Στην πραγματικότητα φωνάζοντας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ακούγεσαι και περισσότερο. Όταν κάποια πράγματα έχουν γίνει πολύ συγκεκριμένα και δεδομένα πια για την μεταξύ σας σχέση, τότε οι φωνές είναι αχρείαστες. Επιπλέον, οι φωνές σε ένα παιδί, συχνά λειτουργούν αντίθετα. Δημιουργούν ένταση, πείσμα και κακή ατμόσφαιρα. Σκέψου μόνο τον χρόνο που χρειάζεται μετά τις φωνές και την ένταση ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην κανονική τους θέση. Χρόνος χαμένος και αμήχανος.
Η ύπαρξη πολύ συγκεκριμένων κανόνων θα προλάβει τις φωνές. Όταν οι κανόνες είναι πολύ σωστά και με σαφήνεια διατυπωμένοι, αυτό βοηθάει το παιδί ώστε να ξέρει πως δεν υπάρχει περιθώριο για οτιδήποτε άλλο. Εκείνο που θα πρέπει να κάνεις, είναι να τηρήσεις και εσύ τους κανόνες αυτούς. Οι γονείς συχνά αυτοαναιρούνται. Θέτουν κανόνες, δεν τους τηρούν και κάποια στιγμή ξαφνικά αποφασίζουν ότι δεν πάει άλλο και πρέπει οι κανόνες να εφαρμοστούν.
Από την άλλη, εκείνο που θα πρέπει να συνηθίσεις είναι η πρώτη σου αντίδραση να μην είναι ποτέ οι φωνές. Θα πρέπει η πρώτη σου αντίδραση να είναι πάντα ψύχραιμη, με διάθεση συζήτησης και διαπραγμάτευσης. Αν προσπαθείς από την αρχή να επιβληθείς φωνάζοντας, τότε κάποια στιγμή θα είναι και πολύ αργά για να το σταματήσεις αυτό. Οι φωνές θα έχουν γίνει καθημερινότητα και τρόπος ζωής.
Τέλος, θα πρέπει να ανακαλύψεις γιατί στην πραγματικότητα φωνάζεις. Κάνουν κάτι εξαιρετικά εκνευριστικό τα παιδιά κατ’ επανάληψη; Ή μήπως είσαι αρκετά κουρασμένη, έχεις προβλήματα στη δουλειά ή με τον σύντροφό σου; Τι είναι αυτό που ενεργοποιεί τις φωνές ως πρώτη αντίδραση σε οτιδήποτε κακό κάνουν; Εκεί είναι η ουσιαστική απάντηση που χρειάζεσαι, προκειμένου να βάλεις ως στόχο κάποια στιγμή να σταματήσεις να τους φωνάζεις και να βρεις άλλους τρόπους πειθαρχίας.
