της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Μια ομάδα παιδιών τρέχει στο δάσος και όπως παίζουν, ένα από αυτά σκοντάφτει επάνω σε ένα μεταλλικό κουτί… Οι φίλοι του πηγαίνουν να το βοηθήσουν, η περιέργεια τους όμως μεγαλύτερη, γι΄αυτό αποφασίζουν να ανοίξουν αυτό το κουτί. Όσοι ώρα προσπαθούσαν, δεκάδες σκέψεις, πέρναγαν από το μυαλό τους. “Λες να κρύβει θησαυρό; Μήπως είναι ένα κουτί γεμάτο κοσμήματα; Ίσως έχει μέσα παιχνίδια; Μάλλον, άδειο θα είναι… ή θα κρύβει όπλα;” Τους πήρε περισσότερο από μισή ώρα να το ανοίξουν, αλλά δεν εγκατέλειπαν τις προσπάθειες τους… Κάποια στιγμή, ένα κράκ άλλαξε την έκφραση στα πρόσωπα τους. Άνοιξαν το κουτί και διαπίστωσαν αμέσως ότι στα χέρια τους κρατούσαν μια χρονοκάψουλα.
Ένα άλλο παιδί, στην ίδια ηλικία με αυτά, στα 8 του χρόνια, είχε τοποθετήσει μέσα φωτογραφίες, άρθρα από εφημερίδες, μια ζωγραφιά με ένα ακαταλαβίστικο μήνυμα και ένα γράμμα.
Τα παιδιά άνοιξαν το γράμμα το οποίο είχε διαβρωθεί αλλά, κατάφεραν να το διαβάσουν. Το γράμμα ήταν γραμμένο μισό αιώνα πρίν…
“Απρίλιος 2020,
Φοβάμαι… Τα σχολεία έκλεισαν, όλες οι δραστηριότητες μου σταμάτησαν, είμαι στο σπίτι και φοβάμαι. Πάει ένας μήνας που βρίσκομαι σπίτι με την αδελφή μου. εκείνη είναι 4 ετών και παίζει όλη μέρα με τα παιχνίδια της. Εγώ όμως, δε βλέπω τους φίλους μου, δε βλέπω κανέναν από την οικογένεια μου εκτός από τη μαμά και τον μπαμπά. Οι τεσσερίς μας, μόνοι στο σπίτι όπως όλοι οι άλλοι φυσικά.
Φοβάμαι, όμως πιο πολύ, τον παππού, άκουσα τη μαμά να λέει στο τηλέφωνο ότι μάλλον θα πάει στο νοσοκομείο γιατί έχει πυρετό και δεν μπορεί να ανασάνει.
Αναφέρουν όλοι, έναν Κορονοϊό, έναν αόρατο αλλά ισχυρό εχθρό που σκοτώνει ανθρώπους. Ήρθε από την Κίνα, επειδή οι άνθρωποι εκεί, δεν έχουν φαγητό και τρώνε ποντίκια, νυχτερίδες μέχρι και σκυλιά. Έχει σκοτώσει ήδη χιλιάδες ανθρώπους στον κόσμο. Οι γονείς μου μπαίνουν σπίτι με μάσκα και γάντια και αμέσως τρέχουν στο μπάνιο να πλύνουν χέρια. Σταμάτησαν να μας αγκαλιάζουν και να μας φιλάνε γιατί φοβούνται κι εκείνοι μήπως είναι φορείς του ιού.
Ο μπαμπάς μου, είναι πιλότος στα Super Puma και συνέχεια μεταφέρει αρρώστους από νησιά. Φοβάμαι όταν φεύγει γιατί μπορεί να κολλήσει αυτό τον ιό. Λένε, ότι εμείς τα παιδιά, είμαστε δυνατοί απέναντι στο ιό και δε νοσούμε εύκολα, αλλά άκουσα ότι πέθανε ένα αγορι και η μαμά έβαλε τα κλάματα…
Πριν λίγο καιρό, αγαπημένοι μου ήρωες ήταν από την MARVEL και τη DC, ο Batman και ο Hulk. Τώρα, αγαπημένοι μου ήρωες είναι οι γιατροί που βλέπω στην τηλεόραση με κάτι λευκές ολόσωμες φόρμες και μάσκες να σώζουν ανθρώπους και οι πιλότοι,ναι, οι πιλότοι όπως ο μπαμπάς μου, έτοιμοι πάντα, ότι ώρα κι αν είναι, να σηκώνουν το ελικόπτερο για να μεταφέρουν αρρώστους και όσους έχουν ανάγκη να πάνε στο νοσοκομείο.
