Μια προσωπική αφιέρωση, μια κατάθεση ψυχής από την Ελένη Δεμερτζή, την Οργανωτική γραμματέα της εταιρείας ΙΦΝΕ Αχαίας- Σωματείο ατόμων με νόσο Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Αχαΐας, δημιουργό της εταιρείας Mini me“4 Φεβρουαρίου, Παγκόσμια ημέρα κατά του Καρκίνου.
Στη ζωή μου, ο καρκίνος, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2001, εγώ τότε ήμουν 21 ετών
Ο γιατρός που χειρούργησε τη μητέρα μου, μας κάλεσε στο γραφείο του… Κάτι λέξεις που δεν καταλάβαινα … στο πάγκρεας… είναι δύσκολα… λίγος χρόνος…
Δε μιλάει κανείς… Τι είπε τώρα;
Την άλλη μέρα πήγα και τον βρήκα, με ένα τετράδιο γεμάτο ερωτήσεις … “διαβασμένη η μικρή”, είπε στον πατέρα μου, ξαφνιασμένος που ανέλαβα ευθύνη, χωρίς δεύτερη σκέψη…
Οι επόμενοι 6 μήνες, κύλησαν με χειρουργεία και θεραπείες… Εργαζόμουν και σπούδαζα τότε… Κάτι έπρεπε να μείνει πίσω… Έμειναν οι σπουδές… τις τελείωσα μετά…
Έπρεπε να μάθω, να κρύβω τη στενοχώρια μου πολύ καλά, για να μην καταλάβει τίποτα…
6 μήνες μετά το θάνατο της μπόρεσαν τα μάτια μου να βγάλουν δάκρυα…
Οι φωνές από τους πόνους της, με έσκιζαν στα δύο, κι εγώ θα ήθελα να μπορούσε να μοιραστεί τον πόνο της μαζί μου…
Ένα κυριακάτικο πρωί, της τραγούδησα, την έπλυνα … οι φωνές από τους πόνους της κόπηκαν ξαφνικά… Έμεινα να κοιτώ τις τελευταίες πνοές στο λαιμό της, αμίλητη, γιατί με είχαν συμβουλεύσει να μη φωνάξω και την εμποδίσω να φύγει ήρεμα …
Μην κλαις, μου είχε πει , δε θέλω να κλαις
Μαμά, δεν κλαίω πια…
Είμαι στην ηλικία που πέθανες τώρα…
42 χρονών …
στην ηλικία που πέθανες, έμαθα να ζω …
ξέρω ότι έβαλες το χεράκι σου και σε ευχαριστώ…
Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαστε θνητοί. Για αυτό λοιπόν πρέπει να ζούμε τη ζωή μας με κάποιο σκοπό, με νόημα, να αφήσουμε κάτι καλό … (Intentional , David Amerland)”
*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
