Μετάβαση στο περιεχόμενο
Παιδί Προτεινόμενο

Από τη ψυχολόγο Ιωάννα Τσάκωνα: Πώς μιλάμε στα παιδιά για την Ανάσταση και πώς τα βοηθά η προσευχή;

της δημοσιογράφου Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub

Μη ξεχάσεις να κάνεις ένα Like στη σελίδα μας στο  facebook juniorsclub.gr —>ΕΔΩ

Αυτές τις Άγιες Ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, για εμάς που είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, είναι Ιερές, γεμάτες συμβολισμούς, με μηνύματα αγάπης και συγχώρεσης. 

Τα παιδιά, παρατηρούν, ακολουθούν τους μεγάλους σύμφωνα με τις παραδόσεις, προσμένουν τη λαμπάδα, το πασχαλινό αυγό και το δώρο από τους νονούς και όταν έρθει η ημέρα της Ανάστασης, το Άγιο Φως φωτίζει τις λαμπάδες και τις ψυχές όλων μας! 

Πολλοί γονείς, μας έστειλαν μήνυμα στη σελίδα μας στο facebook: juniorsclub.gr θέτοντας το ερώτημα, πώς μιλάμε στα παιδιά για την Ανάσταση.

Με αφορμή αυτό, ζήτησα από την Ιωάννα Τσάκωνα, Ψυχολόγο – Συγγραφέα παιδικών βιβλίων – Αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. να μας απατήσει για την πίστη, τη θρησκεία μας, την Ανάσταση και κυρίως να μας δώσει οδηγίες για να μιλήσετε κι εσείς στα παιδιά σας. 

j.c.: Πώς μιλάμε στα παιδιά για την Ανάσταση;

Ι.Τ.: Για την Ανάσταση μπορεί να μιλήσουμε στα παιδιά, με εικόνες ή με την ιστορία όπως την γράφει μέσα το Ευαγγέλιο… Ευτυχώς είναι δοσμένη έτσι, ώστε να μπορεί να την προσεγγίσει ο καθένας ανεξάρτητα από την ηλικία ή την μόρφωση, ακόμα και τα μικρά παιδιά.

Άλλωστε, η Ανάσταση είναι ένα μυστήριο γεγονός, ένα γεγονός που εξάπτει την φαντασία των μεγάλων και γιατί όχι εμπνέει την φαντασία των μικρών.

Επίσης, για να καταλάβουν το μυστήριο της Ανάστασης, χρειάζεται να μάθουν τι προηγήθηκε αλλά και τα γεγονότα, που οδήγησαν σε αυτήν – όπως το κάνουμε και με τα παραμύθια. Έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά μπορούν να προσεγγίσουν καλύτερα από μας τους μεγάλους το μυστήριο, ίσως γι’ αυτό ο Χριστός, ξεπερνώντας τα στερεότυπα της εποχής του, είπε ότι αν δε γίνουμε σαν τα παιδιά δεν θα έχουμε τόπο στο δικό του σπίτι, στη δική του παρουσία.

j.c.:Πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά με χριστιανική πίστη και θρησκευτική καθοδήγηση ή είναι καλύτερα να επιλέξουν ως ενήλικες ποια θρησκεία θα ακολουθήσουν;

Ι.Τ.: Αυτή είναι μια μεγάλη και δύσκολη ερώτηση η οποία ξεκινάει με το αν πρέπει να μεγαλώνουνε γενικά τα παιδιά μας με την πίστη; Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Άρα τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν να εμπιστεύονται και αυτό είναι κομβικό για τη ζωή τους, παρόλο που ο κόσμος πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, παρόλο που εμείς οι μεγάλοι κάνουμε ο,τι μπορούμε για να μη μας εμπιστευτούν…

Με αυτή τη σκέψη έρχεται το επόμενο βήμα… Μέσα από την χριστιανική πίστη μπορούν να μάθουν, να γαλουχηθούν, παίρνοντας τις αρχές εκείνες, τις αξίες εκείνες οι οποίες είναι η αδιαμφισβήτητη βάση για την Ευρώπη και ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο.

