της δημοσιογράφου, Ελένης Βασιλοπούλου @elena_juniorsclub
Στην εκπνοή του χρόνου, λίγο πριν το 2019 κλείσει την πόρτα, κάνω ένα μεγάλο απολογισμό γεγονότων που το σημάδεψαν και προσωπικοτήτων που άφησαν ιστορία! Ανάμεσα τους ένας ζωγράφος, ο οποίος φρόντισε με τα έργα του, να μείνει ανεξίτηλο το όνομα του για πάντα! Σώζων Βανταράκης!
«Θέλω με τη δουλειά μου να δώσω στον κόσμο την ελπίδα και την ευχάριστη πλευρά της ζωής… Οι εικόνες μου, δε θέλω να προσδώσουν ένα ακόμη βάρος, ένα άγχος στο σημερινό άνθρωπο…»
Λόγια που δηλώνουν το ενδιαφέρον του σπουδαίου αυτού ζωγράφου, για τους συνανθρώπους του.
«Άνθρωπος εστί, το σύμπαν της αγάπης και του νου!» Έλεγε χαρακτηριστικά, σε φίλους και αγαπητά πρόσωπα, θεσπίζοντας πάντα την ελευθερία της σκέψης, του λόγου, του ίδιου του ανθρώπου!
Ήθελε να ζει πάντα, ελεύθερος και τον ενδιέφερε η κοινωνική πλευρά των έργων του γι αυτό μέσω της τέχνης του, επεδίωκε την προφορά και τη συμβολή του στο κοινωνικό σύνολο.
Ιούλιος του 1970: Ο Σώζος Βανταράκης, διακρίνεται και αποκτά το πρώτο βραβείο για το έργο του «Γαλάζιο Όνειρο» στο διαγωνισμό της Ναυτικής Εβδομάδας (Περιφέρεια Πατρών). Το όνομα του πρωτοστατεί σε όλες τις εφημερίδες! Ο αυτοδίδακτος ζωγράφος, επισφραγίζει με αυτή τη διάκριση, τη δική του καλλιτεχνική υπογραφή, ανάμεσα σε σπουδαίους ζωγράφους της χώρας!
Τον Ιούλιο του 1971, με τη συμμετοχή του στον ίδιο διαγωνισμό, κατακτά και πάλι το πρώτο βραβείο. Οι διακρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια το όνομα του καταξιωμένου καλλιτέχνη, κοσμεί τις στήλες πολιτισμού και τεχνών των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Ιούλιος 1982: Επτά αριστουργήματα, με θέμα τη θάλασσα, παρουσιάζονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών στο πλαίσιο, της Ναυτικής Εβδομάδας. Έκδηλη η αγάπη του για τη θάλασσα κι αυτό το αποτύπωνε στους πίνακες του, με το άπλετο φως τους! Έργα που φώτιζαν την παιδικότητα της ψυχής του και τη σοφία ενός γέροντα! Μια δοξασία, μια λύτρωση από το άγχος της ζωής!
Ο Σώζος, ζωγράφιζε σαν ποιητής, αλλά απέδιδε το έργο με ρεαλισμό! Απαθανάτιζε συναισθήματα! Το πινέλο στο άγγιγμα του χεριού του, έδινε ζωή! Αν ζούσε σε μια άλλη εποχή, το όνομα του θα ήταν γνωστό στα πέραντα του κόσμου! Η Πάτρα, είχε ένα σπουδαίο καλλιτέχνη, όπου ταυτίστηκε με αυτή, αν και η καταγωγή του ήταν από την Κρήτη.
Ο Σώζος Βανταράκης, ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Καλών Τεχνών Πάτρας «Κωστής Παλαμάς». Ξεκίνησε, αυτοδίδακτος να ζωγραφίζει από μικρή ηλικία, θα τολμούσα να πω, αυτός ο άνθρωπος, πρώτα ζωγράφισε και μετά μίλησε!
Το πρώτο του έργο, «Η Σαλώμη», είναι ένας πολυπρόσωπος πίνακας 30 ατόμων, όπου η αξία του είναι ανεκτίμητη ακόμη και σήμερα!
