συνέντευξη στην Ελένη Βασιλοπούλου, δημοσιογράφο @elena_juniorsclub
Το χιούμορ και η ευγένεια είναι χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητας τους, ακόμη κι΄αν δεν τον γνωρίζει κάποιος, έχει ένα άμεσο τρόπο και πολύ γρήγορα γίνεται αγαπητός. Είναι πολυτάλαντος και ίσως ένας από τους μακροβιότερους τηλεοπτικούς αστέρες, όπου πρωταγωνιστεί σε ρόλους που ο κόσμος έχει λατρέψει. Ασφαλώς και αναφέρομαι στον εξαίρετο ηθοποιό Χάρη Ρώμα, τον καλλιτέχνη που τιμά τις ιδιότητες του (ηθοποιός, συγγραφές, σκηνοθέτης), με την επιτυχημένη διαδρομή και το έργο του.
Προσωπικά τον συμπάθησα και είναι από τους τύπους που θα έκανα παρέα. Το κανονίσαμε μάλιστα… για μεζεδάκι και κρασάκι (τώρα που προλαβαίνουμε τον φόρο), αυτή τη φορά όμως στα μέρη μου, θα τον ξεναγήσω στα μεζεδοπωλεία της Πάτρας.
Επέλεξε την Πάτρα να ανοίξει επίσημα την αυλαία της παιδικής παράστασης «Ο Μαγικός κόσμος του Σκρούτζ», στο θέατρο Πάνθεον. Εδώ θα κάνει και το ντεμπούτο του ως πρωταγωνιστής στην παιδική σκηνή για πρώτη φόρα, έπειτα από 10 χρόνια όπου γράφει, διασκευάζει και σκηνοθετεί για παιδικό θέατρο.
Τον ευχαριστώ για πράγματα που αποκάλυψε στο juniorsclub.gr
j.c.: Αυτός ο απίστευτος Σκρούτζ, ο άπληστος άνθρωπος, αλλάζει και μέσα από την δική σου πένα και σκηνοθεσία, μεταλαμπαδεύει πολλά διαχρονικά μηνύματα στα παιδιά.
Χ.Ρ.:Επέλεξα να διασκευάσω το αριστούργημα του Κάρολου Ντίκενς, διότι ήταν από τα σχέδια που είχα εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
10 χρόνια ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο, διασκευάζοντας, γράφοντας έργα, σκηνοθετώντας, ενώ παράλληλα έχουν εκδοθεί δύο βιβλία μου. Αυτό το έργο είναι πλήρης διασκευή αλλά θεωρώ ότι είναι μοναδική, γιατί γίνεται με έναν τρόπο μη αναμενόμενο. Πιστεύω ότι θα είναι μία πολύ μεγάλη έκπληξη, όχι μόνο γιατί εμπεριέχει το αριστούργημα του Ντίκενς, (ο οποίος σημειωτέον είναι ο δεύτερος σπουδαιότερος κλασσικός Άγγλος συγγραφέας, μετά τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ). Είναι κάτι, που ζυμωνόταν μέσα μου πολλά χρόνια. Είχα έμπνευση, ενόραση για να γίνει αυτό το πράγμα και δεν είναι μια απλή παρουσίαση του έργου, άλλωστε το έργο δεν είναι θεατρικό, οπότε όλοι το διασκευάζουν.Εδώ πρόκειται για μία διασκευή που έχει πολλές ιδιαιτερότητες.
Δεύτερον, ανέλαβα την σκηνοθεσία όπως κάνω εδώ και δέκα χρόνια σε παιδικές σκηνές και όχι μόνο και τρίτον για πρώτη φορά στην καριέρα μου των 32 χρόνων (γιατί από πολύ μικρό παιδί, από μαθητής της σχολής παίζω, οπότε κλείνω 32 χρόνια στην δουλειά), είναι η πρώτη μου φορά, που παίζω ο ίδιος σε παιδική σκηνή, ως ηθοποιός.
j.c.Δεν έχεις ξαναπαίξει σε παιδικό θέατρο;
Χ.Ρ.: Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, μου είχε προτείνει κάποτε η Ξένια Καλογεροπούλου, (η μητέρα του σύγχρονου παιδικού θεάτρου στην Ελλάδα), αλλά τότε λόγω υποχρεώσεων, (ήμουν και μικρός βέβαια, 24 ετών), είχα υπογράψει για μια άλλη παράσταση.
