Η ανάρτηση που έκανε ο Σερραίος καθηγητής Κώστας Τερμεντζόγλου κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να “ρίξει” κυριολεκτικά το Facebook, αφού απέσπασε 1.300 σχόλια, 10.000 κοινοποιήσεις και 26.000 likes! Γεγονός που το βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό αφού περιγράφει με πολύ απλά λόγια μια πανέμορφη ιστορία, που περνάει ένα σημαντικό ηθικό δίδαγμα τόσο στους καθηγητές όσο και στους γονείς.
Η ιστορία περιγράφει την τυχαία συνάντηση ενός συνταξιούχου καθηγητή και ενός παλιού του μαθητή. Ο δεύτερος αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο της διδασκαλίας έχοντας ως πηγή έμπνευσης τον παλιό του καθηγητή. Ο μαθητής θέλοντας να του δείξει ποια ήταν η αφορμή που τον έκανε να θέλει να συνεχίσει το έργο του παλιού του καθηγητή, του διηγήθηκε μια ιστορία από τα παλιά.
Όταν – ο μικρός τότε – μαθητής, υπέπεσε σε ένα σφάλμα ο καθηγητής κατάφερε να λύσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη τάξη χωρίς να ταπεινώσει και να εκθέσει κανέναν μαθητή του. Μια ιστορία η οποία αξίζει να διαβαστεί από όλους, διότι δείχνει πως ένας σωστός καθηγητής μπορεί να δώσει το σωστό παράδειγμα χωρίς να χρειαστεί να ταπεινώσει και να επιπλήξει κανέναν μαθητή.
Διαβάστε παρακάτω
Ένας νεαρός κύριος συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.
-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
– Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Αν πρέπει να ταπεινώσεις κάποιον μπροστά στα μάτια όλων των συμμαθητών του για να τον συνετίσεις, τότε όχι μόνον δεν λέγεσαι εκπαιδευτικός, απλά, δεν είσαι. Τέτοιοι καθηγητές χαράζουν ψυχές και μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη των μαθητών.
