Μαθητές δημοτικού δημιούργησαν φορητά παγκάκια ανάγνωσης που διώχνουν τη μοναξιά!

«Όλα τα όνειρά σου μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αρκεί να το πιστέψεις» είπε κάποτε ο Walt Disney. «Ακόμη και τα θαύματα χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω», ξεστόμισε  η Σταχτοπούτα στο γνωστό, ομώνυμο παραμύθι. «Άκου με την καρδιά και θα καταλάβεις», ψέλλισε η  Ποκαχόντας. Ατάκες σαν αυτές από αγαπημένους ήρωες των παιδιών, αλλά και έντονα χρώματα διακοσμούν τα παγκάκια στο 6ο διαπολιτισμικό δημοτικό σχολείο Ελευθερίου- Κορδελιού Θεσσαλονίκης, που μόνο συνηθισμένα δεν είναι, καθώς οι μαθητές τα μετέτρεψαν σε κινητά στέκια φιλαναγνωσίας.

Οι ήρωες που ζωντανεύουν με τους μαρκαδόρους των μαθητών πάνω στο ξύλο και τα αισιόδοξα μηνύματα μπορούν να ταξιδεύουν στην κυριολεξία,  καθώς τα παγκάκια, όπως λένε οι μαθητές, μπορούν να μετακινούνται σε διάφορες περιοχές και με μιας να γίνονται μια …κινητή παρέα.

«Τα παγκάκια μας είναι το αναγνωριστικό μιας δράσης που ξεκίνησε περίπου πριν από τρία χρόνια, όταν το σχολείο συμμετείχε με τους μαθητές της δικής μου τάξης και της συναδέλφου Κυριακής Ζερβού, στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Νemesis που αφορούσε στον σχεδιασμό και την υλοποίηση πρότζεκτ Κοινωνικής Καινοτομίας από μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας», εξηγεί, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM», η εκπαιδευτικός Άρτεμις Κεφαλίδου, που συντόνισε την ομάδα των παιδιών.

Το σχολείο συμμετείχε στο πρότζεκτ ανάμεσα σε άλλα τμήματα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, όπως Αγγλία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία και στόχος ήταν να αναπτύξουν τα παιδιά επιχειρηματική νοοτροπία με κοινωνικά χαρακτηριστικά και να συμμετάσχουν σε δράσεις που θα σχεδιάσουν οι ίδιοι, απαντώντας στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.

Οι μαθητές των Δ1 και Ε2 τάξεων του σχολείου πήραν μέρος με τους γονείς τους σε εργαστηριακό πρόγραμμα συνδημιουργίας και εντόπισαν ανάγκες της περιοχής που ζουν, ενώ έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο κοινωνικής καινοτομίας. Αφού κατέγραψαν τα προβλήματα, τα ομαδοποίησαν, επεξεργάστηκαν θέματα με επιτυχή κοινωνική καινοτομία και τελικά η ομάδα των μαθητών του διαπολιτισμικού, κατέληξε πως πολλοί άνθρωποι μπορεί να βιώνουμε διαφορετικά προβλήματα ο καθένας μα η μοναξιά, για πάρα πολύ μεγάλο αριθμό πολιτών ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας, αποτελεί μεγάλο αγκάθι.

«Η ιδέα ήταν να απαντήσουμε στη μοναξιά, να μοιραζόμαστε ιστορίες που αποτυπώνουν όνειρα και προσδοκίες, να εκφραστούμε με φανταστικούς ονειρικούς τρόπους και να δημιουργήσουμε ιδανικούς χώρους ανάγνωσης. Έτσι φτάσαμε στα παγκάκια, που από την αρχή μέχρι το τέλος, μέχρι και την τελευταία πινελιά τα επιμελήθηκαν οι μαθητές. Τα παιδιά σκέφτηκαν πως δεν υπάρχει καλύτερη παρέα από μια συντροφιά με ένα παραμύθι, μια ιστορία που θα μοιραστούν με αυτόν που θα καθίσει στο παγκάκι τους, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας», σημειώνει η κ. Κεφαλίδου.

Οι μετακινούμενοι κοινωνικοί χώροι ανάγνωσης, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όπως λένε οι εκπαιδευτικοί του σχολείου με τη συμμετοχή  εθελοντών  αναγνωστών  σε γηροκομεία, παιδιατρικές κλινικές και χώρους όπου δεν είναι εύκολη η πρόσβαση του κόσμου σε βιβλιοθήκες ή  δεν υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούν μια καλή παρέα σε ένα παγκάκι και να ανταλλάξουν ιστορίες.

Η πρώτη μετακίνηση πάντως για τα φορητά παγκάκια έγινε πριν από λίγες ημέρες, όπως σημειώνει η εκπαιδευτικός. «Φέτος, για πρώτη φορά τα παγκάκια μας βγήκαν έξω από τον χώρο του σχολείου χάρη στην εφηβική θεατρική ομάδα “Γεια Χαρά”, που αποτελείται από απόφοιτους μαθητές/τριες του 6ου Διαπολιτισμικού Δημοτικού Ελευθερίου-Κορδελιού (του γυμνασίου & λυκείου) και την εμψυχώτρια της ομάδας Αναστασία Θυμιοπούλου. Συγκεκριμένα, η  θεατρική ομάδα συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου δια της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού στο 5ο φεστιβάλ θερινών εκδηλώσεων, με την παράσταση “ Ένα παγκάκι διηγείται”, η οποία αφορά καθημερινές ιστορίες τρέλας που διαδραματίζονται σε ένα παγκάκι σε κάποια γειτονιά», σημειώνει η κ Κεφαλίδου.

Οι δραστήριοι μαθητές είναι -εκτός από καλλιτέχνες που έντυσαν με χρώμα τα παγκάκια- και οι συγγραφείς των παραμυθιών που αφηγούνται, ενώ το τελευταίο διάστημα ξεκίνησε και η διαδικασία ψηφιοποίησης όλου του υλικού, κάτι το οποίο καθυστέρησε εξαιτίας της πανδημίας και της παραμονής των παιδιών στο σπίτι, μακριά από τις αίθουσες διδασκαλίας για πολλούς μήνες.