Περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ όσοι εκτίθενται στην ατμοσφαιρική ρύπανση

• Αλτσχάιμερ: Επιστήμονες ανακαλύπτουν πιθανό τρόπο επιδιόρθωσης της μνήμης στους ασθενείς

Κατά την έρευνα αυτή, μελετητές συνέκριναν την έκθεση στη ρύπανση με μετρήσεις των σημείων της νόσου Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο, τις πλάκες αμυλοειδούς και τις δεσμίδες πρωτεϊνών tau.

Τα άτομα με έκθεση σε μικροσωματίδια κατά 1 μg/m3 υψηλότερη ένα χρόνο πριν από τον θάνατό τους είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν υψηλότερα επίπεδα πλακών.

Τα άτομα με υψηλότερη έκθεση κατά τα τρία έτη πριν από τον θάνατό τους είχαν 87% περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλότερα επίπεδα πλακών.

Επιπλέον, διαπίστωσαν ότι η ισχυρότερη σχέση μεταξύ της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της νόσου Αλτσχάιμερ ήταν μεταξύ εκείνων των ασθενών που δεν είχαν την γονιδιακή παραλλαγή που σχετίζεται με τη νόσο (APOE e4).

• 12 παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να μειώσουν το 40% των περιπτώσεων άνοιας

Ωστόσο, οι ερευνητές διευκρινίζουν η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί περισσότερες πλάκες αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, δείχνει μόνο μια συσχέτιση. Σημειώνουν, δε, ότι ένας περιορισμός της μελέτης είναι ότι είχαν στη διάθεσή τους μόνο τη διεύθυνση κατοικίας των ανθρώπων κατά τη στιγμή του θανάτου τους, οπότε είναι πιθανό η έκθεση στη ρύπανση να έχει ταξινομηθεί λανθασμένα.

Ποιες παράμετροι συνυπολογίστηκαν στην έρευνα;

Οι ερευνητές εξέτασαν τον εγκεφαλικό ιστό 224 ατόμων που συμφώνησαν να δωρίσουν τον εγκέφαλό τους κατά τον θάνατό τους για να προωθήσουν την έρευνα σχετικά με την άνοια.

Οι άνθρωποι πέθαναν κατά μέσο όρο στα 76 έτη. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν την έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση με βάση τη διεύθυνση κατοικίας τους.

Εξέτασαν τα μικροσωματίδια PM 2.5, που αποτελούνται από ρυπογόνα σωματίδια διαμέτρου μικρότερης των 2,5 μικρομέτρων που αιωρούνται στον αέρα και τα οποία είναι σημαντική πηγή ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε αστικές περιοχές, όπως η περιοχή του μετρό της Ατλάντας, όπου ζούσαν οι περισσότεροι δωρητές.

Το μέσο επίπεδο έκθεσης κατά το έτος πριν από το θάνατο ήταν 1,32 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο (μg/m3) και 1,35 μg/m3 κατά τα τρία έτη πριν από τον θάνατο.