από την Ελένη Βασιλοπούλου, δημοσιογράφο
Γιατί χρειάζεται η 11η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα του παιδιού;
Γιατί χρειάζεται μια ημέρα να μας υπενθυμίσει τον αγώνα της unicef, των Μ.Κ.Ο., των…, των…, που αγωνίζονται για τα παιδιά;
Γιατί χρειάζονται αυτές οι οργανώσεις για να προσφέρουν το σημαντικό κατά κύριο λόγο έργο τους στα ξεχασμένα αυτά παιδιά;
Γιατί στην προσπάθεια μας να εξελιχθούμε ως νοήμονα όντα, ξεχάσαμε τον ανθρώπινο παράγοντα;
Γιατί υπάρχουν:
Καθάρματα και τέρατα που εκμεταλλεύονται, βιάζουν, πωλούν, κακοποιούν παιδιά; Είναι όμως τόσα πολλά αυτά τα αχαρακτήριστα πλάσματα που υπερβαίνουν τον αριθμό των ανθρώπων με παιδεία, με αγάπη, με αλληλεγγύη, με φιλεύσπλαχνα συναισθήματα;
Καθημερινά η στήλη ενημέρωσης του juniorsclub.gr, παρουσιάζει γεγονότα και ρεπορτάζ όπου θύματα των αρρωστημένων υπανθρώπων είναι αθώα παιδιά.
Είναι τρομερό! Υπάρχουν τόσοι παιδόφιλοι γιατί κερδίζουν υπέρογκα χρηματικά ποσά. Υπάρχουν τόσοι παιδεραστές που βιάζουν μωρά- ναι, μωρά και παιδιά μικρά.
Υπάρχουν βιαστές ψυχών, που εκμεταλλεύονται τις αθώες παιδικές ψυχούλες και τα αναγκάζουν να κάνουν κάθε κακουργηματική πράξη που περιλαμβάνει ο ποινικός κώδικας.
Υπάρχουν λέρες, γιατί δεν μπορώ να τους περιγράψω αλλιώς, οι οποίοι χρησιμοποιούν παιδιά για κάθε αρρωστημένη και έκφυλη πράξη που έχουν στο μυαλό τους.
Υπάρχουν πολλές χιλιάδες παιδιά που διψάνε. Αχ! Αυτό το νερό… πόσο χρυσό ξοδεύτηκε για μια στάλα του….
Υπάρχουν πολλές χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία. Μη πάτε μακριά, κοιτάξτε δίπλα σας…
Υπάρχουν πολλές χιλιάδες παιδιά που δεν θα παίξουν ποτέ. Θα βιώσουν τον πόνο από νεογέννητα. Δεν θα βρεθούν ποτέ σε αγκαλιά μητέρας ή πατέρα. Δεν θα πάνε ποτέ σε σχολείο και πολλά θα παραμείνουν αναλφάβητα για όλη τους τη ζωή.
Και αναρωτιέμαι… μια ημέρα σαν αυτή… όσο κι αν φωνάξω, θα ακουστώ;
Θα σταματήσουν: το bullying, ο ρατσισμός, η σεξουαλική κακοποίηση, η εκμετάλλευση, η δουλεία, το εμπόριο οργάνων, η εγκατάλειψη, η αδιαφορία;
Πόσες οργανώσεις χρειάζονται ακόμα για να σταματήσουν όλα αυτά; Μήπως δε χρειάζονται οργανώσεις και πρέπει να εφαρμοστούν αυστηρότεροι νόμοι και ποινές;
Βρίσκομαι σε μια παρέα με εφήβους και έχω αρχίσει το παραλήρημα που μόλις διαβάσατε. Απευθύνομαι στα παιδιά και τους λέω: “Τι λέτε για όλα αυτά;”
…και λαμβάνω λοιπόν μια απάντηση που με αποστόμωσε…“Γιατί, αυτή είναι η κοινωνία. Αυτός είναι ο κόσμος. Γιατί από τη στιγμή που γεννιόμαστε μας εκπαιδεύουν με το καλό και το κακό. Το πόσο καλός ή κακός θα γίνεις εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αλλά μας εκπαιδεύουν έτσι… Δεν μπορεί να σταματήσει το κακό…γιατί τότε θα χάσει την αξία του το καλό.”
και στη συνέχεια μου, τους ρωτάω πάλι: “Μα δεν πρέπει να αλλάξουμε, να αλλάξετε τον κόσμο;”
“Αυτό, σας το χρέωσαν εσάς και τώρα το κληρονομούμε εμείς… Όσα χρόνια κι αν περάσουν τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Το μόνο που κάνουμε, όσοι είμαστε από την πλευρά του καλού, είναι να αντέχουμε, να δυναμώνουμε το καλό, να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι για να σώσουμε έστω και μία παιδική ψυχούλα.” αυτά είναι τα λόγια της Μαρίας 15 ετών, της Ξένιας 14 ετών, του Παναγιώτη 16 ετών, της Αφροδίτης 13 ετών, του Νίκου 16 ετών, του Αλέξανδρου 12 ετών και της Φωτεινής 13 ετών.
Τα παιδιά πήραν θέση…. εσείς;
]]>
