«Και βγάζω το καπέλο μου…» του βραβευμένου συγγραφέα Μάκη Τσίτα

Όσα εμβρόντητοι παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα στον χώρο του αθλητισμού, των τεχνών και όχι μόνο, μας υπενθυμίζουν την ύπαρξη ενός εξαιρετικού βιβλίου για παιδιά, αλλά και για ενήλικες: το «Και βγάζω το καπέλο μου…» του βραβευμένου συγγραφέα Μάκη Τσίτα (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) σε θαυμάσια εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη από τις Εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη (2018).

*μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ

Έγραψε πρόσφατα (31/03/21) η κριτικός Ανθούλα Δανιήλ στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Στην ώρα που κυκλοφόρησε, το 2018, ήταν ένα πολύ καλό και πρωτότυπο βιβλίο που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου σε γονείς και παιδιά. Μετά τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις, όμως, αποδείχτηκε ένα βιβλίο προφητικό, συγκλονιστικό που όποιος το διαβάζει τώρα, ανοίγει διάπλατα τα μάτια του από την έκπληξη για το κακό που ήταν τόσο κοντά μας και δρούσε αθέατο και ανενόχλητο».

Πρόκειται για μια πρωτότυπη ιστορία που δείχνει, μέσω της λογοτεχνίας, πως ο κίνδυνος παραμονεύει παντού για τα παιδιά, μικρά αλλά και μεγαλύτερα, γι’ αυτό απαιτείται από όλους ιδιαίτερη προσοχή.

Γιατί δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις παιδεραστίας που πρόσφατα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, αλλά και το σοβαρό θέμα των εξαφανίσεων: σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κάθε χρόνο τουλάχιστον 5,5 εκατομμύρια παιδιά εξαφανίζονται στον κόσμο.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου:

Είναι μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα κι ένας κύριος ξυπνάει με καλή διάθεση και βγαίνει βόλτα. Πηγαίνει στο πάρκο και κάθεται σ’ ένα παγκάκι κοντά σε τρία παιδιά που ετοιμάζονται να παίξουν το «Λύκε, λύκε» και ψάχνουν για τον τέταρτο της παρέας. Εκείνος προσφέρεται χαμογελαστός να τα βοηθήσει, γίνεται ο τέταρτος και το παιχνίδι ξεκινάει. Είναι όμως τόσο καλός όσο δείχνει; Και ήταν σωστή η απόφαση των παιδιών να τον αφήσουν να παίξει μαζί τους;

Πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται…