάτων
- Δυσκολία να κατανοήσουν τα χρήματα και να εκτιμήσουν τις ποσότητες
- Δυσκολία στην ένδειξη της ώρας σε αναλογικό ρολόι
- Κακός οπτικός και χωρικός προσανατολισμός
- Δυσκολία άμεσης ταξινόμησης κατεύθυνσης (δεξιά από αριστερά)
- Προβλήματα με την αναγνώριση μοτίβων και την αλληλουχία αριθμών
Η μέτρηση των δακτύλων συνδέεται συνήθως με δυσαριθμησία, αλλά δεν αποτελεί ένδειξη της πάθησης.
Αίτια δυσαριθμησίας
Τα ακριβή αίτια για τη δυσαριθμησία είναι άγνωστες, αν και έρευνα επισημαίνει προβλήματα στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη γενετική.
Η επίκτητη δυσαριθμησία, είναι η απώλεια δεξιοτήτων σε μαθηματικές δεξιότητες και έννοιες λόγω διαταραχών όπως εγκεφαλική βλάβη και άλλες γνωστικές βλάβες.
Διάγνωση δυσαριθμησίας
Τα άτομα με δυσαριθμησία εμφανίζουν τουλάχιστον ένα από τα παραπάνω περιγραφόμενα συμπτώματα που σχετίζονται με δυσκολίες στη μάθηση και στη χρήση ακαδημαϊκών δεξιοτήτων.
Οι διαγνωστικές αξιολογήσεις για τη δυσαριθμησία διεξάγονται συνήθως από σχολικούς ψυχολόγους και νευροψυχολόγους, αν και οι παιδοψυχίατροι και οι σχολικές υπηρεσίες υγείας και το προσωπικό μπορεί να παίξουν ρόλο στην αξιολόγηση. Οι ενήλικες που υποψιάζονται ότι έχουν δυσαριθμησία μπορεί να παραπεμφθούν σε νευροψυχολόγο από τον πάροχο πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Δεν υπάρχει ένα μόνο τεστ για δυσαριθμησία. Οι κλινικοί γιατροί αξιολογούν τη διαταραχή εξετάζοντας τα ακαδημαϊκά αρχεία και τις επιδόσεις σε τυποποιημένα τεστ, ρωτώντας για το οικογενειακό ιστορικό και μαθαίνοντας περισσότερα για το πώς εκδηλώνονται οι δυσκολίες του ασθενούς στο σχολείο, την εργασία και την καθημερινή ζωή.
Μπορούν επίσης να διαχειρίζονται διαγνωστικές αξιολογήσεις που δοκιμάζουν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία στις θεμελιώδεις μαθηματικές δεξιότητες. Εργαλεία όπως το PAL-II Diagnostic Assessment (DA), το KeyMath-3 DA και το WIATT-III χρησιμοποιούνται συνήθως κατά την αξιολόγηση για δυσαριθμησία.
Αντιμετώπιση δυσαριθμησίας
Όπως και άλλες μαθησιακές δυσκολίες, η δυσαριθμησία δεν έχει θεραπεία και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με φάρμακα. Οι στόχοι της θεραπείας, λοιπόν, είναι να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κενά και να αναπτυχθούν μηχανισμοί αντιμετώπισης. Αυτό γίνεται συνήθως με ειδικές οδηγίες και άλλες παρεμβάσεις.
