από την Αναστασία Παπαγεωργίου
Είναι η αρχή των πάντων στη ζωή μας, είναι αυτή που μας έδωσε ανάσα, σάρκα και ψυχή… είναι η μαμά μας!
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν λόγια να περιγράψω όλα όσα αισθάνομαι για σένα. Και ούτε θα υπάρξουν ποτέ, πάντα θα είναι λίγα, πάντα θα υστερούν μπροστά στη μορφή σου… Όμως θα προσπαθήσω με δυο λόγια να πω ένα ευχαριστώ και ένα σε αγαπάω!
Ναι, η δική μου η μαμά είναι η καλύτερη μαμά του κόσμου! Η δική μου η μαμά πόνεσε για ώρες για να με φέρει στον κόσμο και όταν με έφερε δάκρυσε από ευτυχία. Η μαμά μου ήταν, είναι και θα είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να θυσιάσει τη ζωή της για μένα. Η μαμά μου είναι το στήριγμα μου, ραγίζει η καρδιά της όταν κλαίω και φωτίζεται ο κόσμος της όταν χαμογελώ. Η μαμά μου είναι πάντα εκεί, δίπλα μου σε κάθε στιγμή της ζωής μου, στα καλά και στα άσχημα. Είναι ουσιαστικά εκεί να με συμβουλεύει και να με στηρίζει, να δίνει την ψυχή της για να με βοηθήσει κάθε φορά που την χρειαζόμουν. Κάθε όνειρο μου είναι και δικό της, κάθε επιτυχία μου είναι και δική της.
Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που γνώρισα ποτέ, άντεξες τόσα και αντέχεις ακόμα κι άλλα τόσα για εμάς. Σε θαυμάζω μαμά! Θέλω να σου μοιάσω, θέλω να γίνω μια γυναίκα με προσωπικότητα, χαρακτήρα και στυλ σαν εσένα. Οι αξίες και ο τρόπος που με μεγάλωσες με έχουν σημαδέψει… έχουν χτίσει αυτό που είμαι και θα προσπαθώ πάντα να σε κάνω περήφανη!
Για όλα αυτά και για ακόμα πιο πολλά σε ευχαριστώ μαμά! Σε ευχαριστώ που υπάρχεις και είσαι αυτή που είσαι!
Μαμά μου σε αγαπώ…
