Η καλοκαιρινή Θεατρική Παράσταση με τίτλο: “O Mπαμπάς ο Πόλεμος” του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ιωάννας Τρικενέ στο Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού.

Στον πόλεμο, έννοιες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία θρυμματίζονται. Η δίψα για κέρδος και η δίψα για εξουσία, είναι όψεις στο ίδιο νόμισμα και ας προβάλλονται ως κάτι διαφορετικό.

Προγραμματισμένες παραστάσεις:

Αιτωλικό 29 / 31 Ιουλίου
και 19 Αυγούστου
Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού / ώρα 9.15 μ.μ.
20ο Πανελλήνιο Θεατρικό Φεστιβάλ Κορίνθου ¨Βασίλης Ρώτας”: 3 Αυγούστου.
18 Αυγούστου: Aστακός.
Διανομή:
Φρυγία/Oυρανία: Αστέρω Περγαντή
Φιλόξενη: Eυδοξία Παρασκευά
Πάμφυλη / Λάμια: Χριστίνα Λύρου
Διώνη/Χάρις/Πυθίας: Διονυσία Τουφεξή
Βουτία/Ευελπίδης/Λαθρέμπορος όπλων: Eυφροσύνη Κοντοπάνου
Μαντώ: Γεωργία Χουλιαρά
Δημήτριος ο Πολιορκητής: Μιχάλης Κότσαρης
Χιλίαρχος: Aσπασία Γερολυμάτου
Τουρίστες: Aντώνης Χαραλάμπους, Κώστας Σύρος, Χρήστος Κολοβός, Σπυριδούλα Παπαζαχαρία, Αλέξανδρος Σωτηρακόπουλος, Ασπασία Γερολυμάτου και ο μικρός Δημήτρης Κούσουλας
Greek Καμάκι: Γιώργος Σάλας.
Συντελεστές:
Διδασκαλία/Διασκευή/Σκηνοθεσία: Ιωάννα Τρικενέ.

Σκηνογραφία: Μιχάλης Κότσαρης.
Μουσική Επιμέλεια: Ιωάννα Τρικενέ
Ενδυματολογία: η Θεατρική Ομάδα.
Μακιγιάζ: Βάσω Παπανικολάου
Δημιουργικό / Εικαστικό Αφίσας: Mιχάλης Κότσαρης.
Τεχνική Ομάδα: Πάνος Ακρίδας, Λεωνίδας Γριπώτης, Νίκος Ευαγγελινός
Οργάνωση Παραγωγής: Θεατρικό Τμήμα Πολ. & Μορφ. Συλλ. “Το Αιτωλικό”
Παραγωγή: Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος “Το Αιτωλικό”

Υπόθεση:
Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι διάδοχοι του πολεμούν μεταξύ τους για την κυριαρχία του κόσμου. Η Ρόδος, κηρύσσοντας αυστηρά ουδετερότητα, έχει μετατραπεί σε έναν ασφαλή τουριστικό παράδεισο. Δημόσια κτίρια και ναοί έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις ενώ η κυβέρνηση έχει αντικατασταθεί από το Ανώτατο Ξενοδοχειακό Συμβούλιο.

Όταν ο πόλεμος μεταφέρεται στην θάλασσα, οι Ροδίτες με τον φόβο ότι οι Μακεδόνες του Δημητρίου του Πολιορκητή πλέουν εναντίον τους, στέλνουν τον καλύτερο τους μάγειρα και την πιο όμορφη κοπέλα του νησιού για να τον ξελογιάσουν. Ο Δημήτριος όμως ερωτεύεται την Ρόδο και αποφασίζει να την κατακτήσει. Οι τουρίστες φεύγουν, ο στρατός του Δημητρίου αποβιβάζεται στο νησί, κι όταν ένας σερβιτόρος εκσφενδονίζει ένα πιάτο εναντίον τους, οι Μακεδόνες καίνε όλα τα μαγαζιά της παραλίας προς παραδειγματισμό. Ο λαός της Ρόδου τότε παίρνει τα όπλα, μαχαιροπήρουνα στην αρχή, και πολεμάει. Ο μπαμπάς της Ιστορίας ο πόλεμος έχει ξεκινήσει και όλα μέλλουν να αλλάξουν.
Οι Ροδίτες αντιγράφουν τους Μακεδόνες, γίνονται άριστοι πολεμιστές και νικούν. Ο Δημήτριος ξελογιάζεται από την ομορφιά και τις χαρές της ζωής και χάνει. Η Ρόδος θα συνεχίσει να πλουτίζει αλλά πλέον μέσω μιας άλλης πιο επικερδούς επιχείρησης, της βιομηχανίας του πολέμου. ΅

Σημείωμα Σκηνοθέτη
«Η ανακωχή είναι συμβιβασμός, κύριε αρχιμάγειρα! Κι εγώ δε γεννήθηκα για συμβιβασμούς. Η Ιστο¬ρία μιλά για περήφανες νίκες, δεν έχω ακούσει καμία περήφανη ανακωχή.»
Το 1952 o Ιάκωβος Καμπανέλλης δημιουργεί μια από τις σπουδαιότερες αντιπολεμικές κωμωδίες του σύγχρονου ελληνικού ρεπερτορίου. Εμπνέεται από το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., για να σχολιάσει καυστικά τα ήθη και τα πάθη της Ελληνικής ιδιοσυγκρασίας.

Ο συγγραφέας ξεδιπλώνει όλο το «μεγαλείο» της ελληνικής τουριστικής δραστηριότητας που υποκινείται από την ξεκάθαρη κερδοσκοπία χωρίς όρια και φραγμούς αξιοπρέπειας. Σατιρίζει την έλλειψη πολιτικής συνείδησης των κατοίκων της Ρόδου, ενώ παράλληλα σχολιάζει, τον άρρηκτο δεσμό της ιδιοκτησίας και της οικονομικής ανάπτυξης με την πολεμική δραστηριότητα. «Αγαπώ αυτή την πατρίδα σημαίνει πως είμαι διατεθειμένος να τα προσφέρω όλα στους ξένους!» βροντοφωνάζει η Φιλόξενη και αναρωτιόμαστε εάν κάτι τέτοιο ακούμε και σήμερα πατώντας απλώς το κουμπί της τηλεόρασης.

Ο Μπαμπάς λοιπόν ο πόλεμος, ο Μπαμπάς το κέρδος, ο Μπαμπάς η νίκη, η επιβολή, η επικράτηση του ισχυρού. Ο Μπαμπάς μας. Η πατρική φιγούρα, το πρότυπο δύναμης για κάθε ελληνόπουλο. Ο Μπαμπάς που φέρνει τα χρήματα, ο Μπαμπάς ο κυνηγός, ο Μπαμπάς ο διεκδικητής, ο Πάτερ Φαμίλιας. Με τόση ευφυΐα ο Καμπανέλλης διάλεξε τη έννοια «Μπαμπάς» για να μιλήσει για όλους τους ισχυρούς πατέρες του χθες, του σήμερα και του αύριο.

Το πολυπρόσωπο αυτό έργο μας έδωσε την ευκαιρία να βουτήξουμε σε πολεμοχαρείς ρόλους, με επεκτατικές απολαύσεις και στις διαδρομές του άκρως ελληνικού τουριστικού «κάλλους». Αντιμετωπίσαμε τους χαρακτήρες με περιπαικτική διάθεση, διαλέγοντας τις ακραίες τους εκφάνσεις ως περισσότερο ενδιαφέρουσες. Δε σου δίνεται άλλωστε συχνά η ευκαιρία να υποδυθείς τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και τη Φιλόξενη τη Μεγάλη Εκδικήτρια. Γελάσαμε με την παιγνιώδη γραφή του συγγραφέα, ενώ παράλληλα ηχούσαν οι πολεμικές σειρήνες στην Ανατολή και τη Δύση του σήμερα.
Ιωάννα Τρικενέ