από την Μαρία Σκαμπαρδώνη, δημοσιογράφο
Το κάθε παιδί είναι μία μοναδική ύπαρξη η οποία μέσα από την ανάμειξη διάφορων βιοχημικών εργασιών και ορμονών, μέσα σε μία στιγμή έντονου πάθους και αγάπης, έρχεται στη ζωή.
Το παιδί είναι ένα ανήλικο άτομο το οποίο μέσα από τη ζύμωση διάφορων εμπειριών και τη γονεϊκή φροντίδα, ολοκληρώνεται σε ένα ενήλικο άτομο.
Το κάθε άτομο είναι μοναδικό, διότι έχει μία δική του αντίληψη, γνώση και συμπεριφορά. Τα πρώτα βήματα του παιδιού στη ζωή χρειάζονται στήριξη από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, με πρώτο υποστηρικτή, την οικογένεια.
Πόσο σημαντικό είναι οι γονείς μας να αγκαλιάζουν τη μοναδικότητά μας και να μην την καταπνίγουν με ανούσιες και ψυχοφθόρες συγκρίσεις;
Δεν είναι καιρός πια να εκλείψουν οι συγκρίσεις με τα άλλα αδέλφια ή τα άλλα παιδιά και να ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε το κάθε παιδί ως ένα μοναδικό δημιούργημα;
Το ίδιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μας ωθεί σε έναν αναγκαστικό μονόδρομο, καθώς όλοι οι άνθρωποι υποβάλλονται σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στείρας αποστήθισης και υποχρεωτικής βαθμοθηρίας. Άνθρωποι με διαφορετικά ταλέντα καταπνίγονται ή δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβαθύνουν στο δικό τους αντικείμενο γνώσης.
Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε μία κοινωνία η οποία θα ενθαρρύνει τη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και δε θεωρεί κακό το να έχει κάποιος διαφορετικές κλίσεις ή ταλέντα. Διότι όλοι οι άνθρωποι είναι σημαντικοί, αλλά αν εμφυτεύεις μέσα τους το σπόρο της αμφιβολίας μέσω της σύγκρισης με άλλα άτομα, ή εξαιτίας του γεγονός πως η εκπαίδευση δεν ενθαρρύνει την ενασχόληση με δραστηριότητες όπως χειροτεχνίες, ζωγραφική, μουσική, αθλητισμό, μηχανικές γνώσεις. Καταπνίγεις έναν άνθρωπο κάνοντάς τον μανιώδη ικέτη της προσοχής και της αποδοχής των άλλων.
Πρέπει να μάθουμε πως η μοναδική σύγκριση που πρέπει να πράττουμε, είναι η σύγκριση με τον χθεσινό μας εαυτό και του τι θα μπορούσαμε να πράξουμε ώστε να τον κάνουμε καλύτερο.
Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και αυτό πρέπει να το εμφυσήσουμε σε κάθε νέο άνθρωπο.
