Ένα πραγματικά συγκινητικό βίντεο animation μιας πραγματικής ιστορίας που περιγράφει τη μοναδική σχέση ανάμεσα σε μια μητέρα και τον γιο της!
Ο Joshua Littman, που είναι ένα 12χρονο αγόρι με σύνδρομο Άσπεργκερ, παίρνει συνέντευξη από τη μαμά του τη Sarah. Οι μοναδικές ερωτήσεις του Joshua και οι αυθόρμητες και γεμάτες αγάπη απαντήσεις της Sarah αποκαλύπτουν μία μοναδική σχέση που υπενθυμίζει και σε εμάς τα καλύτερα – και τα πιο δύσκολα – σημεία του να είσαι γονιός.
Η αγαπημένη μας ερώτηση στη συνέντευξη είναι όταν ο Joshua ρωτάει τη μαμά του: “Τελικά όταν γεννήθηκα δεν βγήκα το παιδί που θα ήθελες, έτσι δεν είναι; Ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες σου;” και η μαμά του τού απαντά “Έχεις υπερβεί τις προσδοκίες μου γλυκέ μου. Και βέβαια έχεις αυτές τις φαντασιώσεις του πώς θα είναι το παιδί σου αλλά με έχεις κάνει να αναπτυχθώ τόσο ως γονιός… Επειδή σκέφτεσαι διαφορετικά από ότι σου λένε τα βιβλία για γονείς έπρεπε να μάθω να σκέφτομαι έξω από τα συνηθισμένα μαζί σου. Και αυτό με έκανε πολύ πιο δημιουργική ως γονέα και ως άτομο. Ήσουν τόσο ξεχωριστός για μένα. Είμαι τόσο τυχερή που σε έχω γιο μου.”
Μετάφραση διαλόγου του βίντεο
Joshua: Με κλίμακα από το 1-10 πιστεύεις ότι η ζωή σου θα ήταν διαφορετική αν δεν υπήρχαν ζώα; Μητέρα: Νομίζω ότι θα ήταν ένα 8 η ζωή μου χωρίς τα ζώα. Διότι προσφέρουν τόση ευχαρίστηση στη ζωή.
Joshua: Πως αλλιώς νομίζεις ότι θα ήταν η ζωή σου χωρίς ζώα; Μητέρα: Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να υπάρχουν φίδια και κατσαρίδες.
Joshua: Δεν έχω πρόβλημα με τα φίδια αρκεί να μην είναι δηλητηριώδη. Μητέρα: Ναι, δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν τα φίδια.
Joshua: Αλλά οι κατσαρίδες είναι τα έντομα που μας αρέσει να μισούμε. Μητέρα: Ναι, έτσι είναι όντως.
Joshua: Έχεις νοιώσει ποτέ σου πως η ζωή είναι χωρίς ελπίδα; Μητέρα: Όταν ήμουν έφηβη ήμουν πολύ καταθλιπτική. Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σύνηθες ανάμεσα σε εφήβους που σκέπτονται πολύ. Που έχουν αντίληψη των πραγμάτων.
Joshua: Έτσι είμαι και εγώ; Μητέρα: Ναι, έτσι είσαι και εσύ.
Joshua: Έχεις θανάσιμους εχθρούς; Μητέρα: Θα έλεγα ότι ο χειρότερος μου εχθρός είναι μερικές φορές ο εαυτός μου. Αλλά γενικά δεν νομίζω πως έχω κάποιους θανάσιμους εχθρούς.
Joshua Μου έχεις πει ποτέ ψέμματα? Μητέρα Πιθανόν να σου έχω πει. Αλλά προσπαθώ να μη σου λέω ψέμματα. Ακόμα και όταν κάποιες φορές οι ερωτήσεις που μου κάνεις με κάνουν να νοιώθω άβολα.
Joshua: Όπως οι ερωτήσεις που σου κάνω όταν πάμε μαζί βόλτα; Μητέρα:Ναι. Αλλά θεωρώ πως είναι κάτι ιδιαίτερο που μας ενώνει αυτές οι κουβέντες που κάνουμε, ακόμα και αν κάποια φορά με φέρνεις σε δύσκολη θέση.
Joshua: Σκέφτεσαι ποτέ αν θα τα κατάφερνες να ζήσεις χωρίς να έχεις παιδιά; Μητέρα: Θυμάμαι όταν ήσουν μωρό ότι είχες κολικούς και έκλαιγες ακατάπαυστα.
Joshua: Τι είναι οι κολικοί; Μητέρα: Είναι όταν έχεις πόνους στο στομάχι και κλαις για ώρες.
Joshua Όπως κάνει η Έιμη (η αδελφή του) ? Μητέρα Ήσουν αρκετά θορυβώδης αλλά το κλάμα της Έιμη έχει υψηλότερη συχνότητα.
Joshua: Νομίζω ότι όλοι συμπαθούν περισσότερο την Έιμη και τη θεωρούν ένα αγγελούδι. Μητέρα: Καταλαβαίνω γιατί το νομίζεις αυτό και δεν λέω ότι είναι εξαιτίας του συνδρόμου Άσπενγκερ που έχεις, γιατί το να είναι φιλική προς τους τρίτους είναι πιο εύκολο για την Έιμη από ότι στην περίπτωσή σου. Αλλά οι άνθρωποι που πραγματικά σε μαθαίνουν σε αγαπούν πάρα πολύ.
Joshua: Όπως δηλαδή ο Μπεν, ο Έρικ ή ο Κάρλος? Μητέρα: Ναι.
Joshua: Δηλαδή εγώ σε σύγκριση με την Έιμη, έχω λιγότερους φίλους αλλά ανώτερης ποιότητας; Μητέρα:Δεν θα έκρινα την ποιότητα…
Joshua: 2.30 – 2.35. (Κάτι λέει για την Έιμη ότι κάτι, τη μια της αρέσει, την άλλη δεν της αρέσει κλπ.) Μητέρα: Αυτά είναι κοριτσίστικα θέματα γλυκέ μου. Το σημαντικό θέμα για σένα είναι ότι έχεις λίγους εξαιρετικούς φίλους και αυτό είναι που χρειάζεται κανείς στη ζωή του.
Joshua: Τελικά έγινα ο γιος που ήθελες όταν με γέννησες? Ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες σου; Μητέρα: Έχεις υπερβεί τις προσδοκίες μου γλυκέ μου. Και βέβαια σαν γονιός έχεις αυτές τις φαντασιώσεις του πώς θα είναι το παιδί σου αλλά με έχεις κάνει να αναπτυχθώ τόσο πολύ ως γονιός…
Joshua: Εξαιτίας μου έγινες γονιός. Μητέρα: Πολύ σωστά! Επειδή σκέφτεσαι διαφορετικά σαν παιδί, από ότι σου λένε τα βιβλία για γονείς, έπρεπε να μάθω να σκέφτομαι έξω από τα συνηθισμένα μαζί σου. Και αυτό με έκανε πολύ πιο δημιουργική ως γονέα και ως άτομο. Και πάντα θα σε ευχαριστώ για αυτό.
Joshua: Σε βοήθησε αυτό όταν γεννήθηκε η Έιμη; Μητέρα: Ναι όντως βοήθησε. Αλλά ήσουν τόσο απίστευτα ξεχωριστός για μένα. Είμαι τόσο τυχερή που σε έχω γιο μου.
]]>
