Στην ερώτηση ¨Ελεονώρα την παλεύεις με τον θηλασμό;¨και σε ότι αφορά στη διαδικασία του μητρικού θηλασμού, η Ελεονώρα Μελέτη μοιράζεται την εμπειρία της και καταθέτει κάθε στιγμή που ζει ως θηλάζουσα μανούλα.
διαβάστε επίσης:
Μαρία Κίουρτη: Ο σχεδιασμός του Θεού είναι τέλειος! Το ουσιαστικό νόημα του θηλασμού
Μαρία Κιούρτη: Το μητρικό γάλα είναι μοναδικός θησαυρός που προσφέρεται δωρεάν!!!
“Γράφω αυτές τις γραμμές γιατί κατάλαβα πως ο θηλασμός είναι ένα θέμα μέσα από το οποίο θα μπορούσα να επικοινωνήσω με πολλές από εσάς, καθώς όταν «έπαιξα» στο instagram το «ask me a question» ήσασταν πολλές εκείνες που με ρωτήσατε διάφορα γύρω από το θέμα του θηλασμού. Συγκέντρωσα λοιπόν τις ερωτήσεις σας και θα σας περιγράψω τη δική μου εμπειρία πιστεύοντας πως θα μοιραστούμε σημαντικές πληροφορίες.
Σήμερα κλείνω 3, 5 μήνες αποκλειστικού θηλασμού. Σύμφωνα με τον αρχικό μου στόχο , σε 15 μέρες θα ολοκλήρωνα αυτό το ταξίδι. Αλλά αναθεωρώ. Δεν έχω περάσει πολλές ώρες αναζητώντας στο google πληροφορίες γύρω από το ζήτημα, ούτε έχω γίνει κουραστική στα τηλέφωνα σε γιατρούς και μαίες.
Είχα αποφασίσει να θηλάσω πολύ πριν γεννήσω και όχι γιατί το μητρικό γάλα είναι ένα πραγματικό ελιξίριο ζωής, αλλά γιατί ενασχολούμενη με την ψυχολογία είχα διαβάσει πως η πρώτη αυτή επαφή της μητέρας με το μωρό της είναι τόσο σημαντική και απαραίτητη για τη δημιουργία δεσμών, που δεν θα μπορούσε κανείς να με μεταπείσει έτσι ώστε να μην θηλάσω. Στη συνέχεια , όταν έκανα κάποιες συνεδρίες με τη μαία μου, συνειδητοποίησα και τα υπόλοιπα οφέλη που έχει ο θηλασμός τόσο για το μωρό όσο και για τη μητέρα.
Ο θηλασμός είναι στη φύση μας και το γάλα μας είναι τόσο δυνατή τροφή που προκαλεί δέος και μόνο το πως ένα μωρό, μία ζωούλα, αναπτύσσεται τόσο γρήγορα και τόσο ολοκληρωμένα μόνο από το δικό μας γάλα.
Η μικρή μου σήμερα ζυγίζει σχεδόν έξι κιλά, έχει μπουτάκια σας μικρές φραντζόλες ψωμί με κυτταρίτιδα και μία κοιλιά που όταν τρώει και κάνει ρεψιματάκια θυμίζει σωστό μεθύστακα (!) τόσο εμφανισιακά όσο και στο γλαρωμένο γεμάτο ικανοποίηση βλέμμα που έχει κάθε φορά μετά από ένα απολαυστικό γεύμα! Εκείνη την ώρα νιώθω χαρούμενη, ικανοποιημένη γιατί η Αλεξάνδρα μου έχει πάρει όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται για να είναι δυνατή και γερή. Έχει πάρει τη σωστή ποσότητα πρωτείνες έχει πάρει όλα τα απαραίτητα λιπαρά, χωρίς όμως την πρόσθετη ζάχαρη που συνήθως έχει το ξένο γάλα, και μαζί με αυτό έχουμε απολαύσει και οι δύο μας το χρόνο μας, τον δικό μας χρόνο. Γιατί ο θηλασμός είναι ο χρόνος μου με την κόρη μου . Εκείνη την ώρα έχω όλη την ελευθερία να την παρατηρήσω, να την επεξεργαστώ και να την απολαύσω. Τους ήχους που κάνει όταν θηλάζει που εκφράζουν αμέριστη χαλάρωση, γαλήνη και απόλαυση, τα χεράκια της που πλέον έχουν αρχίσει δειλά δειλά να κατευθύνουν το στήθος εκεί που τη βολεύει, το βλέμμα της όταν τρώει με τα μάτια ανοιχτά και τα καρφώνει στα δικά μου σαν να μου λέει « σ ευχαριστώ που με αγαπάς, σε εμπιστεύομαι και είσαι η μαμά μου», αλλά και το χαμόγελο της, που πολλές φορές μου σκάει ενώ έχει τη θηλή στο στόμα με αποτέλεσα να της τρέχει το γάλα, και να κάνει τα πάντα μαντάρα.
