Οι περισσότεροι θέλουν να έχουν μια σχέση τόσο οικεία και βαθειά, που θα μοιράζονται τα πάντα και θα υπάρχει μία τέτοια ταύτιση, που δεν θα χρειάζεται κανείς να κρύβει τίποτα και θα εξομολογείται στον άλλο ακόμη και τις πιο μύχιες σκέψεις του. Που δεν θα χρειάζεται να υποκρίνεται. Άλλωστε, η προτροπή «Να είσαι ο εαυτός σου» είναι οικουμενική στους μοντέρνους καιρούς και όλοι συμφωνούν ότι κανείς άλλος δεν είναι εξίσου κατάλληλος για αυτόν το ρόλο.
Αλλά εκεί βρίσκεται το παράδοξο: το να λες ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι υπό το πρόσχημα της απόλυτης ειλικρίνειας δεν είναι απαραιτήτως αρετή. Μερικές φορές το να εκφράζουμε όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας στον σύντροφό μας, μπορεί να οδηγήσει στο να εγκαταλείψει ο ένας το δωμάτιο, ακόμη και τη σχέση. Θέλετε λόγω ευαισθησίας, θέλετε λόγω ανωριμότητας, οι ειλικρινείς προθέσεις επικοινωνίας μπορεί να μετατρέψουν μια κατάσταση από κακή σε χειρότερη.
Ένας γνωστός Αμερικανός ψυχοθεραπευτής έλεγε πάνω σε αυτό, ότι ενώ κάποιοι άλλοι επαγγελματίες προτρέπουν τους πελάτες τους να μιλούν και να εκφράζουν τα θέλω και τις επιθυμίες τους στη σχέση, αυτός τους συνιστά να είναι πιο ήσυχοι. Αλήθεια, γιατί πρέπει να λένε ο ένας στον άλλον ό,τι σκέφτονται και ό,τι αισθάνονται ανά πάσα στιγμή; Γιατί δεν πρέπει να φιλτράρουν κάποιες φορές αυτό που έρχεται από τον αυθορμητισμό τους.
Η αναφορά προφανώς γίνεται για τη διαβρωτική και αποδομητική κριτική που κάνει άνω κάτω τα ζευγάρια, καθώς σχολιάζουν επιλεκτικά αυτά που τους ενοχλούν στο σύντροφό τους και όχι εκείνα που εκτιμούν και θαυμάζουν. Πράγματι, σε πολλές καταστάσεις η σοφία βρίσκεται στο να υπάρχει ένας έλεγχος του αυθορμητισμού. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με ένα εύθικτο άτομο, ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα ή μια τεταμένη οικογενειακή κατάσταση. Εκεί είναι καλύτερο να πούμε όσο γίνεται λιγότερα και προσεκτικά διατυπωμένα.
Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στο οικογενειακό περιβάλλον και στην εργασία, είναι εκείνοι που μπορούν να είναι αυθόρμητοι χωρίς να θίγουν και που μπορούν να πουν τι σκέφτονται και πώς νιώθουν χωρίς να προσβάλλουν. Που έχουν την ικανότητα να επεξεργάζονται, να σκέφτονται και να σχεδιάζουν τι πραγματικά θέλουν να πετύχουν ή να δηλώσουν από όλη αυτή την κρίση ειλικρίνειας.
Εδώ, βέβαια, υπάρχει μια μεγάλη αντίθεση, υπαρξιακή. Αν ο σύντροφός σου είναι τελικά ένας ρηχός άνθρωπος, αν έχει παχύνει, αν δεν φροντίζει πια τον εαυτό του και για αυτό δεν μυρίζει ωραία, ή αν δεν σάς αρέσει που είναι τόσο κουτσομπόλα, αν βρίσκετε το ντύσιμό της παράταιρο για την ηλικία της, αν τα φαγητά που μαγειρεύει τα τρώτε με το ζόρι και αν δεν μπορείτε να πείτε τίποτε από τα παραπάνω για να μη διαταραχτεί η ηρεμία, μήπως είστε με λάθος άνθρωπο;
