της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Το λευκό μπαστούνι οδηγεί στην Ελευθερία!
Όταν ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις τον ήλιο, τον ουρανό, τον κόσμο, τη φύση, τη θάλασσα, τα μάτια αυτού που αγαπάς, πες μου, τι νιώθεις;
Η μικρή Ειρήνη, κρατά από το χέρι τη μητέρα της και περπατά στο πάρκο, στο άλλο χέρι έχει ένα λευκό μπαστούνι. Κάθονται σε ένα παγκάκι, το κοριτσάκι αναφέρει πόσο όμορφο είναι το πάρκο, το περιγράφει με επίθετα που αποδίδουν απόλυτα την πραγματική του εικόνα. Αναφέρεται επίσης, στα ζώα που ακούει, τα λουλούδια και μιλά για χρώματα. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μπορεί να περιγράφει εφόσον δεν έχει όραση και μου απαντά αφοπλιστικά “Βλέπω με την αίσθηση της αφής, της ακοής, της όσφρησης, της γεύσης”.
Σήμερα, είναι η Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στο λευκό μπαστούνι, όπου είναι ο οδηγός Ελευθερίας για άτομα με προβλήματα όρασης.
Κλείσε τα μάτια, προσπάθησε να “δεις” με τις άλλες αισθήσεις σου και μετά άνοιξε τα, κοίταξε καλά αυτή την πόλη που ζεις και κάνε την ερώτηση: Μπορεί να ζήσει κάποιος με προβλήματα όρασης; Είναι μια πόλη ίση για όλους;
Συνέντευξη με την Φένια Χορμπά, Πρόεδρο Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Δυτικής Ελλάδας
Σήμερα, το λευκό μπαστούνι είναι οδηγός για τα άτομα με προβλήματα όρασης, σε μια πόλη αφιλόξενη για ορισμένους πολίτες. Η Πάτρα, πρέπει να αλλάξει, να γίνει μια πόλη ίση για όλους του πολίτες!
Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο facebook: juniorsclub.gr —> ΕΔΩ
Η Φένια Χορμπά, έγινε πρόσφατα μητέρα, η ίδια είναι ένα άτομο με μειωμένη όραση, “βλέπει” όμως τα προβλήματα της πόλης και αναζητά τη λύση.
j.c.: Είναι φιλόξενη πόλη η Πάτρα για παιδιά και εφήβους με προβλήματα όρασης;
Φ.Χ.: Η Πάτρα δεν είναι αρκετά φιλόξενη πόλη για τα παιδιά και τους εφήβους με προβλήματα όρασης, διότι η προσβασιμότητά της δεν αρκεί. Ωστόσο, υπάρχουν οδηγοί όδευσης τυφλών σε πεζοδρόμια της πόλης, καθώς και ηχητικά φανάρια σε μικρό, όμως, αριθμό.
j.c.: Μπορεί ένας έφηβος να κυκλοφορήσει με το λευκό του μπαστούνι, μόνος του, στην Πάτρα;
Φ.Χ.: Ένα έφηβο άτομο με προβλήματα όρασης μπορεί να κινηθεί με το λευκό μπαστούνι του στην Πάτρα. Παρόλα αυτά, αντιμετωπίζει καθημερινά αρκετά εμπόδια που έχουν να κάνουν με την εσφαλμένη δόμηση των οδηγών όδευσης, την παρεμβολή εμποδίων σε αυτούς (π.χ. κολώνες, δέντρα, γλάστρες, τραπεζοκαθίσματα κ.λπ.), τη στάθμευση δίκυκλων εκεί, καθώς και την ύπαρξη αυτοκινήτων σε διαβάσεις.
j.c.: Υπάρχουν δραστηριότητες και ενδιαφέροντα για τα παιδιά και τους εφήβους που ζουν στην Πάτρα;
Φ.Χ.: Ουσιαστικά δεν υπάρχουν δραστηριότητες στην πόλη μας για παιδιά και εφήβους με μερική ή ολική απώλεια όρασης. Ωστόσο, στην Πάτρα εδρεύει η Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Δυτικής Ελλάδας, παράρτημα του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, η οποία διαθέτει υπηρεσία κινητικότητας, προσανατολισμού και δεξιοτήτων, μαθήματα Braille σε τυφλούς αλλά και βλέποντες, καθώς και συμβουλευτική χρήσης υπολογιστών και κινητών νέας τεχνολογίας.