Εξελίχθηκε ξεκινώντας Ακαδημαϊκά, περνώντας στο εμπρεσιονισμό και το συμβολισμό! Έργα του, είναι κυρίως σε παστέλ λάδι και σπάτουλα. Όλα αυτά τα χρόνια, συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις και πάντα ξεχώριζε γιατί οι πίνακες του έχουν ψυχή, έχουν μελωδία, έχουν ενεργειακό χαρακτήρα με έντονο συναίσθημα και εσωτερική δυναμική!
Ζωγράφος και ποιητής! Ο Σώζος Βανταράκης έχει αφήσει πίσω του, τη ψυχή του, καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς, δεν έχουν τέτοιο εκτόπισμα! Θα μπορούσε κάποιος να καταλάβει το ήθος του, το χαρακτήρα και το ελέυθερο πνεύμα του, μέσα από το ποίημα του:
“Το παν ανακυκλώνεται
κ’ η ζωή απλώνεται
με τα φτερά της λευτεριάς
της γνώσης και της ανθρωπιάς
τους καλούς και τους αρμονικούς
πέταξε σε γαλάζια πλάτη
φιλοσόφησε την πλάση
και φώναξε χαρούμενα
και τούτο θα περάσει!!!”
Ποιος ήταν όμως ο Σώζος Βανταράκης;
‘Ηταν τα έργα του! Τα ποιήματα του! Η δημιουργική του ανάγκη να βουτά στα συνασθήματα και να φιλοσοφεί μέσα από αυτά!
Αντισυμβατικός και ειλικρινής, πορεύοταν πάντα με το βλέμμα ψηλά! Δεν κοστολογούσε τα λόγια του και ενώ ήταν φιλικός και ζεστός ανάμεσα από φίλους και γνωστούς, δε δίσταζε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του, αν κάτι δεν του ταίριαζε. Εξέφραζε πάντα τις πολιτικές του πεποιθήσεις, πρωτοστάτησε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και όταν ήταν σχεδιαστής στην Πειραϊκή – Πατραϊκή βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Παττακό, οπού αρνήθηκε να κάνει χειραψία μαζί του.
Πατέρας 5 παιδιών, τα μεγάλωσε με ηθικές αξίες και με ελευθερία σκέψης και λόγου. Η σύζυγος του Βασιλική, ήξερε πως ο Σώζος δεν είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, ήταν ένας καλλιτέχνης και αυτό τον έκανε να λειτουργεί με διαφορετικούς ρυθμούς.
Ο Σώζος Βανταράκης, εισέπραξε πολλή αγάπη στη ζωή του, ήταν όμως ανήμερος λύκος για πολλούς. Ανάμεσα σε λόγιους και απλούς ανθρώπους, εκείνος ήταν πρόσχαρος αλλά και αιχμηρός, ζεστός αλλά και απόμακρος, είχε πάντα την ευθύνη του λόγου του και υπεράσπιζε το δίκαιο με κάθε κόστος!
Το καλοκαίρι το λάτρευε γι’ αυτό επέλεξε αυτή την εποχή, για να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει στον κόσμο των αγγέλων! Το 2019, μπορεί να πήρε μαζί του αυτή τη σπουδαία μορφή, άφησε όμως πίσω του, τη ψυχή του μέσα από τα έργα του!
Τώρα, εκεί από ψηλά, ο εκλεκτός ζωγράφος της καρδιάς μας, πίνει το κρασάκι του, απαγγέλει τα ποίηματα του και δε το ΄χει σε τίποτα να τα βάλει με Θεους και δαιμονες για το δίκιο του!
Αυτή η πόλη, η Πάτρα του χρωστάει πολλά! Αξίζει στη μνήμη του να μετονομαστεί μια οδός. Αν και ο ίδιος θα ήταν αρνητικός, εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε πάντα, αυτόν τον αντισυμβατικό, υπέρτερο ζωγράφο και ποιητή!!!
Ο Σώζων Βανταράκης αξιοποιούσε το χρόνο δεν τον υπολόγιζε… αυτό κάνει και τώρα!
