Γεια σας.
Ονομάζομαι Ελευθερία. Θηλάζω εδώ και 14 μήνες την κόρη μου και πρέπει να ομολογήσω ότι έχω υποστεί “ρατσισμό” ως θηλάζουσα, πρώτα, πρώτα από το περιβάλλον μου.
Αγενή σχόλια προς το παιδί τύπου: “Ολόκληρη γυναίκα κι ακόμα θηλάζεις;”. Απρεπείς υποδείξεις του στυλ: “Κόψ’ την τώρα που είναι νωρίς γιατί μετά δε θα μπορείς”.
Χώρια από το “κρυφτό” για να θηλάσουμε όποτε θέλει εκείνη… καθώς άκουσα και το εξής εξωφρενικό όταν τη θήλασα μετά από το απογευματινό της: “Ε, τώρα αυτό είναι ΑΝΩΜΑΛΙΑ!” και μάλιστα από πολύ δικό μου πρόσωπο! Και εξήγησα, με όση ψυχραιμία μου είχε απομείνει, ότι πολύ απλά προτιμά να ξεδιψάει με το γάλα της μάνας της παρά με το νερό.
Άσε τις ερωτήσεις από αδαείς: “Ρώτησες το γιατρό;”, “Μέχρι πότε επιτρέπεται ο θηλασμός;” Ναι! Το άκουσα και αυτό!
Αξίζει να σημειώσω ότι όλα τα προηγούμενα τα έχω ακούσει από γυναίκες!
Κόντρα στην τάση και σε πείσμα πολλών, δεν το διαπραγματεύομαι και θα συνεχίσω να θηλάζω για όσο αντέξω!
Κι αναρωτιέμαι… γιατί είναι πιο σοκαριστική η εικόνα ενός παιδιού με το στήθος της μάνας του στο στόμα μπροστά στη θέα ενός παιδιού με μπιμπερό στο στόμα; Γιατί πρέπει να υποστώ όλο αυτό το παραλλήρημα μόνο και μόνο επειδή κάνω ό,τι πιο φυσικό και φυσιολογικό για το παιδί μου; Θηλαστικά είμαστε και θηλάζουμε, που είναι το αφύσικο;;;
Υπάρχουν μανούλες που χρειάζονται σωστή ενημέρωση κι επιστημονική καθοδήγηση.
mitrikosthilasmos.com