Κακά τα ψέματα ο χριστιανισμός είναι αυτός που έχει επηρεάσει την κουλτούρα μας ώστε να μιλάμε για την αξία της ελευθερίας της επιλογής κοκ… Ας δούμε τι γίνεται παραέξω στο μη χριστιανικό κόσμο… Δεν υπάρχει καν η δυνατότητα επιλογής και αυτό δεν το λέω για να μεμφθώ κανέναν.

Άρα, συνοψίζοντας θεωρώ πως οι ορθόδοξες χριστιανικές αξίες είναι αυτές που εμπνέουν την ελευθερία στον άλλον, οπότε μεγαλώνοντας μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να θρησκεύει ή όχι, αν θέλει συνειδητά να ακολουθεί ή να απομακρυνθεί.

j.c.:Η προσευχή και η πίστη στο Χριστό, βοηθά ψυχολογικά τα παιδιά να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις φοβίες τους;

Ι.Τ.: Εδώ ξεκινά μια πολύ μεγάλη κουβέντα. Αν ανατρέξει κάνεις στην βιβλιογραφία, θα δει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πρόβλημα με το θέμα της διαχείρισης της πίστης και της προσευχής, πράγμα που γεννά αρκετές φορές εμμονές, ανασφάλειες και φοβίες.

Αυτό ξεκινάει φυσικά από άλλη βάση, ξεκινάει από τη βάση ότι οι γονείς μας πολλές φορές για να μας βοηθήσουν να “μαζευτούμε”, να μας μάθουν να μην κάνουμε αταξίες, μας μάλωναν και όλο αυτό δημιούργησε το άγχος, το στρεσάρισμα και την φοβία της τιμωρίας…

Νομίζω πως όσο μεγαλώνουμε είναι καλό να καταλάβουμε, ότι πρέπει να απαλλαγούμε από όλα αυτά τα “βαρίδια” και να απαλλάξουμε στην συνέχεια και τους μικρούς μας, οι οποίοι είναι οι γονείς του μέλλοντος όταν μεγαλώσουν, από αυτές τις λανθασμένες αντιλήψεις, από αυτή την λανθασμένη διαχείριση, η οποία δυστυχώς μπολιάστηκε μέσα μας και πέρασε στα όρια του ασυνείδητου ή του υποσυνείδητου.

j.c.: Δηλαδή, με τη δύναμη της προσευχής, μπορούν να ξεπεραστούν οι φόβοι των παιδιών;

Ι.Τ.: Χωρίς να θέλω να κάνω κάποιου είδους “κήρυγμα”, τολμώ να πω ότι η δική μου προσέγγιση στο θέμα της προσευχής και της πίστης δε με χαλαρώνει απλώς αλλά είναι σα να μου ανανεώνει τον αέρα, το οξυγόνο μέσα στα πνευμόνια μου.

Τα παιδιά μου λένε μια προσευχούλα, το βραδύ πριν κοιμηθούν. “Όταν κάνω τον σταυρό μου, άγγελο έχω στο πλευρό μου, δούλος του Θεού λογιούμαι και κανέναν δε φοβούμαι.”

Το σίγουρο είναι πως όλοι μας – μικροί και μεγάλοι, θα προοδεύσουμε στην πνευματική μας ζωή εάν προσευχόμαστε καθημερινά, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας στον Θεό για ό,τι μας έχει προσφέρει, μιλώντας σε Εκείνον για τους φόβους μας και ζητώντας του δύναμη και θάρρος, λέγοντας του τις στεναχώριες μας, αναζητώντας την ελπίδα σε Εκείνον, ζητώντας του συγχώρεση για τα λάθη μας και παρακαλώντας τον να έχουμε υγεία, όπως και όλος ο κόσμος.

Κλείνοντας, η προσευχή είναι το μυστικό και αποτελεσματικό “υπερ-όπλο” του Χριστιανού και η ασπίδα του σε κάθε τι που τον φοβίζει και τον “απειλεί”. Καλή Ανάσταση σε όλες/όλους μας!

Leave a Comment