Η Λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα είναι από τα πιο όμορφα σημεία της Πελοποννήσου, και ταυτόχρονα είναι ένα μέρος με ιδιαίτερη ιστορία.
Φτάσαμε εκεί από τον επαρχιακό δρόμο Ακράτας- Ζαρούχλας. Βρισκόμαστε σε υψόμετρο περίπου 750 μέτρων. Το τοπίο είναι πανέμορφο, τα δάση της περιοχής είναι ιδιαίτερα πυκνά. Η μέρα είναι ηλιόλουστη, το νερό της λίμνης γαλήνιο. Τίποτα δεν μαρτυρά τα όσα εντυπωσιακά αλλά και βίαια έγιναν εδώ λίγο παραπάνω από έναν αιώνα πριν.
Συλίβαινα, 1913. Ένα ημιορεινό χωριό της Αχαΐας γεμάτο ζωή, με κατοίκους κυρίως γεωργούς και κτηνοτρόφους. Το χωριό είναι συνηθισμένο στις μικρές κατολισθήσεις στην περιοχή, όμως ο χειμώνας του 1912-1913 ήταν ιδιαίτερα βαρύς.
Η καταστροφή που γέννησε τη λίμνη
Στις 24 Μαρτίου το χωριό ξυπνάει από πυκνούς κρότους και δονήσεις. Οι κάτοικοι παίρνουν τη σοφή απόφαση να το εγκαταλείψουν προσπαθώντας ταυτόχρονα να σώσουν ότι μπορούν από τα ζώα και τις περιουσίες τους. Λίγες ώρες αργότερα έρχεται η καταστροφή.
Τα σπίτια παρασύρονται από τεράστιες ποσότητες χώματος. Η Συλίβαινα δεν υπάρχει πια, ενώ τα χώματα καλύπτουν και τα σπίτια της κάτω γειτονιάς του χωριού Τσιβλός (το οποίο έδωσε τελικά το όνομα στη λίμνη). Ευτυχώς, οι ανθρώπινες απώλειες ήταν ελάχιστες, με την επικρατέστερη εκδοχή να κάνει λόγο για 4 νεκρούς.
Τα χώματα έφραξαν την κοίτη του ποταμού Κράθη, τα νερά του εγκλωβίστηκαν σε δύο φυσικές λεκάνες. Η μία από αυτές δεν υπάρχει πια καθώς το φυσικό της φράγμα διαλύθηκε από το ποτάμι την επόμενη χρονιά.
Η δεύτερη υπάρχει ακόμα και είναι η λίμνη Τσιβλού. Η νεότερη φυσική λίμνη στην Ελλάδα, ο ιδιαίτερος τρόπος δημιουργίας της την κάνει να μοιάζει με τις τεχνικές λίμνες που έχουν φτιαχτεί από τη δημιουργία φραγμάτων.
Καμιά φορά στα νερά της λίμνης των 83 στρεμμάτων αναδύονται σκελετωμένοι κορμοί δέντρων, απόδειξη πως εκεί υπήρχε κάποτε μία ρεματιά. Όταν σχηματίστηκε η λίμνη είχε βάθος 77 μέτρα. Παρά τις όποιες αυξομειώσεις και προσχώσεις που προκαλεί ο καιρός παραμένει μία βαθιά λίμνη για τα ελληνικά δεδομένα.
Υπάρχουν όμως καλοκαίρια που η στάθμη του νερού είναι τόσο χαμηλή που μπορεί να δει κανείς τα ερείπια των σπιτιών του χωριού που δεν υπάρχει πια. Ή τουλάχιστον αυτό λένε οι παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής.
Κάνοντας πεζοπορία γύρω από τη λίμνη, το πράσινο τοπίο και η θέα στον Χέλμο είναι τέτοια που νομίζουμε πως βρισκόμαστε στις Άλπεις. Βλέποντας τους ποδηλάτες, τους πεζοπόρους και τα κανό στα νερά της λίμνης σίγουρα ξεχνάει κανείς πως για να δημιουργηθεί αυτό το μέρος χρειάστηκε μία καταστροφή τέτοιας κλίμακας.
Οι παλαιότεροι διηγούνταν πως ο κρότος των κατολισθήσεων ακούστηκε μέχρι την Ακράτα. Όμως συμβάλλει στη μυθολογία της λίμνης Τσιβλού να ξέρουμε πως στο βυθό της υπάρχουν σπίτια. Ότι την εποχή που οι προππαπούδες μας ήταν ζωντανοί αυτό το μέρος ήταν τελείως διαφορετικό.
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
