της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
“Μπαμπάς – πατέρας” Συνήθως ο πατέρας, επηρεάζει τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και ενισχύει το συναίσθημα της ασφάλειας. Θεωρείται ο προστάτης και ο υπερασπιστής της οικογένειας κι αυτό αντανακλάται στη ψυχολογία των παιδιών.
Υπάρχουν πολλές μονογονεϊκές οικογένειες όπου τα παιδιά πολλές φορές μεγαλώνουν αποκλειστικά με έναν γονέα. Τις πιο πολλές φορές, η μητέρα αναλαμβάνει το μεγάλωμα και την ανατροφή των παιδιών της. Είναι όμως πολλοί και οι μπαμπάδες, που το κάνουν αυτό!
Γι’ αυτό επέλεξα έναν πατέρα, από την Πάτρα, να μας αποκαλύψει την προσωπική του ιστορία και την εμπειρία του, ως αποκλειστικός γονέας, όπου καμαρώνει σήμερα τα δυο παιδιά του, τόσο για τη διαπαιδαγώγηση τους, όσο και για την επιτυχημένη εξέλιξη τους, όπου οφείλεται μόνο σε εκείνον!
Η γιορτή του πατέρα, είθισται στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες,
να γιορτάζεται την 3η Κυριακή του Ιουνίου!
Μη ξεχάσετε σήμερα να πείτε χρόνια πολλά στον μπαμπά σας!
Συνέντευξη με τον Καθηγητή, Αθανάσιο Αργυρίου, πατέρα δυο παιδιών
Μονογονέας είναι και ο πατέρας! “Εν τέλει τα παιδιά είναι για εμένα, πηγή δύναμης”
Ένας επιτυχημένος επαγγελματικά άνδρας, αποφασίζει να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Όλα ανετράπησαν και χωρίς δεύτερη σκέψη, αναλαμβάνει να μεγαλώσει αποκλειστικά, ο ίδιος, τα δυο του παιδιά. Ένα κοριτσάκι 10 ετών και ένα αγοράκι 9 ετών.
j.c.: Πώς ήταν το πρώτο διάστημα όπου έπρεπε να λειτουργήσετε ως μονογονεϊκή οικογένεια;
Α..Α: Το πρώτο διάστημα, αφιερώθηκε στο να οργανώσουμε την καθημερινότητα και των τριών μας, έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες όλων μας, όπως: το σχολείο και οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών πρωτίστως αλλά και οι επαγγελματικές μου δραστηριότητες.
j.c.:Τα παιδιά αναζητούσαν τη μητέρα τους;
Α..Α:Τα παιδιά είχαν ενημερωθεί και συμφωνήσει, με το ότι θα έπρεπε να μείνουμε οι τρεις μας αρκετό καιρό πριν. Οπότε όταν συνέβη, ήταν προετοιμασμένα. Οπωσδήποτε όμως, φρόντισα αμέσως να αρχίσουν να βλέπουν μια πολύ καλή παιδοψυχίατρο. Πηγαίναμε συστηματικά, όλοι. Οι δικές μου συνεδρίες είχαν ώς κυρίως σκοπό, να καθοδηγηθώ στο πως θα διαχειριστώ την κατάσταση, τόσο γενικότερα, όσο και στην καθημερινότητα μας.
Οι συνεδρίες διήρκεσαν για αρκετό χρονικό διάστημα.
j.c.: Πιο ειδικά θέματα, επειδή έχεις και μια κόρη, τα συζητούσατε όταν ήταν μικρή;
Α..Α: Ναι, τα πάντα. Είχαμε και έχουμε ανοιχτή γραμμή και συζητάμε τόσο τα δικά της προβλήματα όσο και τα δικά μου. Αυτό ισχύει και με τα δύο παιδιά. Απλώς και λόγω διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας του ενός και του άλλου, κάποια από τα θέματα που επιθυμούν να συζητάμε σε βάθος, διαφέρουν.
j.c.:Ποιες είναι οι πραγματικές δυσκολίες που συνάντησες;
Α..Α: Οι δυσκολίες ήταν δύο, μία ψυχολογική και μία πρακτική.