Επιπλέον, διοργανώνει με τα μέλη της βιωματικές δράσεις σχετικά με τους σκύλους οδηγούς τυφλών, την κίνηση με το λευκό μπαστούνι και τη γραφή Braille με γραφομηχανές Perkins, αλλά και ενημερώνει για υπηρεσίες προσβασιμότητας.
Καλό θα ήταν για ένα άτομο με προβλήματα όρασης να έχει παρακολουθήσει μαθήματα κινητικότητας προκειμένου να μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια στους δρόμους της Πάτρας. Η ακοή παίζει σημαντικό ρόλο, όπως και ο προσανατολισμός. Φυσικά εφιστάται προσοχή στα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει, στα φανάρια, στην οδηγική συμπεριφορά κ.ά.
j.c.:Πώς είναι η ζωή μια νέας μητέρας με προβλήματα όρασης; Πώς νιώθεις ως νέα μανούλα;
Φ.Χ.:Είναι απερίγραπτο. Όταν συνάντησα για πρώτη φορά το μωρό μου, ένιωσα ευτυχία. Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ στη ζωή μου. Δεν θα το άλλαζα για τίποτα στον κόσμο.
j.c.: Υπάρχουν φόβοι και ανασφάλειες, λόγω του προβλήματος όρασης, απέναντι στο μωρό σου;
Φ.Χ.: Φυσικά και υπάρχουν, όπως και σε όλες τις μανούλες πιστεύω. Απλώς σε μένα, ως μερικώς βλέπουσα, ίσως είναι περισσότερες οι ανασφάλειες, κυρίως μήπως δεν μπορώ να διακρίνω κάτι που μπορεί να χρειάζεται το μωρό μου. Πολύ σημαντικό ρόλο, βέβαια, παίζει η στήριξη και η βοήθεια του συζύγου μου και των δικών μου ανθρώπων.
Παράλληλα, δοθείσης ευκαιρίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Γαλανοπούλου, την εκπαιδεύτρια κινητικότητας, προσανατολισμού και δεξιοτήτων της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Δυτικής Ελλάδας για τη στήριξή της.
j.c.: Ποιες αισθήσεις σου, έχουν αντικαταστήσει την όραση, ιδίως τώρα που έγινες μητέρα;
Φ.Χ.: Τα μάτια μου μπορεί να μην βλέπουν, αλλά «βλέπουν» οι υπόλοιπες αισθήσεις μου, δηλαδή η αφή, η ακοή, η όσφρηση αλλά και η γεύση. Για παράδειγμα, χρησιμοποιώ την αφή μου για να μπορέσω να βρω το στόμα του μωρού μου.
j.c.: Χρειάζεσαι βοήθεια από κάποιον άλλον, τώρα που είσαι με το μωρό;
Φ.Χ.: Έμαθα να είμαι αυτόνομη και ανεξάρτητη, τώρα με το μωρό χρειάζομαι βοήθεια, όπως θεωρώ και όλες οι νέες μανούλες. Στην περίπτωσή μου, υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει βοήθεια, ασχέτως του ότι έχω βρει ήδη τους ρυθμούς μου με την ανατροφή του μωρού μου και μένω και αρκετές ώρες μόνη μου μαζί του.
j.c.: Υπήρξε ο φόβος ή η σκέψη όταν ήσουν έγκυος μήπως γεννηθεί το μωρό με κάποιο πρόβλημα όρασης ή κάτι άλλο;
Φ.Χ.: Μα ναι, πάντα υπάρχει ο φόβος για μια μέλλουσα μανούλα για το οτιδήποτε. Προσωπικά είχα έναν φόβο παραπάνω και τον έχω ακόμα για τυχόν πρόβλημα όρασης στο μέλλον.
Πάτρα: Περιφερειακή Ένωση Τυφλών Δυτικής Ελλάδας, Αγίου Νικολάου 57 – 261 022 4992
Η συνέντευξη μου, δημοσιεύθηκε και στην Εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ στη στήλη μου, σε συνεργασία με το www.juniorsclub.gr, όπου παρουσιάζονται κάθε Κυριακή, θέματα για παιδιά, εφήβους και γονείς. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου για κάποιο θέμα ή κάποια συνέντευξη, στείλτε μήνυμα στο email: info@juniorsclub.gr