Μεγαλώνοντας πλέον, είχα πει ότι αν παίξω σε ένα παιδικό, θα ήθελα να είναι αυτός ο ρόλος, ένας ρόλος που έχουν παίξει και οι ηθοποιοί όπως ο ΑΛΜΠΕΡΤ ΦΙΝΕΥ, ο ΤΖΩΡΤΖ ΣΚΟΤ, και ο ΜΑΙΚΛ ΚΑΙΗΝ!
j.c. Είναι όμως ένας δύσκολος ρόλος, πρόκληση θα έλεγα…
Χ.Ρ.: Το έργο για εμένα είναι πρόκληση σε όλα τα επίπεδα, ως διασκευή, ως σκηνοθεσία και ως υποκριτική. Πιστεύω ότι θα είναι μία από τις καλύτερες στιγμές μου, παρότι η παράσταση είναι minimal και κόμπακτ, δεν είναι δηλαδή μια υπερπαραγωγή (εννοώ, ότι πρέπει να την ταξιδέψουμε σε όλη την χώρα), οπότε πρέπει να είναι ευέλικτη.
Όμως εμπεριέχει τα πάντα και έχουν δουλέψει, όλοι οι καλύτεροι του είδους (αναλυτικά όλοι οι συντελεστές ΕΔΩ)
Απευθύνθηκα σε τραγουδιστές της Εθνικής λυρικής σκηνής. Στο έργο τραγουδάμε κι εμείς, εγώ ο ίδιος και τα παιδιά, οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Όλοι τους επελέγησαν με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή, διότι παίζουν από τέσσερις ρόλους ο καθένας και καταλαβαίνετε ότι κάνουν πρέπει να γίνεται με μεγάλη ακρίβεια και ταχύτητα.
Θεωρώ ότι είναι μια παράσταση που θα αρέσει και θα εντυπωσιάσει. Δεν το φοβάμαι καθόλου αυτό, παρά τη κρίση δεν φοβάμαι καθόλου αυτό το έργο.
j.c.:Υποδύεσαι τον Σκρούτζ, ένα ρόλος με πολλές ακρότητες.
Χ.Ρ.:Παίζω διπλό ρόλο. Κάνω ένα θιασάρχη, αυτόν που ανεβάζει την παράσταση του Σκρούτζ και τον ομώνυμο χαρακτήρα. Βλέπουμε μέσα από τους δύο ρόλους τον ίδιο χαρακτήρα, τον Σκρούτζ σαν καρικατούρα και τον θιασάρχη σε χειρότερη εκδοχή από τον Σκρούτζ. ‘Ετσι μπορώ να παίξω ρεαλιστικά και υπερβατικά.
j.c.:Τα παραμύθια έχουν αίσιο τέλος και πολλά μηνύματα. Ο δύστροπος τσιγκούνης, μεταμορφώνεται σε έναν καλό άνθρωπο.Τα μηνύματα αυτά στιγματίζουν, καθορίζουν, επηρεάζουν το χαρακτήρα των παιδιών που είναι οι θεατές;
Χ.Ρ.:Το παραμύθι και ο παραμυθάς, αυτός που το διηγείται (ο μεγάλος συγγραφέας αν θέλεις), οφείλει να κατευθύνει και να δώσει το μήνυμα, ειδικά όταν απευθύνεται στα παιδιά.
Όσον αφορά το παιδί, σίγουρα θα λειτουργήσει μέσα του, εφόσον η παράσταση είναι επιτυχημένη και μεταφέρει σωστά τα μηνύματα. Από ΄κει και πέρα, τι θα ακολουθήσει στην ζωή του κάθε παιδιού αγάπη μου, είναι συγκερασμός πολλών πραγμάτων… Έχει να κάνει με το οικογενειακό του περιβάλλον και με το γενικότερο περιβάλλον. Σίγουρα με την παιδεία την οποία θα ανατραφεί, αλλά και με το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο το παιδί βιώνει την παιδική και αργότερα την εφηβική του ηλικία.
