από τη νηπιαγωγό, Κατερίνα Βασιλοπούλου
Έρευνες δείχνουν τα επιβλαβή αποτελέσματα που έχουν στα παιδιά οι συζυγικές συγκρούσεις και οι προστριβές.
Σίγουρα οι εντάσεις, οι φωνές, οι επικρίσεις, η εριστική συμπεριφορά, η λεκτική ή ακόμα και σωματική βία, μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν στον ψυχισμό των παιδιών.
Από την άλλη, η αποφυγή να εκφράσουμε όσα προβλήματα μας απασχολούν, μας κάνει να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, μας αποξενώνει και δημιουργεί κενά στις οικογενειακές σχέσεις, στις οποίες είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφωνίες.
Οι τσακωμοί στο σπίτι επηρεάζουν την ψυχολογία των μωρών
Για να προστατέψουμε τα παιδιά από ψυχικούς τραυματισμούς και να κάνουμε τις διαφωνίες των γονέων, πολύτιμο μάθημα γι’ αυτά, πρέπει αυτές οι διαφωνίες να λύνονται με πολιτισμένο τρόπο. Είναι σημαντικό οι δύο γονείς να μην προσβάλλουν και μειώνουν ο ένας τον άλλον, να μην είναι εριστικοί, να μην κάνουν κακεντρεχή σχόλια και ακόμα και την ώρα του θυμού τους να κάνουν θετικές σκέψεις για το σύντροφό τους αντί να πυροδοτούν το αρνητικό κλίμα(π.χ. παρόλο που είμαι αναστατωμένος, ξέρω ότι η σύντροφος μου έχει καλά στοιχεία και με αγαπάει…).
Οι γονείς πρέπει να γίνονται παράδειγμα για τα παιδιά, να εκφράζουν τις ενστάσεις τους με αλληλοσεβασμό, εποικοδομητικό διάλογο, να ακούν τον άλλον, να συνεργάζονται για την επίλυση των διαφορών τους και κυρίως να έχουν ενσυναίσθηση.
Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά παίρνουν μαθήματα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, πως μπορούν να αντιμετωπίζουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και πώς να λύνουν τα προβλήματα που τα απασχολούν.
Είναι βασικό οι γονείς να χειρίζονται τις διαφωνίες τους με τέτοιο τρόπο, ώστε τα παιδιά να μην εμπλέκονται στα προβλήματα, ούτε να νιώθουν υπεύθυνα γι’ αυτά.
Σε περίπτωση όμως, που το παιδί γίνει μάρτυρας μιας διαμάχης των γονέων του, τότε οι γονείς πρέπει να του εξηγήσουν ότι δεν φταίει σε τίποτα αυτό, ότι οι διαφωνίες βοηθούν να ξεπεραστούν οι διαφορές και ότι και οι δυο γονείς αναζητούν λύσεις. Έπειτα πρέπει να ενημερώσουν το παιδί ότι το πρόβλημα λύθηκε, να ζητήσουν συγγνώμη ο ένας από τον άλλο και να αγκαλιαστούν, ώστε το παιδί να πάρει ένα θετικό μήνυμα από όλη αυτή την αρνητική κατάσταση.
Είναι σημαντικό οι γονείς να συζητούν με το παιδί τους για το πώς νιώθει, να το βοηθήσουν να εκφράσει τα συναισθήματα του, να δείξουν κατανόηση, να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσει τη λύπη ή το θυμό του, να το διαβεβαιώσουν ότι το αγαπούν, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάται τίποτα και να το κάνουν να νιώσει στοργή και ασφάλεια.
Οι τσακωμοί δεν πρέπει να γίνονται μπροστά στα παιδιά γιατί τρομοκρατούνται και μπαίνουν στη μέση για να σταματήσει ο τσακωμός, γι’ αυτό σε περίπτωση που οι γονείς αντιληφθούν ότι το παιδί παίρνει το ρόλο του μεσολαβητή, τότε το επίπεδο της έντασης είναι αρκετά υψηλό και θα πρέπει να ηρεμήσουν και να καθησυχάσουν το παιδί.
Επίσης, οι γονείς, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα παιδιά σαν όπλο στις μεταξύ τους συγκρούσεις (κάτι που συνηθίζεται σε διαζευγμένα ζευγάρια, π.χ. ένας οργισμένος γονέας για να πληγώσει τον σύντροφό του στρέφει τα παιδιά εναντίον του ή δεν επιτρέπει να τα δει κ.α.), αφού το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώσουν ανεπανόρθωτα τα παιδιά τους, τα οποία νιώθουν υπεύθυνα για τη σύγκρουση των γονέων τους, προσπαθούν με κάθε τρόπο να λύσουν το πρόβλημα και όταν δουν ότι δεν το καταφέρνουν αισθάνονται ανίσχυρα, μπερδεμένα και αγχώνονται υπερβολικά.
Σε μια λογομαχία οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουν, το παιδί να μεταφέρει μηνύματα στο σύζυγο τους από μέρους τους (π.χ.’ να πεις στο πατέρα σου να σε παίρνει αυτός από το σχολείο…κ.λ.π.) και δεν πρέπει να του ζητούν να κρατά μυστικά από το σύζυγό τους, γιατί αυτό λειτουργεί αρνητικά στο παιδί που νιώθει ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην οικογένεια του.
Το παιδί έχει ανάγκη να μιλάει για ότι το απασχολεί και πρέπει να γνωρίζει ότι οι γονείς του συνεργάζονται για το συμφέρον του και για το καλό του.
Οι σωστοί γονείς, κάνουν τα παιδιά τους να νιώσουν ασφάλεια, τα διαβεβαιώνουν ότι θα τα αγαπούν πάντα και δεν μιλούν ποτέ άσχημα για τον σύντροφό τους (ακόμα κι αν είναι χωρισμένοι), δεν διχάζουν τα παιδιά.
Έρευνες δείχνουν ότι παιδιά από ασταθείς οικογένειες, συχνά είναι επιρρεπή σε παραβατικές συμπεριφορές, γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να περνούν χρόνο με το παιδί τους και να του δίνουν προσοχή ακόμα κι αν περνούν μια δύσκολη οικογενειακή περίοδο.
]]>
