του Μανώλη Σουρή, Ψυχολόγου – Κοινωνικού Συμβούλου -Υπ. Δρ. Παιδοψυχιατρικής – MPH Δημόσιας Υγείας (Κοινωνικής Ιατρικής)
Για τους περισσότερους δεν είναι μία απόφαση που παίρνει κανείς ελαφρά τη καρδία. Συνήθως, στριφογυρνάει στο μυαλό του για πολύ καιρό, μέχρι να βρει το θάρρος να κάνει το τηλεφώνημα για να ζητήσει τη βοήθεια ενός ειδικού.
Ο μοναδικός λόγος που το κάνει είναι επειδή θέλει πραγματικά τη βοήθειά του, θέλει να αλλάξει τη ζωή του, θέλει να απαλλαχθεί από την κατάθλιψη, να ζήσει χωρίς φοβίες, να μπορεί να βγει έξω χωρίς να πάθει κρίση πανικού, να φάει χωρίς ενοχές, να ζήσει.
Φανταστείτε την απογοήτευση που νιώθει όταν έρχεται αντιμέτωπος με «ειδικούς» που δεν έχουν ούτε την εκπαίδευση, ούτε την εμπειρία για να βοηθήσουν. Ψυχολόγους που έχουν βάλει τα κλάματα μπροστά στον θεραπευτή, επειδή άκουσαν ότι είναι παιδί χωρισμένων γονιών, που έκαναν διάγνωση για κάποιον συγγενή θεραπευόμενου, τον οποίον δεν είχαν συναντήσει ποτέ, ακόμα και ψυχολόγους που τελικά έκαναν σχέση με το σύζυγο της θεραπευόμενής τους, έχοντας γνώση για το ποιος είναι.
Στην Αμερική, προκειμένου να ασκήσει κάποιος το επάγγελμα του ψυχολόγου και να ανοίξει γραφείο ως θεραπευτής πρέπει να έχει διδακτορικό από πιστοποιημένο εκπαιδευτικό ίδρυμα και να έχει εξασκήσει το επάγγελμα του θεραπευτή υπό την εποπτεία κάποιου ψυχολόγου για 2-3 χρόνια. Στην Αγγλία, πάλι πρέπει να έχει εκπαιδευτεί σε κάποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση και να βλέπει περιστατικά με εποπτεία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να καλύπτει την ειδικότητα του θεραπευτή, γεγονός που επιτρέπει στον καθένα να βάλει στον τίτλο του αυτή ειδικότητα.
Το επάγγελμα του θεραπευτή είναι πολύ σοβαρό και μόνο ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Φέρει μεγάλη ευθύνη αλλά και τρομερή ανταμοιβή, οπότε το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος, είτε πρόκειται για ειδικό ψυχικής υγείας, είτε για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει θεραπεία είναι να προβληματιστεί. Ο ειδικός ψυχικής υγείας να κάνει την αυτοκριτική του ως επαγγελματίας και ο υποψήφιος θεραπευόμενος να ενημερωθεί σωστά σχετικά με εκείνον που πρόκειται να επισκεφτεί.
Ας προβληματιστούμε λοιπόν…