Δεν σας κρύβω πως ο θηλασμός δεν ήταν από την αρχή εύκολος.
Γέννησα με καισαρική. Η μικρή μου με το που γεννήθηκε ήρθε στην αγκαλιά μου, και με το που άκουσε τη φωνή τη δική μου και του μπαμπά της, άνοιξε διστακτικά τα ματάκια της, μας κοίταξε σα να λέει « αααα εσείς είστε τελικά» και αμέσως «μπήκε» στο στήθος. Συχνά οι γυναίκες με καισαρική αργούν να κάνουν γάλα, και γι αυτό δουλεύουν «θήλαστρο» τις πρώτες ώρες, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες ζυμώσεις. Αυτό δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Όταν όμως είδα τις δύο πρώτες φορές πως δεν έχω γάλα, έβαλα τα κλάματα και ένιωσα τόσο άσχημα απέναντι στο παιδί μου. Σχεδόν ανεπαρκής. Με καθησύχασαν πως έτσι συμβαίνει και πως σε λίγες μέρες δεν θα πιστεύω την ποσότητα της παραγωγής. Όπως και έγινε. Και εκεί άρχισαν τα λίγο πιο δύσκολα. Ένα στήθος που τόσο μεγάλο δεν το είχα ξαναδεί πάνω μου, βαρύ, το οποίο με πονούσε. Πίστευα πως δεν το αντέξω. Στη συνέχεια ήρθαν οι πληγές στη θηλή. Πληγές που κάθε φορά που θήλαζα πονούσαν σαν να τους έριχνα αλάτι. Με την κατάλληλη περιποίηση αυτό κράτησε γύρω στη μία εβδομάδα με δέκα μέρες. Είναι το κομβικό σημείο που όπως με ενημέρωσε η μαία μου, πολλές μαμάδες εγκαταλείπουν το θηλασμό. Εγώ όμως δεν ήθελα ούτε και να σκέφτομαι ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Λάτρευα και λατρεύω να θηλάζω την Αλεξάνδρα.
Όσο έβλεπα ότι παίρνει κανονικά το βάρος που πρέπει, αλλά και παραπάνω, έβρισκα δύναμη και συνέχιζα. Έκανα όμως ένα λάθος! Δεν έβγαζα γάλα και με θήλαστρο ώστε να κάνω «κάβα», που θα μου έδινε αργότερα τη δυνατότητα να συνεχίσω να δίνω το δικό μου γάλα στη μικρή ακόμα και όταν τελείωνα με τον θηλασμό. Πίστευα πως το να βγάζεις το γάλα με θήλαστρο, δεν είναι το ίδιο με τον θηλασμό, ( που δεν είναι στη διαδικασία). Το γάλα όμως είναι το δικό σου. Είναι μητρικό. Άργησα να μπω στο θήλαστρο, μπήκα μετά τις 40 μέρες, αλλά είχα μπόλικο γάλα και μέσα σε λίγες μέρες έκανα μία καλή «κάβα».
Ο πόνος και η απογοήτευση μου όταν την είδα να χάνεται μετά από πολύωρη διακοπή ρεύματος που έγινε ενώ απουσιάζαμε οικογενειακώς από το σπίτι, δεν περιγράφεται.
Έκλαιγα σαν μικρό παιδί μπροστά στα σακουλάκια με το γάλα μου, και ένιωθα να έχω χάσει κάτι τόσο σημαντικό και σπουδαίο. Έκλαιγα, μόνο έκλαιγα. Και μετά πείσμωσα και άρχισα να αφιερώνω και πάλι καθημερινά, εικοσάλεπτα και μισάωρα για να φτιάξω από την αρχή την μικρή μου περιουσία.
Το πιο δύσκολο κομμάτι του αποκλειστικού θηλασμού, είναι το γεγονός ότι πρέπει όλα στη ζωή σου να γίνονται fast forward.Δεν έχεις χρόνο. Πρέπει κάθε 2 με 2,5 ώρες, από το τέλος κάθε γεύματος, να είσαι διαθέσιμη για να ταίσεις και πάλι το μωρό. Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε και αν έχεις να κάνεις, πρέπει να ολοκληρωθεί σε αυτό το χρονικό διάστημα. Και να θυμάσαι , αυτές οι λίγες ώρες δεν είναι «καθαρός» χρόνος, αν λάβεις υπόψιν πως το μωράκι θέλει και αλλαγή πάνας, μπανάκι, ρεψιματάκι, παιχνιδάκι, κουβεντούλα. Από την άλλη συνειδητοποιείς την αξία του χρόνου και πόσα πολλά μπορείς να κάνεις σε λίγα δευτερόλπετα, πόσα πολλά μπορείς να κάνεις με το …. ένα χέρι, ποιές είναι πραγματικά οι προτεραιότητες σου. Και αυτό το καταλαβαίνεις καλά, όταν έχεις επιλέξει να δέχεσαι βοήθεια όταν χρειαστεί, μόνο από τη μητέρα σου και την πεθερά σου.
Αγαπώ να θηλάζω την Αλεξάνδρα τόσο πολύ, που ούτε το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να χάσω τα κιλά της γέννας, δεν με κάνει να σταματήσω. Ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που ενώ θηλάζουν «κρατάνε» τα κιλά. Η αλήθεια είναι πως λίπος χάνω, αλλά δεν φαίνεται στη ζυγαριά όπου η κατακράτηση μετράει 6 κιλά! Μπορεί κανείς να τη δει στα μπράτσα μου, στα πόδια μου, παντού. Πήρα 10 κιλά στην εγκυμοσύνη, βγήκα από το μαιευτήριο έχοντας χάσει τα 6 και ακόμα παλεύω για εκείνα τα 4! Και να τα χάσω όμως, το σώμα μου δεν περιμένω να θυμίζει σε τίποτα αυτό που ήταν πριν μείνω έγκυος.
Η επίπεδη γραμμωμένη κοιλιά που είχα κάποτε, είναι πλέον μια κοιλιά που έχει το λιπάκι της. Αυτό το περίφημο donut γύρω από τον αφαλό που όταν σκύβω μπορεί και να κουνιέται σαν φρέσκο fruit ζελέ. Η κυτταρίτιδα μου χτύπησε την πόρτα και επειδή δεν είχα ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα με αυτήν, μου έχει κακοφανεί τόσο πολύ. Το στήθος μου επίσης έχει υποστεί αλλαγές που εγώ αναγνωρίζω και με κάνουν να αναρωτιέμαι όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη « άραγε θα γίνει και πάλι όπως πριν;».
Είμαι όμως ψύχραιμη. Βάζω όλα τα απαραίτητα προϊόντα στις «πληγείσες» περιοχές , όπως καλές ενυδατικές και συσφιγκτικές κρέμες, προσπαθώ να τρέφομαι σωστά τόσο για να έχω καλό γάλα αλλά και τις απαραίτητες θερμίδες, έχω βάλει και πάλι λίγο την άσκηση στη ζωή μου αλλά χωρίς υπερβολές γιατί έχω και την κούραση της βραδινής διακοπής του ύπνου που δεν μου αφήνει περιθώρια για πολλή ενέργεια μέσα στη μέρα.
Εκείνο όμως που με έχει κάνει να διαχειριστώ με ψυχραιμία τις αλλαγές στο σώμα μου, είναι ο άνδρας μου. Που μου θυμίζει κάθε ώρα και κάθε λεπτό το πόσο όμορφη και ποθητή είμαι. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να τον αμφισβητώ λέγοντας του πως ξέρω ότι με «δουλεύει» αλλά βλέπω τα μάτια του και καταλαβαίνω πως εκείνος δεν «βλέπει» όλα όσα εμένα με ενοχλούν. Και παίρνω τόση δύναμη να κάνω αυτό που είναι το καλύτερο για το μωράκι μου και για μένα, ώστε μετά να δώσω χρόνο και στον εαυτό μου να επιστρέψει στα προ τοκετού δεδομένα.
Μέχρι τότε δεν διαβάζω κείμενα και συμβουλές για το πως θα γίνω κορμάρα 3 μήνες μετά τον τοκετό, δεν «μασάω» καθόλου βλέποντας άλλες celebrity να .. «ρίχνουν» το instagram 30 δευτερόλεπτα μετά τη γέννα με το «καλλίγραμμο» κορμί τους. Δεν συγκρίνω την εικόνα που είχα το καλοκαίρι του 2016 με το πως είμαι τώρα. Δεν συγκρίνω το σώμα μου με το σώμα άλλων γυναικών.
Δεν είμαστε φτιαγμένες όλες από το ίδιο υλικό.
Δεν θηλάζουμε όλες το ίδιο διάστημα.
Δεν πεινάμε όλες το ίδιο.
Δεν μας αφορά το ίδιο η εικόνα μας.
Πέταξα τα τζιν και τα φαρδιά παντελόνια, φόρεσα και πάλι τα κοντά μου σορτσάκια, πήρα μαγιό σε μεγαλύτερο νούμερο από το συνηθισμένο, και απολαμβάνω το καλοκαίρι μου. Και τον άνδρα μου, και το παιδί μου, και το σπιτικό θεϊκό παγωτό της πεθεράς μου, και την τέλεια μακαρονάδα της μητέρας μου, και το μοναδικό ηλιοβασίλεμα στον μυστικό παράδεισο που βρίσκομαι, την ώρα που θηλάζω στην αιώρα, και νιώθω τόσο πλήρης, τόσο γεμάτη, τόσο ευτυχισμένη.
Και όταν με ρωτάς για πόσο ακόμα θα θηλάσεις, απαντώ : για όσο περισσότερο μπορώ…