Ωστόσο, το μήνυμα έχει περάσει, είναι εκεί, είναι στο πίσω μέρος του μυαλού του και μπορεί να το αξιοποιήσει στο μέλλον. Η δουλειά των καλλιτεχνών είναι να προσπαθούμε να διαμορφώσουμε συνειδήσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιτυγχάνεται πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα, άλλωστε υπάρχουν και καλλιτέχνες που είναι ασυνείδητοι.
j.c.:Ασυνείδητοι;
Χ.Ρ.:Ναι.Είναι ανεπίτρεπτο, να αποκαλούνται καλλιτέχνες, ιδίως όταν αναλαμβάνουν μια τέτοια αποστολή. Είναι ασυνείδητοι.
j.c.:Αισθάνομαι ότι η σχέση σου με το παιδικό θέατρο, μπορεί να υποκρύπτει μια προσωπική σου ανάγκη, έναν πόθο…, επειδή δεν απέκτησες ποτέ παιδί. Αλήθεια, θα ήθελες να ήσουν πατέρας;
Χ.Ρ.:Η πραγματικότητα είναι ότι ανεβαίνω αυτή τη φορά στη σκηνή του παιδικού θεάτρου, γιατί μου αρέσει ο ρόλος, ένας καλός ηθοποιός θα ήθελε οπωσδήποτε να αναμετρηθεί μαζί του.
Η σχέση μου με τα παιδιά είναι υπαρκτή, σαν σκηνοθέτης-δημιουργός. Αυτά τα 10 χρόνια, βρίσκομαι πολύ συχνά μέσα στην αίθουσα, μιλάω με τα παιδιά, φωτογραφίζομαι μαζί τους, τόσο που κρύβομαι μερικές φορές για να μη γίνω το επίκεντρο της προσοχής και χαθεί το κέντρο βάρους που είναι η παράσταση η ίδια.
Κι όσον αφορά το παιδί που δεν έκανα ποτέ, είναι δική μου απόφαση, γιατί υπήρξα παντρεμένος, και τότε είχαμε σκοπό αλλά η πρώην σύζυγός μου απέβαλλε.
…Με μεγάλη χαρά θα ήθελα ένα παιδί, να το αναθρέψω, να το μεγαλώσω και να βιώσουμε μαζί όλη την πορεία του, αλλά αυτό δεν έγινε και εκτός γάμου δεν έκρινα ότι έπρεπε να το κάνω.
Αναπλήρωσαν το κενό οι μαθητές μου, από τα χρόνια που διδάσκω υποκριτική. Για εμένα οι νέοι ηθοποιοί που περνάνε από δίπλα μου, τουλάχιστον ένα μέρος αυτών, είναι σαν παιδιά μου και κρατάω πολύ, πολύ στενή σχέση.
j.c.:Έχεις σκεφτεί να υιοθετήσεις; Έχει κλείσει αυτό το κεφάλαιο;
Χ.Μ.:Ναι, νομίζω ότι έχει κλείσει. Δεν θέλω να μπω σ΄αυτή την διαδικασία διότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να χειριστείς την ανατροφή του παιδιού. Για εμένα είναι δύσκολο.
Είμαι ανάδοχος πατέρας δύο παιδιών, μέσω της Αctionaid. Δύο μικρών παιδιών στην Σομαλία και στην Ροδεσία. Δεν έχουμε στενή επαφή, παρά μόνο τα γράμματα που ανταλλάσσουμε και τα χρήματα που καταθέτω προς βοήθεια τους.
j.c.:Είναι δύσκολο κοινό τα παιδιά;
Χ.Ρ.:Ναι, είναι δύσκολο, αν θέλεις πραγματικά να τα αγγίξεις, να τους επιστήσεις την προσοχή σε συγκεκριμένα παραδείγματα που πρέπει να προσλάβουν, γιατί τα παιδιά εύκολα αφαιρούνται.
Έχω δει αξιόλογη παράσταση, όπου τα παιδιά δεν ενδιαφερόντουσαν καθόλου, κλαίγανε, φωνάζανε, βαριόντουσαν και θέλανε να φύγουν. Δεν μπορεί το θέατρο να είναι βασανιστήριο των παιδιών. Έμεινα άλαλος από αυτό που είδα.
Για εμένα πρέπει η ψυχαγωγία του παιδιού πρέπει να είναι παράλληλα με την εκπαίδευση του, και αυτή είναι η ισορροπία που πρέπει να πετύχεις.
