της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Μικρό παιδί σαν ήμουνα, μικρό παιδί, είχα την έντονη επιθυμία για μια αδελφή. Παρακαλούσα τη μαμά μου, κι έλεγα, “Έλα μαμά, θέλω μια αδελφούλα” Και ήρθες!!! Φυσικά, ένα μωρό δεν μπορεί να παίξει με ένα παιδάκι που ήμουν εγώ. Οπότε, έλεγα θα μεγαλώσει και θα παίζουμε… Τα χρόνια περάσανε, η μικρή μου αδελφή έπαιζε πάντα με την ξ-αδελφάκια μας, Μαρία και Κων/νο, γιατί μεγαλώσαμε όλοι μαζί, αλλά εγώ, ούσα μεγαλύτερη, ανεξάρτητη και με διαφορετικά ενδιαφέροντα, έπαιζα με τις φίλες μου!
Ο ρόλος της μεγάλης αδελφής, είναι σημαντικός, πρέπει πάντα να προσέχει τα μικρότερα αδέλφια και δεν είναι φορτίο, όσο βαρύ κι αν ακούγεται, αλλά ο πιο σημαντικός ρόλος, μετά τη μάνα!!! Οπότε έπρεπε να ενηλικιωθεί και η Νίνα μου, η μικρή αδελφή να γίνει μεγάλη κοπέλα, για να μειώσουμε τις αποστάσεις, να συναντηθούμε, να κάνουμε παρέα, να διασκεδάσουμε μαζί, να πηγαίνουμε εκδρομές, να μοιραζόμαστε μυστικά και σκέψεις.
Είμαστε τόσο διαφορετικές και τόσο ίδιες!!! H Κατερίνα (για εμένα πάντα Νίνα μου), είναι τυπική, συνεπής, νομοταγής, με κανόνες, οργάνωση, ο ορισμός της καλής νοικοκυράς, των πολλών μισελέν μαγείρισσας, μα πάνω απ’ όλα ιδανική σύζυγος και σπουδαία μητέρα!!! Εγώ, άστα, είμαι ένας καλλιτέχνης, ονειροπόλα, τολμηρή ακόμη κι όταν δε πρέπει, ακατάστατη, με μόνη μου σειρά ίσως κάποια τηλεοπτική σειρά; χαχα!!! Μόνο στη δουλειά μου, αναγκάζομαι και γίνομαι μανιακή με την οργάνωση για να μη χαθώ στην καθημερινότητα.
Αυτή η σχέση λοιπόν, δεν μπορεί να διασπαστεί από καμία εξωγενή κατάσταση, γιατί ποτέ ανάμεσα μας, δεν υπήρχαν ψέματα, υπονοούμενα ή δεύτερες σκέψεις.
Από τότε που το μωράκι μας, η δεύτερη κόρη της, εμφάνισε μόλις 4 μηνών λευχαιμία, από εκείνη την ημέρα, η αδελφή μου, έγινε μια ηρωίδα μάνα του ΕΛΠΙΔΑ, όπου με την αγάπη της, τη μητρική στοργή της και τη πίστη της στο Θεό, στάθηκε βράχος στο μωράκι μας, όπου μετά τη δεύτερη μεταμόσχευση μυελού των οστών, η μικρή μας ξαναγεννήθηκε και είναι υγιής!
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ήμουν εκεί, για το μωρό μας, μα πιο πολύ για εκείνη. Ήμουν εκεί, καθημερινά για να ακούω την ανάσα της μάνας που πονά και το κρύβει πίσω από το μόνιμο χαμόγελο της. Ήμουν δίπλα στην μικρή μας Άννα-Αποστολία για να κάνω τα δύσκολα, να φαίνονται εύκολα. Δε θα μπορούσα να μην είμαι κοντά στο Νινάκι μου, στο σύζυγο της και στη βαφτιστήρα μου, Μαριλένα (την μεγαλύτερη κόρη της αδελφής μου). Αυτή, η δοκιμασία, δε μας έφερε πιο κοντά, μας ένωσε κυριολεκτικά. Η λαχτάρα της, έγινε λαχτάρα μου, το καρδιοχτύπι της, δικό μου, η λατρεία της για τα παιδιά της, λατρεία μου, σα να βγήκαν από τα δικά μου σπλάχνα.
Άλλαξε η ζωή μου, μα σε ποιον δεν αλλάζει όταν μπαίνει το παιδί του στο ΕΛΠΙΔΑ.
Σήμερα, 23 Μάϊου, το Νινάκι μου, έχει γενέθλια!!! Επιτέλους, από σήμερα, θα έχω κι εγώ μια μεγαλύτερη αδελφή (διότι, εγώ με το χρόνο δεν έχουμε καμία σχέση, δεν πρόκειται να συναντηθούμε ποτέ). Η μικρή αδελφή μου, μεγάλωσε!!! Είναι μια πανέμορφη γυναίκα και η χαμογελάρα της, θα φωτίζει πάντα τη ψυχή μου!!! Χρόνια πολλά, ζωή μου!!! Χρόνια πολλά ψυχή μου!!!
Είναι σπουδαία η αδελφική σχέση, μη τη σπαταλάτε με γκρίνιες. Μη την απαξιώνετε με εγωισμούς και συμφέροντα. Μη την μηδενίζετε με πικρά λόγια. Είναι ευλογημένη σχέση!
Εσείς, που είστε τα μεγαλύτερα αδέλφια, ανοίξτε τη ψυχή σας, μιλήστε στα μικρότερα, πετάξτε τα αγκάθια που πονάνε, αφήστε να ανθίσει ο ευλογημένος καρπός της αγάπης, κάνετε πίσω αν χρειαστεί. Είναι τόσα αυτά που κερδίζεις από την αδελφική αγάπη, όπου τίποτα και κανένα βαλάντιο δε τα αντικαθιστά ούτε τα υποκαθιστά.
Σας το λέω εγώ, όπου στη ζωή μου, έχω την τύχη να έχω φίλες, αδελφές ψυχές, να έχω το Μαράκι (ξαδέλφη μου) που είναι αίμα μου κι αδελφάκι μου, κυριολεκτικά. Έχω την τύχη όμως, να έχω κι εσένα Νινάκι, γιατί σε ζητούσα από παιδί, σε αναζητούσα από τα πρώτα χρόνια της ζωή μου. Και ήρθες!!! Και μου χάρισες δυο ευλογημένα παιδιά!!! Μου χάρισες την ευτυχία!!!
Χρόνια πολλά, ζωή μου!!! Χρόνια πολλά ψυχή μου!!! Χρόνια γεμάτα χαρές!!!
*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