Φοβάμαι, οτι αυτό θα αργήσει να τελειώσει… Τι θα γίνει η ζωή μου; Θα επιζήσουμε τελικά;
Ο παππούς με απασχολεί πολύ… μπορεί να πεθάνει. Εκτός κι αν πιστέψω πολύ στους ήρωες μου, τους γιατρούς.
Τα νοσοκομεία γεμίζουν… και ο κόσμος τρέχει σε super market για να αγοράσει χιλιάδες μακαρόνια και χαρτί υγείας. Κι εμείς γεμίσαμε τα ντουλάπια μας με πολλά μακαρόνια, ευτυχώς η μαμά τα μαγειρεύει νόστιμα.
Αυτή χρονιά είναι περίεργη, σαν να ζω σε ταινία πολέμου. Δε ξέρω πόσο θα ζούμε έτσι… Από το Φεβρουάριο, δεν ζήσαμε καρναβάλι, δε γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου, δεν καταλάβαμε καν το Πάσχα (μόνο η μαμά έβαψε αυγά και έφτιαξε με την αδελφή μου κουλούρια). Εγώ, όταν λείπει ο μπαμπάς μου, κοιτάζω το παράθυρο και τον ουρανό και δε θέλω να κάνω κάτι. Περιμένω μόνο να επιστρέψει.
Σήμερα είναι Σάββατο και αύριο θα πάμε στην Πάρνηθα μια βόλτα… Είναι η δεύτερη φορά που βγαίνω από το σπίτι με την μαμά και την αδελφή μου. Θα πάμε να τρέξουμε είπε η μαμά. Εγώ, έχω αποφασίσει τι θα κάνω… Έχω ετοιμάσει μια χρονοκάψουλα. Μέσα της, έχω 4 φωτογραφίες από την οκογένεια μου. Τον παππού μου, για να θυμάμαι τη μάχη που έδωσε με τον ιό και μια φωτογραφία με τον ήρωα πατέρα μου, στα super puma. Έχω βάλει μέσα, μια ζωγραφιά που έκανα με την αδελφή μου. Επάνω της γράψαμε “Μένουμε σπίτι” και την ανέβασε η μαμά στο facebook. Έχω μαζέψει και τα αποκόμματα από τις εφημερίδες της μαμάς, που αναφέρουν τους χιλιάδες νεκρούς. Μια εφημερίδα έχει φωτογραφία και τους ήρωες γιατρούς, ενώ κατάφερα να βρω μια που δείχνει τον μπαμπά μου με το ελικόπτερο του.
Αυτή την κάψουλα θα τη θάψω μέσα στη γη κι αν καταφέρω να μεγαλώσω και να γίνω σαν τον μπαμπά μου, τότε θα έρθω να τη βρω με τη δική μου οικογένεια… Αν πάλι, την βρεις εσύ που διαβάζεις αυτό το γράμμα, θέλω να θυμάσαι να ζεις την κάθε μέρα και να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο. Εγώ είχα τα πάντα και για να κρατάς εσύ αυτό του κουτί… μάλλον τα έχασα!
Βίκτωρας 8 ετών (κέρδισα ή έχασα τη μάχη?) “
Τα παιδιά, κάποια με δάκρυα στα μάτια, κατάλαβαν αμέσως ότι είχαν βρει κάτι πολύτιμο. Έτρεξαν στο σπίτι και αμέσως ανέτρεξαν να μάθουν τι έγινε στον κόσμο το 2020. Το γράμμα ήταν αληθινό! Μια πανδημία, μια παγκόσμια υγειονομική κρίση λόγω κορονοϊού, είχε αλλάξει τον πληθυσμό της γης. Είχε αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων. Όσοι επέζησαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν πηγές ενέργειας συμβατές με τη φύση. Αγάπησαν τη ζωή, τους ανθρώπους, τα ζώα.
Τα παιδιά κοίταξαν τον καταγάλανο ουρανό και χαμογέλασαν. Αμέσως, σκέφτηκαν να κάνουν το ίδιο, απαντώντας στον Βίκτωρα. Έφτιαξαν μια δική τους χρονοκάψουλα και ξεκίνησαν το γράμμα τους, γράφωντας….
“Απρίλιος 2070…
…Βίκτωρα, ευχαριστούμε τον μπαμπά σου και όλους τους πιλότους, τους ιατρούς και όσους έδωσαν μάχη με τον ιό. Βίκτωρα, η ανθρωπότητα τα κατάφερε… Είσαι νικητής!”
διαβάστε επίσης: Ο Κορονοϊός ¨εξαφάνισε¨ την Ολυμπιακή Φλόγα απο μέσα μας? (βίντεο)
