Αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια, γραφικά λιμανάκια, ορεινά χωριά και μεσαιωνικοί οικισμοί συνθέτουν συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό στη Λακωνία.
Μια γη που στα βορινά της έχει πλούσια φύση και στο νότο άφθονη πέτρα, τόση που μοιάζει σπαρμένη παντού. Είναι μια γη που έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία να ανακαλύψετε, κάποια όμως τα αγαπάμε λίγο παραπάνω.
Αρχαιολογικός χώρος Μυστρά
Το κάστρο του Μυστρά στην κορυφή του λόφου χτίστηκε το 1249 από τον φράγκο πρίγκιπα Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο ώστε να ελέγχει την κοιλάδα του Ευρώτα. Το κάστρο αυτό αποτέλεσε αργότερα τη μαγιά για τη δημιουργία της καστροπολιτείας του Μυστρά, μίας από τις σημαντικότερες υστεροβυζαντινές πόλεις.
Σταδιακά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μετακόμισαν εκεί, μετατρέποντας τον Μυστρά σε σημαντικό αστικό κέντρο της περιοχής. Το 1460 παραδίνεται στους Τούρκους. Γίνεται πρωτεύουσα του οθωμανικού σαντζακίου της Πελοποννήσου, και ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα παραγωγής και εμπορίας μεταξιού της ανατολικής Μεσογείου.
Πέφτει για κάποια χρόνια στα χέρια των Ενετών για να ξαναπεράσει στους Τούρκους και τελικά να παρακμάσει σταδιακά από το 1770 και μετά.
Φημίζεται για τις υπέροχες υστεροβυζαντινές εκκλησίες, που βρίσκονται διάσπαρτες στον αρχαιολογικό χώρο ενώ το 1989 εγγράφεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Στο χώρο βρίσκεται και μουσείο, το οποίο αφηγείται τις σχέσεις Βυζαντίου και Δύσης καθώς και τη ζωή των ανθρώπων της εποχής.
Μονεμβασιά
Ένας βράχος μέγιστου ύψους 200 μ. μέσα στη θάλασσα συνδέεται με τη στεριά με μια γέφυρα 130 μ. και αυτή η γέφυρα είναι η μόνη είσοδος για τον βράχο, εξού και το όνομα Μονεμβασιά «μονή έμβαση». Κατοικείται από την αρχαιότητα αλλά δεν ήταν πάντα νησί.
Ένας σεισμός το 375 μ.Χ. κόβει τη σύνδεση με τη στεριά και η Άκρα Μινώα, όπως λεγόταν την εποχή αυτή, μετατρέπεται σε νησί. Μέσα στους αιώνες πέρασε στα χέρια διαφόρων δυνάμεων όπως των Φράγκων, των Βυζαντινών, των Ενετών και των Τούρκων που κάθε μια τους άφησε και το σημάδι της. Αποτελεί δε, από τα πιο όμορφα και επιβλητικά μέρη της χώρας.
Περνώντας την πέτρινη πύλη ξεκινά μια πόλη που σας μεταφέρει κατευθείαν στην εποχή του Μεσαίωνα. Το κεντρικό καλντερίμι δεξιά και αριστερά στεγάζει κατοικίες, ξενώνες, καταστήματα με σουβενίρ και εστιατόρια και διακλαδώνεται σε μικρότερα που γύρω τους διαμορφώνονται μικρές πέτρινες γοητευτικές γειτονιές.
Αξίζει να περπατήσετε στα μεσαιωνικά στενά της, να βγείτε προς τη θάλασσα που αυτή την εποχή έχει μια όμορφη αγριάδα αλλά και να ανεβείτε στην κορυφή του λόφου για να δείτε την Άνω Πόλη με την ακρόπολή της και το πανέμορφο εκκλησάκι του 12ου αιώνα.
Ο ναός, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, ήταν αφιερωμένος στην Παναγία την Οδηγήτρια ωστόσο μετά την επανάσταση του 1821 αφιερώθηκε στη Σοφία του Θεού επειδή θεωρήθηκε αντίγραφο της Αγίας Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη. Η θέα επίσης στο Μυρτώο Πέλαγος είναι μοναδική!
Ακρωτήρι Ταίναρο
Το Ταίναρο είναι ίσως το πιο γνωστό Ακρωτήρι της Ελλάδας. Αποτελεί δε το νοτιότερο σημείο της Βαλκανικής χερσονήσου. Στην άκρη του δεσπόζει ένας πέτρινος φάρος ακούραστος «τροχονόμος» της θάλασσας, γνωστός και ως «Ο φάρος του Ματαπά» που κατασκευάστηκε από τους Γάλλους το 1882 και έχει ύψος 16 μέτρα και εμβέλεια 22 ναυτικά μίλια.
Μπορείτε να φθάσετε κοντά του μέσω ενός όμορφου μονοπατιού. Θα οδηγήσετε μέχρι το χωριό Κοκκινόγεια και από εκεί θα πάρετε το μονοπάτι που βγάζει στον φάρο. Η διαδρομή δεν έχει κάποια δυσκολία και είναι μόλις 2 χλμ., οπότε υπολογίστε πως θα χρειαστείτε 45-50 λεπτά για να φθάσετε.
Μάλιστα αυτή την εποχή που ο ήλιος είναι πιο ήπιος είναι η ιδανική για να περπατήσετε μέχρι εκεί, καθώς το καλοκαίρι η ζέστη είναι έντονη και το μονοπάτι δεν έχει σκιά. Πριν ξεκινήσετε για τον φάρο, αφιερώστε λίγο χρόνο για να δείτε ένα ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα και ένα νεκρομαντείο που ανάγονται στην Κλασική Εποχή δίπλα στο χωριό Κοκκινόγεια.
Σπήλαια Διρού
Τα Σπήλαια Διρού βρίσκονται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, κοντά στην περιοχή της Αρεόπολης. Είναι από τα πιο εντυπωσιακά και σημαντικά σπήλαια της Ελλάδας, τόσο για την ομορφιά τους όσο και για την επιστημονική τους αξία. Τα σπήλαια χωρίζονται σε δύο κυρίως τμήματα: το Υποβρύχιο και το Στεγασμένο.
Το συνολικό μήκος της επισκέψιμης διαδρομής είναι 1.500 μέτρα, από τα οποία τα πρώτα 1.200 είναι λιμναία και τα υπόλοιπα χερσαία. Η διαδρομή εντυπωσιάζει με τους καταπληκτικούς σταλαγμίτες και σταλακτίτες που λαμπυρίζουν στο φως και έρχονται σε αντίθεση με το πολύ σκούρο χρώμα των νερών.
Στο εσωτερικό των σπηλαίων έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού και ελαφιού και το μεγαλύτερο κοίτασμα οστών ιπποπόταμων στην Ευρώπη.
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ
