Τίποτα δεν είναι αδύνατο, όταν το θέλεις πραγματικά… Με αυτό ως «μότο» ο Αργύρης Κουμτζής κατάφερε να «σπάσει» τους κανονισμούς του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και να γίνει ο πρώτος τυφλός φοιτητής στην Ελλάδα που περνά στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ.
Με επιμονή και υπομονή και κόντρα στα ταμπού της εποχής αλλά και στη γραφειοκρατία, ο Αργύρης τα έβαλε με όλους για να αποδείξει ότι ακόμη και οι άνθρωποι με ειδικές ικανότητες μπορούν να ξεχωρίσουν: Εισήλθε στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με μεγάλη δυσκολία.
Κι αυτό γιατί από το πανεπιστήμιο του έλεγαν το 2014 ότι στο πρόγραμμα σπουδών (που ήθελε να εισαχθεί) υπήρχαν εργαστήρια και επομένως ως φοιτητής θα αντιμετώπιζε δυσκολίες στην παρακολούθησή τους. Του επεσήμαιναν ακόμη ότι τα πανεπιστημιακά συγγράμματα ήταν δύσκολο να μεταφραστούν για ένα παιδί χωρίς όραση.
«Δεν μπορεί να αποκλείεται κανένας από την Παιδεία. Έπρεπε να αλλάξει το καθεστώς», λέει ο 23χρονος σήμερα Αργύρης. Και με αυτό του το πείσμα έκανε τον τότε υπουργό Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδο, να παρέμβει για να γίνει ο νεαρός αποδεκτός στο ΑΠΘ. Ο 23χρονος Αργύρης όχι μόνο κατάφερε να ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές του αλλά ετοιμάζεται να πάρει πτυχίο και να κάνει μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, με στόχο να φθάσει στα… άστρα.
«Κάνω το επόμενο βήμα»
Ο Αργύρης Κουμτζής το καλοκαίρι του 2016 παρακολούθησε πρόγραμμα στο αμερικανικό MIT. Έναν χρόνο αργότερα κατάφερε αυτό που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο: Το θερινό σχολείο της Οξφόρδης τον δέχθηκε για πρακτική άσκηση, επιβραβεύοντάς τον, ουσιαστικά, για όλες τις προσπάθειές του.
Επιλέχθηκε με απαιτητικά κριτήρια, όπως η προηγούμενη ερευνητική εμπειρία, το βιογραφικό, το motivation letter, η ύπαρξη συστατικών επιστολών και η βαθμολογία του στο πανεπιστήμιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος όρος που συγκέντρωνε στο τρίτο έτος στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ άγγιζε το 9,55.
«Τα κατάφερνα αρκετά επειδή αγαπούσα το αντικείμενό μου. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για να τα καταφέρω. Στα εργαστήρια ειδικά χρειάστηκε επιπλέον προσπάθεια καθώς εκεί χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου, όργανα, κάνεις μετρήσεις κ.λπ.», λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Αφιέρωσα πολύ χρόνο, έκανα συναντήσεις πριν από τα εργαστήρια για να συζητάμε διάφορα και να με βοηθούν να γίνομαι καλύτερος», σημειώνει ο Αργύρης, ο οποίος, πλέον, ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το διδακτορικό του με υποτρφοία τεσσάρων ετών στο Max Planc, διεθνές σχολείο ηλιακής και διαστημικής φυσικής του πανεπιστημίου Gottingen στη Γερμανία.
«Έκανα τρεις αιτήσεις για να φύγω στο εξωτερικό. Η μία ήταν για το Χάρβαρντ, η άλλη για το UCLA και η άλλη για τη Γερμανία. Έχω αποφασίσει να πάω στη Γερμανία, όπου και με έκαναν δεκτό», λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Η επιτυχία ήρθε έπειτα από κόπο και πολλή δουλειά. Είμαι χαρούμενος γιατί κάνω το επόμενο βήμα για την καριέρα ενός επιστήμονα. Αν δεν κάνεις διδακτορικό, δεν μπορείς να γίνεις ερευνητής».
Ο Αργύρης Κουμτζής θέλει, όπως τονίζει, να ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνα στην Αστροφυσική, γιατί είναι κάτι που τον γεμίζει. Χάρη στη στήριξη, μάλιστα, της οικογένειάς του, αλλά και στον δικό του σκληρό αγώνα, καταφέρνει κάθε φορά να κάνει την υπέρβαση. Γι’ αυτό και το μήνυμά του προς όλους εκείνους, οι οποίοι είναι παιδιά ιδιαίτερων ικανοτήτων, είναι: «Αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι που τον εμπνέει και είναι χαρούμενος όταν το κάνει, μπορεί να προσπαθήσει αρκετά και να το καταφέρει. Εμένα, για παράδειγμα, μου έλεγαν κάθε φορά ότι το επόμενο βήμα είναι αδύνατο. Όμως, εγώ συνεχώς τους αποδεικνύω ότι μπορώ».
«Θα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα»
Θα γυρίσει, όμως, στην Ελλάδα μετά το διδακτορικό; Αυτό είναι κάτι που θα ήθελε πολύ, όπως σημειώνει. «Αν υπάρχει κάποια θέση, που θα μπορούσα να κάνω έρευνα στην Αστροφυσική στην Ελλάδα, θα επέστρεφα. Αναγκάζομαι να φύγω γιατί δεν θα ήθελα να παλεύω για τα αυτονόητα πράγματα που δεν έχουμε στη χώρα μας. Έχω ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό και έχω δει ότι οι Έλληνες ήθελαν να γυρίσουν στην πατρίδα. Όμως, δεν είχαν προοπτικές εδώ. Φεύγουν με πίκρα αλλά αγαπούν τη χώρα τους», λέει ο Αργύρης Κουμτζής. Και εκφράζει το παράπονό του για τα ελληνικά πανεπιστήμια: «Δεν έχουμε υποδομές στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Όλα είναι θέμα οργάνωσης. Θεωρώ ότι αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να κάτσεις με κάποιον ερευνητή και να μπορέσεις να μάθεις πώς αντιμετωπίζει καινούρια προβλήματα. Πώς παράγει νέα γνώση και ποιες είναι αυτές οι ικανότητες που θα πρέπει να έχει στην έρευνα για να μπορεί να σκεφτεί πρωτότυπα και να παράξει νέα πράγματα. Αυτό λείπει από την Ελλάδα, ειδικά σε προπτυχιακό επίπεδο. Αυτός είναι ο λόγος που με πήραν στη Γερμανία. Είχα ξεκινήσει να δουλεύω από το δεύτερο ακόμη έτος σε ένα πρότζεκτ που έγινε η πτυχιακή μου εργασία. Αυτό μου έδωσε τις έξτρα γνώσεις και με εμπιστεύτηκαν», τονίζει.
Και στέκεται στο ότι: «Πάντα όταν “σας πολεμούν”, να αποδεικνύετε με τη δουλειά σας ότι μπορείτε. Και τότε θα ξεχωρίσετε».
