της δημοσιογράφου, Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Μνημόσυνο στον τόπο που βρήκαν φρικτό θάνατο, 102 ψυχές… Ήταν εκεί και το δικό σου παιδί; Η μητέρα σου; Ο άνδρας σου; Μήπως ήταν εκεί η δική σου ψυχή;;;
Ολοκάυτωμα, με πύρινες γλώσσες να καταπίνουν τις ψυχές τόσων ανθρώπων… και τι έγινε;;; τι μάθαμε από αυτό;;; τι διδάχθηκαν τα παιδιά μας;;; Ότι μια φωτιά μπορεί να αποδεκατίσει μια περιοχή μέσα σε λίγη ώρα, σε λίγα λεπτά;; Να αφανίσει το Μάτι, την ίιδα στιγμή όπου χιλιάδες μάτια αντίκρυζαν την τραγωδία, μέσα από την τηλεόραση. Και τι μάθαμε ξαναρωτάω;;;
Πείτε μου, τι έχουν διδαχθεί τα παιδιά μας για τη φωτιά; Για τα μέτρα πρόληψης; Μήπως όλα ξεκινούν από το σεβασμό μας στο περιβάλλον, στον τόπο που ζούμε ή που επισκεπτόμαστε;
Οι παραλίες είναι γεμάτες γόπες και πεταμένα αποτσίγαρα. Αν αναζητάς σακούλα είναι πιο εύκολο να τη βρεις στο βυθό της θάλασσας παρά στ0 σπίτι σου. Τα σκουπίδια πρέπει να τα πετάμε στα δάση για να αφήνουμε το βρώμικο στίγμα μας;;; Τα σπίτια μας να τα χτίζουμε αυθαίρετα όπου μας αρέσει;;;
Κοίτα στα μάτια αυτά τα παιδιά! Και πείτε στα παιδιά σας, κάποτε αυτά τα παιδιά χαμογελούσαν. Είχαν σπίτι, είχαν παιχνίδια, είχαν οικογένεια. Τώρα αυτά τα παιδιά, δε ζουν, κάηκαν ζωντανά!
Κοίτα αυτά τα παιχνίδια… κάποτε τα είχαν παιδιά στα χέρια τους… έπαιζαν μαζί τους… τώρα τα παιδιά έχουν πεθάνει. Τα παιχνίδια έχουν μείνει εκεί, μέσα στα αποκαϊδια. Είναι εκεί για να μας θυμίζουν τι έγινε…
Κοίτα αυτή την κούνια… Εκεί καθόταν ένα παιδί. Εκεί, έπαιζε και χαμογελούσε…
Πείτε μου, πώς μεγαλώνετε τα παιδιά σας;;; Τι τους έχετε πει για το Μάτι;;; Μήπως να τους δείχνατε τις εικόνες, τους σωρούς από δεκάδες στοιβαγμένα πτώματα. Να τους λέγατε για τα παιδιά που πέθαναν και όχι τα παιδιά που χάθηκαν, διότι δεν χάθηκαν… Είναι τα παιδιά που πέθαναν με φρικτό τρόπο.
Οι ειδικοί λένε μη μεταφέρουμε τραγικές καταστάσεις στα παιδιά. Συμφωνώ! Ωστόσο, θα έλεγα ότι μπορούμε να μιλήσουμε για τραγικά γεγονότα στα παιδιά με ένα ήρεμο τρόπο. Πρέπει να ξέρουν ότι μια πυρκαγιά ή κάποια άλλη φυσική καταστροφή, αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων.
Το κυριότερο είναι, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς παιδεία. Χωρίς αγάπη για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τη φύση, τα ζώα, χωρίς σεβασμό. Αυτά τα παιδιά θα γίνουν ενήλικες και θα είναι αυτοί που θα πετάξουν ένα τσιγάρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου, θα αφήσουν σκουπίδια στον τόπο που επισκέπτονται, θα καταπατήσουν τη γη, θα δημιουργήσουν νέα θύματα μέσα από τις εγκληματικές τους πράξεις…
Αν αγαπάτε τα παιδιά σας, σήμερα 23/7/2019 να τους πείτε πώς 102 άνθρωποι πέθαναν γιατί άνθρωποι έσφαλαν… Να του διδάξετε, ότι κάθε λάθος επιλογή, κάθε ενέργεια χωρίς σκέψη μπορεί να κοστίσει τη ζωή άλλου ανθρώπου, αλλά και τη δική τους. Σήμερα, πρέπει να τα κοιτάξετε στα μάτια και να τους πείτε την αλήθεια για το Μάτι!
