Η αυτοάνοση νόσος, δηλαδή γενικότερη ασθένεια κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται λανθασμένα σε υγιή κύτταρα και ιστούς και προκαλεί φλεγμονή των αρθρώσεων και των στοιχείων που περιβάλλουν αυτές, ονομάζεται ρευματοειδής αρθρίτιδα. Όταν αυτό συμβαίνει κατά την παιδική ηλικία, τότε έχουμε περίπτωση παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας, γνωστής και ως νόσος Still.
Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα εμφανίζεται στην παιδική ηλικία έως και 17 ετών. Η κατανομή της στα φύλα είναι η ίδια. Ο ρευματοειδής παράγοντας είναι συνήθως θετικός στις αιματολογικές εξετάσεις (Ra test θετικό).
Αίτια – Παράγοντες που πυροδοτούν τη νόσο
Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια από τις κολλαγονώσεις και τα αίτιά της είναι άγνωστα. Κατά καιρούς έχουν “ενοχοποιηθεί” διάφοροι ιοί. Η νόσος έχει κληρονομικό χαρακτήρα. Υπάρχουν 3 διαφορετικά είδη παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η συστηματική, με πόνο και πρήξιμο σε μια άρθρωση, η πολυαρθρική, στην οποία προσβάλλονται πολλές αρθρώσεις και η ολιγοαρθρικη, που προσβάλλονται οι αρθρώσεις του κάτω άκρου (ισχίο, γόνατο, ποδοκνημική).
Πως εκδηλώνεται η νόσος – Συμπτώματα
Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα αρχικά εκδηλώνεται με δυσκινησία, ερυθρότητα στις αρθρώσεις και πυρετό. Οι πόνοι και η δυσκινησία στις αρθρώσεις δημιουργούν χωλότητα στο παιδί (κουτσαίνει). Πρήξιμο, αύξηση θερμοκρασίας, διόγκωση των λεμφαδένων και παραμόρφωση των αρθρώσεων, αποτελούν επίσης χαρακτηριστικά συμπτώματα της παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Υπάρχει περίπτωση να παρατηρηθεί επίσης ηπατομεγαλία και σπληνομεγαλία.
Διάγνωση της νόσου – Εξετάσεις
Η κλινική εικόνα και η καλή λήψη του ιστορικού από τον θεράποντα ιατρό αποτελούν τη βάση μιας καλής διάγνωσης. Σημαντικής άξιας είναι οι ακτινογραφίες, όπως επίσης και οι μικροβιολογικές – ορολογικές εξετάσεις (ρευματοειδής παράγοντας θετικός, αύξηση ταχύτητας καθιζήσεως ερυθρών αιμοσφαιρίων, ανίχνευση αντιπυρηνικών αντισωμάτων, αύξηση C αντιδρώσας πρωτεΐνης κ.α.)
Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές
Η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να εμφανίσει σε βάθος χρόνου μερική καταστροφή των αρθρώσεων με συνέπεια -ανάλογα την άρθρωση-, να υπάρχει αδυναμία κίνησης και αδυναμία βάδισης. Ανισοσκελία, προβλήματα όρασης και αναιμία έχουν επίσης παρατηρηθεί ως επιπλοκές.
Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης
Η συντηρητική αγωγή με χρήση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών, αναλγητικών, ειδικών αντιρρευματικών φαρμάκων (αναστολείς της Cox-2) ακόμη και σκευασμάτων κορτιζόνης, η φυσικοθεραπεία και η κινησιοθεραπεία αποτελούν τη βάση στο στάδιο της θεραπείας. Πρόσφατα έχουν χρησιμοποιηθεί βιολογικοί παράγοντες (τροποποιητές των λευκών αιμοσφαιρίων) για τη θεραπεία της παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο
Με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι σημαντικής αξίας η διατήρηση της κίνησης των αρθρώσεων με φυσιοθεραπευτική προσέγγιση. Γενικότερα η νόσος είναι σπάνια.
