Όποιος είναι υπηρεσία αυτές τις μέρες ξέρει ότι έχει πολλά συμβάντα. Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι έχει και πολύ κόσμο η πόλη για τέτοια εποχή (πλην Σαββάτου). Πάντως είναι γεγονός ότι έχει τρακαρίσματα, τσακωμούς, μηνύσεις, οχλήσεις, φωτιές κι από όλα τα καλά.
Συνέβη πριν λίγα 24ωρα και μιας και είχε καλή έκβαση δεν χρειάστηκε να περάσει στο αστυνομικό δελτίο. Κρίνω όμως καλό να μαθευτεί χωρίς ονόματα και διευθύνσεις για να αποδοθούν και μερικά εύσημα. Είναι από αυτά που συμβαίνουν, δεν είναι πρωτοφανή, αλλά έχουν συγχρόνως και τη μεγάλη σημασία.
Κάτι πιτσιρικάδες λοιπόν έπαιζαν σε μια γειτονιά και είπαν να ξανοιχτούν λίγο πιο πέρα, έως πολύ πιο πέρα. Να μην τα πολυλογούμε, πιάνει και η κλασική απογευματινή βροχή των ημερών, γίνεται ένας σχετικός χαμός, τα παιδιά χωρίζονται και χάνουν την επικοινωνία μεταξύ τους. Κάποιος βρίσκει ένα εξ αυτών, συναντιέται με έναν πατέρα που είχε ανησυχήσει όταν είδε ότι το παιδί του δεν ήταν εκεί που νόμιζε και ξεκινούν μια σύντομη αναζήτηση στις κοντινές περιοχές. Αυτή η αναζήτηση δεν φέρνει αποτέλεσμα, η ανησυχία αυξάνει και αποφασίζουν να πάρουν την αστυνομία.
Σε πέντε λεπτά τέσσερις μοτοσυκλέτες και ένα περιπολικό αρχίζουν τις αναζητήσεις και τις ερωτήσεις που χρειάζονται να είσαι επαγγελματίας για να γίνουν. Αποτέλεσμα: σε λιγότερο από μισή ώρα τα άλλα δύο ή τρία πιτσιρίκια με τα ποδήλατα έχουν βρεθεί σε άλλα σημεία της πόλης. Αν εξαιρέσεις ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ενός πατέρα, ο ένας μικρός τουλάχιστον θα κάνει κανα μήνα να βγει με ποδήλατο έξω, τέλος καλό όλα καλά.
Είναι από τις ιστορίες που συμβαίνουν όπως προείπαμε, από κείνες που λένε ότι καλό είναι να εμπιστευόμαστε τις αρχές έστω κι αν έχουμε ενστάσεις και παράπονα από αυτές. Επίσης από εκείνες που θυμίζουν ότι τα παιδιά μπορεί να μην έχουν πάντα τη ρέντα να πέσουν σε κάποιον ευσυνείδητο. Εδώ θα τελείωνε η ιστορία αν δεν υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια. Κι όμως, φίλες και φίλοι, βρέθηκε άνθρωπος που είπε-αφού, ασφαλώς, όλα έληξαν καλώς-σε έναν από τους εμπλεκόμενους: «καλά, αλλά δεν ήταν ανάγκη να πάρουμε την αστυνομία, βρε παιδάκι μου;»
Τι να πεις… Διαχρονικό αυτό το ελληνικό ζήτημα: αντί να πούμε ως πολίτες «πάλι καλά που δεν πάθαμε τίποτε» κι «ευχαριστώ» σε τέτοιες περιπτώσεις, το γυρνάμε στο τέλος στο αντιστασιακό γιατί μάθαμε η στολή να μας φέρνει αλλεργία βλέπεις…
]]>