Έπρεπε να αποδεχτώ ότι πρέπει να αναλάβω την ευθύνη του μεγαλώματός τους, εξ ολοκλήρου. Ήταν δύσκολο στην αρχή, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, έγινε διαχειρίσιμο. Ίσως η όλη κατάσταση, μέσα στα αρνητικά της, είχε και ένα πλεονέκτημα, συγκριτικά περιπτώσεις όπου οι δύο γονείς δεν καταφέρνουν να έχουν μια ενιαία γραμμή όσον αφορά στη διαπαιδαγώγηση. Στην περίπτωσή μας, τα παιδιά δεν έγιναν ποτέ αποδέκτες αντιφατικών μηνυμάτων.
Η πρακτική δυσκολία ήταν η χρονική διαθεσιμότητά μου. Η δουλειά μου απαιτεί – για να γίνει όπως πρέπει – πολύ χρόνο, οπότε το κάθε λεπτό έπρεπε να είναι αυστηρά προγραμματισμένο. Με βοήθησε το ότι τα καταφέρνω στην οργάνωση του χρόνου και στο ότι και τα παιδιά ήταν πάντοτε δίπλα μου και πολύ υποστηρικτικά, χωρίς ιδιοτροπίες. Ο Θεός βοήθησε και είχαν μια ήρεμη εφηβική ηλικία – χωρίς εξάρσεις και με φυσιολογικές, για την ηλικία αυτή, αντιδράσεις. Εν τέλει τα ίδια τα παιδιά ήταν – και εξακολουθούν να είναι – για εμένα, πηγή δύναμης.
Τα παιδιά μιλούν για τον πατέρα!
Αν έχεις καταφέρει κάτι στη ζωή σου, εκτός από την επαγγελματική και κοινωνική σου πορεία, ιδίως αν είσαι γονέας, είναι η αναγνώριση και επιβράβευση μέσα από τα ίδια τα παιδιά σου! Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο κος Αργυρίου, φαίνεται ότι μεγάλωσε δυο ευτυχισμένα παιδιά, με αξίες και αγάπη μέσα τους!
Η κόρη του είναι είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και τώρα παρακολουθεί ένα μεταπτυχιακό, ενώ παράλληλα εργάζεται. Ο γιος του από μικρός ασχολήθηκε με την ιστιοπλοΐα και την αγάπη του για τη θάλασσα, τα σκάφη και τα ταξίδια την μετέτρεψε σε επάγγελμα και εργάζεται ως σκίπερ σε ιστιοφόρα!
Ζήτησα να μου απαντήσουν: ” Τι είναι για εσένα ο πατέρας σου;”
Κόρη: “Για εμένα ο πατέρας μου είναι φως και δύναμη. Εκείνο το φως που φωτίζει τη διαδρομή μου στη ζωή, αλλά και η δύναμη που κινητοποιεί τα πόδια μου να συνεχίζουν να την περπατούν. “
Γιος: “Για εμένα ο πατέρας μου είναι ένα πρότυπο. Έχω πάρει από εκείνον αρκετά πράγματα όπως τρόπο σκέψης, τρόπους αντιμετώπισης προβλημάτων, να κρατάω την ψυχραιμία μου. Βέβαια θεωρώ ότι δεν είναι πρότυπο μόνο για αυτά αλλά κυρίως για το γεγονός ότι κατάφερε να μεγαλώσει 2 παιδιά μόνος του με ελάχιστη βοήθεια και προφανώς όχι κρατική (μονογονεϊκές οικογένειες εθεωρούντο, τουλάχιστον τότε, μόνο όταν την επιμέλεια την έχει η μητέρα), να τελειώσουν το σχολείο, να σπουδάσουν ο καθένας στον κλάδο του, να βγουν στην αγορά εργασίας και να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε δυσκολία.”
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook: juniorsclub.gr —> ΕΔΩ
Η συνέντευξη μου, δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ στη στήλη μου “Ξέρω τι θέλει ένα παιδί” σε συνεργασία με το www.juniorsclub.gr, όπου παρουσιάζονται κάθε Σάββατο, θέματα για παιδιά, εφήβους και γονείς. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για κάποιο θέμα ή κάποια συνέντευξη, στείλτε μήνυμα στο email: info@juniorsclub.gr
Οι έφηβοι μεταβαίνουν στην ενήλικη ζωή! Οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν είναι η «μητέρα των μαχών»
